The Milwaukee brace for the treatment of adolescent idiopathic scoliosis. A review of one thousand and twenty patients

We reviewed the medical records and roentgenograms of 1020 patients who had been managed for adolescent idiopathic scoliosis, between January 1954 and December 1979, with a Milwaukee brace; we wished to determine whether use of the brace had effectively altered the natural history of the disease. Wyniki rozważano w odniesieniu do poprzedniego badania 727 dzieci, które miały porównywalne krzywizny i nie były początkowo zarządzane za pomocą ortez, ale były obserwowane pod kątem progresji krzywizny, w tym samym przedziale czasu, co w obecnym badaniu. Z tych 727 pacjentów, 558 (77 procent) nie miało progresji krzywej. Średni wiek 1020 pacjentów w momencie rozpoczęcia leczenia ortezą wynosił trzynaście i pół roku (zakres, dziesięć do siedemnastu lat). Żaden z pacjentów nie był wcześniej leczony w inny sposób, a wszyscy byli prowadzeni wyłącznie przez lekarzy biorących udział w tym badaniu. Zarówno w obecnej, jak i poprzedniej serii, wynik uznawano za niepowodzenie, jeśli skrzywienie zwiększyło się o 5 stopni lub więcej; u pacjentów w obecnym badaniu, którzy byli leczeni ortezą, wynik uznawano również za niepowodzenie, jeśli konieczna była interwencja chirurgiczna. Spośród 1020 pacjentów w bieżącej serii, 229 (22 procent) miało interwencję operacyjną; wskaźnik ten był wyższy u pacjentów, którzy mieli krzywą o więcej niż 30 stopni w czasie usztywnienia i u tych, którzy mieli znak Rissera 0 lub 1. U 791 pozostałych pacjentów, u których stosowano wyłącznie ortezę, odnotowano łagodną poprawę o 1 do 4 stopni w momencie zaprzestania stosowania ortezy (różnica mieściła się w marginesie błędu pomiaru). W przypadku krzywizn od 20 do 39 stopni, odsetek niepowodzeń był niższy w obecnej serii pacjentów, u których zastosowano ortezę, niż we wcześniejszej serii pacjentów, którzy nie byli w ten sposób leczeni, ale byli obserwowani pod kątem progresji. Stwierdzono, że progresja skrzywienia jest związana ze wzorcem i wielkością skrzywienia, wiekiem pacjenta w momencie prezentacji, objawem Rissera i, u dziewcząt, statusem menarchicznym. Zalecamy, aby niedojrzała młodzież z krzywizną powyżej 25 stopni i objawem Rissera 0 była leczona ortezą natychmiast, a nie dopiero po udokumentowaniu progresji.