Zobacz także:
The UnKiss to przydomek nadany przez fanów A Song of Ice and Fire dla pocałunku zapamiętanego przez Sansę Stark między nią a Sandorem Clegane, ale który w rzeczywistości się nie wydarzył.
Pytany o tę rozbieżność George R. R. Martin powiedział, że to w końcu będzie coś znaczyć i że Sansa jest „niewiarygodnym narratorem”. Doprowadziło to do wielu spekulacji fanów na temat tego, co ma na myśli i co zamierza.
Recent Events
A Clash of Kings
Pod koniec bitwy nad Czarnym Nurtem Sandor Clegane, którego odwaga złamała się podczas walk, trafia do sypialni Sansy Stark. Kładzie się na jej łóżku i zasypia, czekając na nią.
Sansa w końcu przybywa. Ogar jest bardzo pijany, bardziej pijany niż kiedykolwiek go widziała. Oferuje, że zabierze Sansę ze sobą, gdyż zamierza uciec z miasta. Wspomina, że idzie gdzieś na północ. Ona nie rozumie, o co mu chodzi. Popycha ją na łóżko, przystawia sztylet do jej gardła i po pijanemu żąda, by zaśpiewała mu pieśń, którą wcześniej mu obiecała. Sansa jest zbyt przerażona, by przypomnieć sobie słowa pieśni o Florianie i Jonquilu, ale zamiast tego śpiewa Hymn Matki:
Gentle Mother, font of mercy,
save our sons from war, we pray,
stay the swords and stay the arrows,
let them know a better day.
Gentle Mother, strength of women,
help our daughters through this fray,
soothe the wrath and tame the fury,
teach us all a kinder way.
The Hound falls silent and removes the dagger from her throat, and Sansa gently touch his cheek, feeling a wetness that was blood and a wetness that was not blood (tears). Wkrótce potem wstaje, zrywa swój zakrwawiony biały płaszcz i odchodzi. Sansa strząsa z siebie podarty i zakrwawiony płaszcz i skuliła się pod nim, drżąc. Ser Dontos Hollard przybywa w końcu, by powiedzieć jej, że bitwa została wygrana, a miasto ocalone.
Burza Mieczy
Sansa zapamiętuje ten scenariusz nieco inaczej, pamiętając, że Sandor Clegane również ją pocałował.
Sansa pamięta (nie)pocałunek:
Megga nie umiała śpiewać, ale była szalona, gdy ją całowano. Ona i Alla bawiły się czasem w całowanie, wyznała, ale to nie było to samo, co całowanie mężczyzny, a tym bardziej króla. Sansa zastanawiała się, co Megga pomyślałaby o pocałowaniu Ogara, tak jak ona to zrobiła. Przyszedł do niej w noc bitwy, cuchnąc winem i krwią. Pocałował mnie i zagroził, że mnie zabije, i kazał mi zaśpiewać mu pieśń.
W przeciwieństwie do tego, gdy leży umierający, Sandor myśli o pieśni, którą zaśpiewała mu Sansa, ale nie wspomina o pocałunku. Mówi Aryi Stark:
A mały ptaszek, twoja śliczna siostra, stałem tam w moim białym płaszczu i pozwalałem im ją bić. Wzięłam krwawą pieśń, nigdy jej nie dała. Chciałem ją też zabrać. Powinienem był. Powinienem był zerżnąć ją na krwawo i wyrwać jej serce, zanim zostawiłem ją dla tego karła.
Biesiada dla wron
W Eyrie, Sansa Stark znów wspomina (nie)pocałunek z pewnymi szczegółami:
Gdy usta chłopca dotknęły jej własnych, znalazła się w sytuacji, w której myślała o innym pocałunku. Wciąż pamiętała, jakie to było uczucie, gdy jego okrutne usta zacisnęły się na jej własnych. Przybył do Sansy w ciemności, gdy zielony ogień wypełnił niebo. Wziął pieśń i pocałunek, a zostawił mi tylko zakrwawiony płaszcz.
Sansa znów myśli o (nie)pocałunku, gdy pytają ją, czy wie, co dzieje się w małżeńskim łożu:
Pomyślała o Tyrionie, o Ogarze i o tym, jak ją pocałował, i skinęła głową.
cytaty
Zobaczysz, w A STORM OF SWORDS i późniejszych tomach, że Sansa pamięta, jak Ogar pocałował ją tej nocy, gdy przyszedł do jej sypialni… ale jeśli spojrzysz na scenę, nigdy tego nie robi. To w końcu będzie coś znaczyć, ale na razie jest to subtelny akcent, coś, czego większość czytelników może nawet nie zauważyć.
File this one under „unreliable narrator” and feel free to ponderonderonder to ponder to its meaning…
.