Traktat z Aix-la-Chapelle

Traktat z Aix-la-Chapelle, (18 października 1748 r.), traktat wynegocjowany głównie przez Wielką Brytanię i Francję, z innymi mocarstwami podążającymi ich śladem, kończący wojnę o sukcesję austriacką (1740-48). Traktat charakteryzował się wzajemną restytucją podbojów, w tym twierdzy Louisbourg na wyspie Cape Breton w Nowej Szkocji, na rzecz Francji, Madras w Indiach, na rzecz Anglii, oraz miast zaporowych na rzecz Holendrów. Zagwarantowano prawo dziedziczki Habsburgów Marii Teresy do ziem austriackich, ale Habsburgowie zostali poważnie osłabieni przez gwarancję dla Prus, nie będących stroną traktatu, zdobycia przez nie Śląska. Zarówno Wielka Brytania, jak i Francja starały się pozyskać przyjaźń Prus, teraz już wyraźnie liczącego się mocarstwa, na potrzeby kolejnej wojny. Maria Teresa zrzekła się na rzecz Hiszpanii księstw Parmy, Piacenzy i Guastalli we Włoszech. Traktat potwierdzał prawo dziedziczenia domu hanowerskiego zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Hanowerze. W walce handlowej między Anglią a Francją w Indiach Zachodnich, Afryce i Indiach nic nie zostało rozstrzygnięte; traktat nie był więc podstawą trwałego pokoju.