Złamania piszczeli bliższej

Piszczel lub kość goleni jest główną kością nogi, która łączy kolano z kostką. Złamanie lub pęknięcie górnej części kości piszczelowej jest znane jako złamanie bliższej części kości piszczelowej i często występuje tuż poniżej stawu kolanowego.

Staw kolanowy jest największym stawem ciała przenoszącym ciężar ciała, w którym dolny koniec kości udowej lub kości udowej łączy się z plateau kości piszczelowej. Górna czwarta część kości piszczelowej stanowi część proksymalną i jest zbudowana z kości trzonowej. Ze względu na swój charakter, kość trzonowa łatwo ulega kompresji i depresji w następstwie urazu. Dlatego też kość piszczelowa bliższa jest narażona na duże ryzyko urazu. Złamanie bliższej nasady kości piszczelowej może, ale nie musi, wpłynąć na staw kolanowy, natomiast może dojść do uszkodzenia okolicznych tkanek miękkich, a także nerwów i naczyń krwionośnych. Złamanie w górnej części goleni lub plateau kości piszczelowej, obejmujące powierzchnię chrząstki stawowej stawu kolanowego, może prowadzić do rozwoju przewlekłego zapalenia stawów.

Przyczyny złamań bliższej nasady kości piszczelowej

Złamanie bliższej nasady kości piszczelowej może być spowodowane stresem, urazem lub osłabieniem kości spowodowanym chorobą nowotworową lub infekcją. Urazy o dużej energii, takie jak upadek z wysokości, urazy związane z uprawianiem sportu lub wypadki samochodowe mogą być przyczyną złamań u młodych dorosłych. Czasami nawet urazy o niskiej energii, takie jak upadek z pozycji stojącej, mogą spowodować złamanie bliższej kości piszczelowej u osób starszych.

Objawy złamań bliższej kości piszczelowej

Objawy złamania bliższej kości piszczelowej obejmują bolesne ruchy przenoszące ciężar ciała, tkliwość wokół kolana, ograniczenie ruchów i zniekształcenie wokół kolana. U niektórych osób upośledzenie ukrwienia wtórne do złamania może skutkować bladością lub chłodem stopy. Pacjenci mogą również doświadczać drętwienia lub uczucia „szpilek i igieł” w stopie w wyniku związanego z tym uszkodzenia nerwów.

Diagnostyka złamań bliższej kości piszczelowej

Diagnostyka złamania bliższej kości piszczelowej opiera się na wywiadzie lekarskim, w tym historii wszelkich wcześniejszych urazów, pełnym badaniu fizykalnym i badaniach obrazowych. Lekarz oceni tkankę miękką wokół stawu, aby zidentyfikować wszelkie oznaki uszkodzenia nerwów lub naczyń krwionośnych. Wielokrotne zdjęcia rentgenowskie i inne badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny mogą być wykorzystane do identyfikacji lokalizacji i ciężkości złamania.

Leczenie złamań bliższej kości piszczelowej

Zarządzanie złamaniem opiera się na ciężkości złamania, stanie medycznym pacjenta i stylu życia pacjenta.

Niechirurgiczne leczenie złamań bliższej nasady kości piszczelowej

Niechirurgiczne leczenie polega na unieruchomieniu złamanego miejsca za pomocą gipsu lub aparatu ortopedycznego, aby zapobiec noszeniu ciężaru ciała i wspomóc proces gojenia. Zdjęcia rentgenowskie są wykonywane w regularnych odstępach czasu w celu oceny procesu gojenia. Znoszenie ciężarów i ruch są rozpoczynane stopniowo, w zależności od charakteru urazu i stanu pacjenta.

Leczenie chirurgiczne złamań bliższej kości piszczelowej

Leczenie chirurgiczne jest rozważane w celu utrzymania wyrównania złamanej kości. Zewnętrzny lub wewnętrzny fiksator może być użyty do wyrównania złamanych segmentów kości. Jeśli złamanie nie dotyczy stawu kolanowego, do stabilizacji złamania można użyć prętów i płytek. W przypadku złamania obejmującego staw kolanowy, konieczne może być przeszczepienie kości, aby zapobiec zapadnięciu się stawu kolanowego. Zewnętrzny fiksator jest stosowany, gdy otaczające tkanki miękkie są poważnie uszkodzone, ponieważ użycie płytki i śruby może być szkodliwe.

Rehabilitacja

Ponieważ złamanie bliższej nasady kości piszczelowej zwykle dotyczy stawu nośnego, może ono powodować długoterminowe problemy, takie jak utrata ruchu kolana lub niestabilność i długotrwałe zapalenie stawów. W związku z tym wraz z leczeniem rozpoczyna się program rehabilitacyjny obejmujący instrukcje dotyczące noszenia ciężaru ciała, ruchów kolana oraz stosowania urządzeń zewnętrznych, takich jak aparaty ortopedyczne.

.