Grupa malarzy francuskich związanych z lasem Fontainebleau pod Paryżem, a zwłaszcza z miejscowością Barbizon. Głównymi członkami tej nieformalnej grupy byli Narcisse Diaz, Jules Dupré, Théodore Rousseau, Constant Troyon i Jean-François Millet; tworzyli oni rozpoznawalną szkołę od początku lat 30. do 70. XIX wieku. Zajmując się głównie pejzażem, byli mało zainteresowani klasycznymi konwencjami Claude’a i Poussina i pozostawali pod większym wpływem holenderskiego malarstwa pejzażowego XVII wieku oraz dzieł Johna Constable’a, którego The Haywain (1821; Londyn, N.G.) był wystawiany na Salonie 1824. Ponieważ ich twórczość nie uległa radykalnej zmianie na przestrzeni dziesięcioleci, malarze z Barbizon często traktowani byli głównie jako pokolenie przejściowe, pomagające wypełnić lukę między klasycznym malarstwem pejzażowym końca XVIII wieku a wczesnym XIX i impresjonizmem. Jednak jako pierwsze pokolenie francuskich malarzy pejzażowych, którzy naprawdę skupili się na naturze, mają swoje własne znaczenie i oryginalność. Romantyczny w ich pragnienie zerwania z konwencjami, ich anty-urban sentyment i, przede wszystkim, ich liryczne uznanie natury, były realistyczne w ich unikania heroicznych, ich preferencje dla skromnych tematów, a czasem w ich technice.
.