Stripline, obecnie używany jako termin ogólny, był pierwotnie zastrzeżoną marką firmy Airborne Instruments Laboratory Inc. (AIL). Wersja produkowana przez AIL była zasadniczo izolowana powietrzem (air stripline) z tylko cienką warstwą materiału dielektrycznego – tylko tyle, aby utrzymać pasek przewodzący. Przewodnik był nadrukowany po obu stronach dielektryka. Bardziej znana wersja z przestrzenią pomiędzy dwoma płytami całkowicie wypełnioną dielektrykiem została pierwotnie wyprodukowana przez Sanders Associates, która wprowadziła ją na rynek pod marką triplate.
Stripline była początkowo preferowana w stosunku do jej rywala, mikropasków, wykonanych przez ITT. Transmisja w stripline jest czysto TEM tryb i w konsekwencji nie ma dyspersji (pod warunkiem, że dielektryk podłoża nie jest sam dyspersyjny). Również elementy nieciągłości na linii (szczeliny, odgałęzienia, słupki itp.) prezentują czysto reaktancyjną impedancję. Nie jest tak w przypadku mikropasków; różne dielektryki powyżej i poniżej paska powodują powstanie wzdłużnych składowych nietemowych fali. Powoduje to dyspersję, a elementy nieciągłości mają składową rezystancyjną powodującą ich promieniowanie. W latach 50-tych Eugene Fubini, pracujący wówczas dla AIL, żartobliwie zasugerował, że dipol mikropaskowy byłby dobrą anteną. Miało to na celu podkreślenie wad mikropasków, ale antena mikropaskowa stała się najbardziej popularną konstrukcją anteny w urządzeniach mobilnych. Stripline pozostał w ascendent dla jego zalet wydajności przez 1950s i 1960s, ale ostatecznie microstrip wygrał, zwłaszcza w masowo produkowanych przedmiotów, ponieważ był łatwiejszy w montażu i brak górnej dielektrycznej oznaczało, że elementy były łatwiejsze do uzyskania dostępu i regulacji. W miarę wzrostu złożoności obwodów drukowanych, ta kwestia wygody stawała się coraz ważniejsza, aż do dnia dzisiejszego mikropasek jest dominującą technologią planarną. Miniaturyzacja również prowadzi do faworyzowania mikropasków, ponieważ ich wady nie są tak poważne w zminiaturyzowanym obwodzie. Jednak stripline jest nadal wybierany, gdy działanie w szerokim paśmie jest wymagane.
.