Spinose ear tick
Gatunek:
Otobius megnini (Dugés)
Opis:
Larwy i nimfy tego gatunku Argasid (kleszcza miękkiego) są koloru szarego do jasnobrązowego i są powszechnymi pasożytami zwierząt gospodarskich. Nimfy mają dobrze rozwinięte żuwaczki z wyraźnymi kolcami obecnymi na przedniej części naskórka. Dorosłe osobniki są niepasożytnicze i zwykle mierzą od 4 do 8 mm długości.
Rozmieszczenie:
Znane rozmieszczenie tego kleszcza rozciąga się od zachodniej Kanady (Kolumbia Brytyjska) przez Stany Zjednoczone do Meksyku, Ameryki Środkowej i Południowej, Afryki i Indii.
Odżywiciele: Bydło, konie, muły, owce, kozy, koty i psy; dzikie psowate, zajęczaki, łosie, jelenie, owce górskie i kozy. Ludzie są również znani z bycia spasożytowanymi.
Biologia: Kleszcz uszny wykorzystuje jednego żywiciela do zakończenia swojego cyklu życiowego. Kleszcze uszne żerują jako larwy, nimfy pierwszego i drugiego stadium przez okres od 5 tygodni do kilku miesięcy, nie opuszczając swojego żywiciela. Taki okres żerowania stwarza liczne możliwości rozprzestrzeniania się tych kleszczy na nowe obszary przemierzane przez zwierzęta będące żywicielami.
Nimfy drugiego stadium mają wygląd kolczasty (stąd ich nazwa); nimfy odrywają się i opuszczają żywicieli, aby przeobrazić się na ziemi w stadium dorosłe. Pojawiające się dorosłe kleszcze kolczaste nie posiadają uzębienia i żywią się tym, co pozostało z posiłku nimfy. Dorosłe osobniki zazwyczaj łączą się w pary w ciągu kilku dni, a samice składają do 500 jaj w okresie 2-4 tygodni, które wymagają 3 tygodni inkubacji do wylęgu larw. Duże inwazje u bydła mogą spowodować zablokowanie przewodu słuchowego, powodując poważne podrażnienie i dyskomfort, objawiające się niepokojem i odwracaniem głowy u dotkniętych zwierząt. Chociaż niedojrzałe osobniki mogą być problematyczne przez cały rok, pasożytowanie na żywicielach jest zwykle największe późną zimą i wiosną.
Patogeny chorób towarzyszących:
Nie są znane żadne patogeny chorób towarzyszące temu gatunkowi kleszcza. Jednakże, zwierzęta zarażone przez kleszcze są narażone na wtórne zakażenia drobnoustrojami z powodu ran po karmieniu oraz nagromadzenia odchodów kleszczy i wydzielin po ich wylinie. Ponadto, ciężko zarażone zwierzęta są podatne na infekcje larwami w wyniku składania jaj przez muchy w pogarszającym się środowisku.
.