1 BLACKNESS
Then two faint lights appear, close together…. coraz jaśniejsze. One
przekształcają się w dwa głębokie SUBMERSIBLES, swobodnie opadające w naszą stronę jak ekspresowe
elewatory.
Jeden z nich wyprzedza drugi i przelatuje wystarczająco blisko, by WYPEŁNIĆ RAMĘ, wyglądając
jak statek kosmiczny płonący światłami, naszpikowany owadzimi
manipulatorami.
Przechylamy się w dół, by podążać za nim, gdy opada w bezkresną czerń
poniżej. Wkrótce stają się ognikami, potem gwiazdami. Potem już ich nie ma.
CUT TO:
2 EXT./ INT. MIR ONE / NORTH ATLANTIC DEEP
WCHODZIMY na jedną z opadających łodzi podwodnych, zwaną MIR ONE, aż do
jej okrągłego wizjera, by zobaczyć pasażerów.
Wewnątrz jest to ciasna, siedmiostopowa kula, wypełniona sprzętem. ANATOLY
MIKAILAVICH, pilot okrętu podwodnego, siedzi pochylony nad kontrolkami… śpiewając
delikatnie po rosyjsku.
Obok niego, po jednej stronie, siedzi BROCK LOVETT. Ma około czterdziestki, jest głęboko
opalony i lubi nosić swój kombinezon z Nomexu rozpięty, aby pokazać złoto z
słynnych wraków statków pokrywające jego siwe włosy na klacie. Jest zawadiackim, szybko gadającym
poszukiwaczem skarbów, supergwiazdą ratownictwa, który jest po części historykiem, po części poszukiwaczem przygód
i po części sprzedawcą odkurzaczy. W tej chwili opiera się o skrobaczkę CO2
, szybko zasypia i chrapie.
Po drugiej stronie, wciśnięty w pozostałą przestrzeń jest brodaty szeroki korpus
o imieniu LEWIS BODINE, który również śpi. Lewis jest pilotem R.O.V. (REMOTELY
OPERATED VEHICLE) i jest ekspertem od Titanica.
Anatoly spogląda na sonar denny i dokonuje korekty balastu.
CUT TO:
3 EXT. DÓŁ MORZA
Blady, martwy, płaski księżycowy krajobraz. Staje się jaśniejszy, oświetlony z góry, gdy MIR
ONE wchodzi w kadr i opada na dno morza pod wpływem podmuchu z jego
silników strumieniowych. Po dwóch godzinach swobodnego spadania uderza o dno z głośnym BONK.
CUT TO:
4 INT. MIR ONE
Lovett i Bodine budzą się przy lądowaniu.
ANATOLY:
(ciężki rosyjski akcent)
Jesteśmy tutaj.
EXT. / INT. MIR JEDEN I DWA
5 MINUT PÓŹNIEJ:
DWA SUBSY mkną nad dnem morza przy dźwiękusonaru bocznego i huku wielkich silników odrzutowych.
6 Bezwzględna szara glina dna rozwija się w światłach łodzi podwodnych.
Bodine obserwuje wyświetlacz sonaru bocznego, na którym widać zarys ogromnego
punktowego obiektu. Anatolij leży na wznak, kierując okrętem, z twarzą
przyciśniętą do środkowego portu.
BODINE:
Odejdź trochę w lewo. Jest tuż przed nami, osiemnaście metrów. Piętnaście.
Trzynaście… powinieneś ją widzieć.
ANATOLY:
Widzisz ją? Nie widzę… tam!
Z ciemności, jak zjawa, wyłania się dziób statku
. Jego ostry jak nóż dziób płynie prosto na nas, zdając się orać
osad denny niczym fale oceanu. Góruje nad dnem morza, stojąc
tak jak wylądował 84 lata temu.
THE TITANIC. Lub to, co z niego zostało. Mir One idzie w górę i nad dziobem
poręczy, nienaruszonej z wyjątkiem porostu „rustykaliów” ciągnących się za nią jak
zmutowany hiszpański mech.
WIDOCZNE NA MONITORZE OCZU kamery wideo. Twarz Brocka Lovetta
wypełnia czarno-białą ramkę.
LOVETT:
To wciąż mnie dopada za każdym razem.
Obraz przesuwa się do przedniej wizjery, zaglądając przez ramię Anatolija, do
poręczy dziobowej widocznej w światłach za nią. Anatoly odwraca się.
ANATOLY:
To tylko twoje poczucie winy z powodu wskrzeszenia z martwych.
CUT WIDER, aby pokazać, że Brock sam obsługuje kamerę, obracając ją
w dłoni tak, że jest skierowana na jego własną twarz.
Rate this script:(3.47 / 31 votes)