Kontekst
Przyczyną wojny były sprzeczne roszczenia do tronu hiszpańskiego po śmierci bezdzietnego króla Karola II. Wstąpienie na tron hiszpański Filipa V, wnuka króla Francji Ludwika XIV, zantagonizowało Anglię i Holandię, które coraz silniej rywalizowały z Francją. Zdenerwowało to również cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Leopolda I, który rościł sobie prawo do sukcesji w imieniu swojego syna.
Wojna w Europie wybuchła w 1702 roku, a Holandia, Anglia i większość państw niemieckich sprzymierzyły się przeciwko Francji, Hiszpanii, Bawarii, Portugalii i Sabaudii.
Walka w Ameryce Północnej
Konflikt rozlał się na północnoamerykańskie kolonie Francji i Anglii, ponieważ siły w Acadii i Nowej Anglii wymieniły się krwawymi lokalnymi najazdami. Siły francuskie zniszczyły angielską osadę w Bonavista na Nowej Fundlandii w 1704 r. i zdobyły St. John’s w 1708 r. W 1710 roku Anglicy przejęli kontrolę nad Port-Royal, a wraz z nim nad Akadią. Jednak w następnym roku brytyjska flota została rozbita w rzece Świętego Wawrzyńca podczas nieudanej próby wypłynięcia na Québec.
Traktat Utrechcki
Traktat Utrechcki, w 1713 roku, był jednym z serii traktatów, które zakończyły wojnę. Traktat rozstrzygnął szereg sporów o sukcesję między Anglią a Francją i przyznał Anglii znaczne terytorium. Francja zachowała Ile St-Jean (później znaną jako Wyspa Księcia Edwarda) i Ile Royale (później Cape Breton), ale oddała Anglikom Akadię i Nową Fundlandię oraz przywróciła im rozległe terytoria, których rzeki wpadają do Zatoki Hudsona (patrz też: Ziemia Ruperta).
Traktat Utrechcki jest uznawany za koniec francuskiej ekspansji i początek powstania Imperium Brytyjskiego.