10 października jest Światowym Dniem Zdrowia Psychicznego, a rok 2020 potrzebuje takiego.
Twenty-twenty był rokiem jak żaden inny, a z lat od 2016
getting progresywnie trudniejsze, ten jeden naprawdę wziął przysłowiowy herbatnik.
Nasz stan umysłu i zdrowie psychiczne jest najważniejsze,
i czasami wszystko, co możesz zrobić, to dbać o siebie.
Mind wskazuje: Według naszych badań, w których wzięło udział ponad 16 000 osób, wiemy, że ponad połowa dorosłych (60%) i ponad dwie trzecie młodzieży (68%) stwierdziło, że ich zdrowie psychiczne pogorszyło się podczas zamknięcia. Wiemy, że wielu rozwinęło nowe problemy ze zdrowiem psychicznym w wyniku pandemii i, dla niektórych z nas, istniejące problemy ze zdrowiem psychicznym pogorszyły się.
Osobiście, zamknięcie było ulgą, chwilą poza czasem, kiedy moje zdrowie psychiczne kwitło. Pozostając w domu, wychodząc tylko dla potrzeb i spędzając czas w przyrodzie pracował cuda na moim stanie emocjonalnym. To mieszanka chaotycznych wiadomości, pomysłów, zasad, hipokryzji i wymykających się spod kontroli oficjalnych rządowych planów od zakończenia zamknięcia, które zniszczyły moje zdrowie psychiczne.
Cierpię na ciężki niepokój i panikę, depresję, samookaleczenia i zachowania autodestrukcyjne, w tym dermatillomanię i zaburzenia odżywiania, i czekam na ocenę ASD. Żyję dla rutyny, więc wszelkie zmiany są dla mnie trudne do zniesienia. Kiedy w supermarketach wprowadzono systemy jednokierunkowe, maski, dystans społeczny, kolejki do wejścia, zabrałam ze sobą córkę po wsparcie. Przez pierwsze kilka tygodni panika rosła za każdym razem, gdy szłam do sklepu, a nawet na zewnątrz, gdy pytano mnie, dlaczego więcej niż jedna osoba robi zakupy dla mojego gospodarstwa domowego. Dodam, że Tesco było bardzo pomocne, kiedy wyjaśniłam, że moja córka pomaga, a poza tym robiłam zakupy dla mojego starszego ojca, który był osłaniający. Kiedy już się do tego przyzwyczaiłam, potem zmagałam się, kiedy ograniczenia zostały zmniejszone.
Na początku miałam problemy z noszeniem maski. Problemy sensoryczne powodowały, że cokolwiek zakrywającego moje usta wywoływało u mnie nieznośną potrzebę paniki. Musiałem przekwalifikować mój umysł, aby zaakceptować, że noszenie maski było dla mnie ochroną, a kiedy dodałem to do mojego strachu przed zarażeniem się Covid19, i ćwiczyłem noszenie maski, kawałek po kawałku w domu, byłem w stanie nosić jedną.
Są inne problemy, ten rok był szczególnie hojny w komplikacje i kłopoty, ale nie będę się nad nimi rozwodził. Ten rok pozostawił wielu z podwyższonym niepokojem, depresją, stresem i wiele więcej.
Więc, jak sobie z tym radzisz? Jak radzicie sobie z emocjonalnym wyczerpaniem, zarówno związanym ze zdrowiem psychicznym, jak i w normalnym życiu – bo nic nie było normalne w tym roku.
To jest to, co zamieściłem wczoraj:
Autystyczne wyłączenie jest często spowodowane emocjonalnym i/lub fizycznym przeciążeniem, stopieniem się, przytłoczeniem, zmianą i innymi sytuacjami, które stają się zbyt wiele. To jak posiadanie wyczerpanej baterii. Wiele osób, neurodywergentnych i neurotypowych, może doświadczać uczucia bycia całkowicie spętanym, braku łyżek (Spoon Theory autorstwa Christine Miserandino) i emocjonalnego wyczerpania. Czasami trzeba się temu poddać. Możesz obserwować, jak okoliczności cię wyprzedzają, twoja bateria działa na wyczerpaniu, a ty desperacko chwytasz się krawędzi klifu, którego się trzymasz. Czasami, jeśli nie jesteś ostrożny, spadasz.
Co możesz zrobić?
Spokojnie. Zrób jeden krok na raz. Odpoczywaj, śpij i pozwól sobie na naładowanie baterii. Możesz szybko wrócić do zdrowia – drzemka może być wszystkim, czego potrzebujesz – ale możesz potrzebować czasu, aby się dostosować, ponownie ocenić swoją pozycję, a małe kroki są w porządku.
Umyłam włosy i poczułam się silniejsza, ale poza jedzeniem czekolady, tak, to się liczy, nie zrobiłam wiele, dopóki mój mózg się nie uspokoił i nie byłam w stanie odciąć się od niektórych rzeczy, które na mnie krzyczały.
Słowa zachęty pomagają, a tutaj połączę artykuł, który przeczytałem innego dnia, który sprawił, że płakałem, ponieważ był tak prawdziwy. This is How You Love Someone With Anxiety autorstwa Kirsten Corely. Nie możesz nigdy powiedzieć „W porządku”, zbyt wiele, odpowiadamy na teksty natychmiast i panikujemy, jeśli nasze teksty pozostaną bez odpowiedzi, czytamy zbyt wiele we wszystko, a jeśli to wszystko staje się zbyt wiele, a często tak jest, musimy być trzymani i powiedziane „W porządku”. Bycie przytulonym przez kogoś, kto cię kocha, może wyleczyć lub pomóc najgorszym rzeczom, których się obawiasz. Uściski w realu i wirtualne uściski są ważne. Twoja rodzina może być twoim największym wsparciem.
Natura jest moim wybawcą. Kiedy rzeczy stają się zbyt duże, wychodzę z domu. Mam psa, Kirę, która ma silną panikę i lęk, i nie można jej wyprowadzać na spacer w pobliżu ludzi lub innych psów, więc chodzimy do lasu. Mam to szczęście, że mieszkam blisko lasu Brechfa i jest tam wiele szlaków przez lasy i las, na które możemy zabrać Kirę, nie widząc nikogo. To ratuje życie, zarówno dla mnie, jak i dla Kiry. Kiedy Kira jest wyprowadzana na spacer przy drodze, na chodniku, jest nadpobudliwa, agresywna i pełna paniki – to nie jest przyjemne dla nikogo. Nawet lokalny treser psów, który szkoli psy stróżujące, przyznał, że Kira jest zniszczonym psem ratowniczym, który zaznał prawdziwej miłości tylko od kilku osób w swoim życiu. W nas znalazła zaufanie i bezwarunkową miłość, a jej zdrowie psychiczne kwitnie w naszym domu. W lesie jest w swoim żywiole i staje się łagodnym, kochającym zabawę, zrelaksowanym i żądnym przygód szczeniakiem. I tak właśnie natura działa również dla mnie.
Ten rok, wraz z jego próbami, nauczył nas kilku najważniejszych rzeczy, które życie ma do zaoferowania, a rodzina i natura wydają się być na szczycie tego dla mnie. Moja przyjaciółka Jessica Maybury napisała ten kawałek The Greatest Travel Adventure Of 2020 i to rezonuje ze mną. Wyjdź i zobacz, gdzie jesteś. Odkąd po raz pierwszy miałem psa, dwanaście lat temu, odkrywamy lokalnie i jest to rewelacja. Nie odkryłem wielu nowych miejsc w tym roku, ale ulżyło mi, że znam swoją lokalizację i wiem, gdzie mogę pójść w poszukiwaniu spokoju. Go explore!
Czasami leki mogą być najlepszą pomocą. Idź i zobacz swojego lekarza ogólnego i uzyskaj profesjonalną poradę, jest miejsce na leki i nie powinno być żadnego piętna wokół przyjmowania leków, które ci pomagają. Nikt nie mruga powieką, gdy ktoś bierze leki na cukrzycę lub choroby serca, lub leki na problemy z tarczycą, ponieważ tarczyca nie produkuje tego, co powinna. Problemy ze zdrowiem psychicznym wynikają z tego, że twój mózg nie robi lub nie produkuje tego, co powinien i czasami leki mogą to naprawić. Brałam leki antydepresyjne przez całe moje życie, a obecnie biorę leki na moje ataki lęku.
Tak samo jest z uzyskaniem diagnozy zdrowia psychicznego lub innego stanu, który możesz mieć. Ciężko jest uzyskać diagnozę zdrowia psychicznego w dzisiejszych czasach, NHS jest poważnie niedofinansowany i wiele zasobów jest trudnych do zdobycia, ale proszę walczyć o nie. Mam zamiar rozpocząć poradnictwo i mam nadzieję, że to da mi jakąś ulgę. Moja dorosła córka otrzymała diagnozę autyzmu zaledwie dwa miesiące temu, po 30-miesięcznej liście oczekujących i wielu latach bycia zawiedzioną przez służby zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży w jej wieku nastoletnim. Wynikająca z tego diagnoza była jednoznaczna i przyniosła ogromną ulgę. Walidacja może przejść długą drogę do znalezienia pokoju lub przynajmniej pogodzenia się z tym, kim jesteś.
I, być może, to jest najważniejsza rzecz, pogodzenie się z tym, kim jesteś i jakie są twoje potrzeby. Jesteś sobą i jesteś wystarczający, niezależnie od tego, czy cieszysz się doskonałym zdrowiem, czy też masz problemy ze zdrowiem fizycznym lub psychicznym. Znajdź to, co działa dla ciebie, znajdź wsparcie i mam nadzieję, że znajdziesz to, czego potrzebujesz.
Co ci pomaga, gdy życie staje się zbyt ciężkie? Jak się doładowujesz?
Życzę wam wszystkim spokoju w tych trudnych latach.