Tansu Çiller, (ur. 1946, Stambuł, Turcja), turecka ekonomistka i polityk, która była pierwszą kobietą-premierem Turcji (1993-96).
Çiller urodziła się w zamożnej rodzinie w Stambule. Po ukończeniu Uniwersytetu Bosforskiego z dyplomem z ekonomii, kontynuowała naukę w Stanach Zjednoczonych, gdzie uzyskała dyplomy ukończenia studiów na uniwersytetach w New Hampshire i Connecticut oraz uczęszczała na Uniwersytet Yale. Çiller wróciła do Turcji, aby uczyć i w wieku 36 lat została najmłodszym w kraju profesorem zwyczajnym. Wraz z mężem zgromadziła około 60 milionów dolarów dzięki spekulacji nieruchomościami.
Çiller dołączyła do rządzącej Partii Prawdziwej Ścieżki (Doğru Yol Partisi; DYP) w 1990 roku. W następnym roku została wybrana do parlamentu i została mianowana ministrem gospodarki w koalicyjnym rządzie premiera Süleymana Demirela. Chociaż opowiadała się za większą prywatyzacją firm państwowych i zrównoważonym budżetem, to właśnie w czasie jej kadencji jako ministra gospodarki dług publiczny gwałtownie wzrósł, a krajowi obniżono międzynarodowy rating kredytowy. Pomimo tych kłopotów Çiller została wybrana, by zastąpić Demirela na stanowisku premiera w 1993 roku. Jak ona przejęła władzę, Çiller w obliczu wzrostu niepokojów kurdyjskich w południowo-wschodniej Turcji i pilną potrzebę zmniejszenia wydatków rządowych.
W wyborach powszechnych w grudniu 1995 roku, Necmettin Erbakan prowadził Dobrobytu (Refah) Partia, partia islamistyczna, do zwycięstwa. Kiedy tworzenie koalicji okazało się trudne dla Erbakana, jednak Çiller DYP i Ojczyzny (Anavatan) Party zgodził się współpracować w próbie zablokowania islamistów od władzy. Çiller i jej rywal, lider Ojczyzny Mesut Yılmaz, zgodzili się na rotację na stanowisku premiera, z Yılmazem na czele. Koalicja jednak szybko się rozpadła, a Erbakan otrzymał kolejną szansę. Tym razem to Partia Dobrobytu i DYP Çillera zgodziły się na partnerstwo, w którym Çiller i Erbakan będą na zmianę pełnić funkcję premiera. Chociaż turecki krajowy ustawodawca potwierdził nieprawdopodobną koalicję, obawy, że Partia Dobrobytu próbowała islamizować kraj wkrótce doprowadziły wojsko do zmuszenia Erbakana do rezygnacji, a to Yılmaz, a nie Çiller, który został wybrany do utworzenia nowej koalicji. Çiller został ponownie wybrany jako lider DYP w 1999 roku, ale po partia nie powiodło się w wyborach w 2002 roku, ona ustąpiła.