Zachodnia Nusa Tenggara, indonezyjski Nusa Tenggara Barat, propinsi (lub provinsi; prowincja) Indonezji, obejmująca zachodnie Wyspy Sundajskie Lombok, Sumbawa, Moyo i Sangeang. Nusa Tenggara to po indonezyjsku „południowo-wschodnie wyspy”. Prowincja graniczy z Morzem Flores na północnym wschodzie, Cieśniną Sape na wschodzie, Oceanem Indyjskim na południu, Cieśniną Lombok na zachodzie i Morzem Bali na północnym zachodzie. Stolicą jest Mataram, w zachodnio-środkowej części Lombok.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Wyspy były rządzone przez buddyjskich królów Jawy w 7 wieku i przeszły pod kontrolę hinduistycznego imperium Majapahit ze wschodniej Jawy w 14 wieku. Po nadejściu islamu w XVI wieku i późniejszym rozpadzie Majapahit na Jawie, lokalne państwa hinduskie rozwijały się na zachodnich Wyspach Sundajskich. Obszar ten był rządzony przez hinduskie królestwo na Bali (po drugiej stronie cieśniny Lombok na zachód) do 1843 r., kiedy to balijski król zaakceptował kolonialne zwierzchnictwo Holendrów. Bunt lokalnych muzułmanów Sasak na Lombok w 1891 r. sprowokował aktywną interwencję holenderską. W 1894 r. Holendrzy najechali wyspę i po ciężkich walkach zdobyli Mataram i miasto Cakranegara. Reszta terytoriów dzisiejszej Zachodniej Nusa Tenggary skapitulowała w pierwszej dekadzie XX wieku. Obszar ten był okupowany przez Japończyków podczas II wojny światowej (1939-45) i stał się częścią Republiki Indonezji w 1950 r.
Lombok ma dwa równoległe łańcuchy górskie; północny łańcuch wulkaniczny osiąga wysokość około 12.225 stóp (3.726 metrów) na górze Rinjani. Sumbawa jest również bardzo górzysty i ma aktywnych wulkanów, Mount Tambora (9.354 stóp) jest najwyższym szczytem. Wąskie równiny przybrzeżne i skaliste i przepaściste wybrzeża są powszechne na wyspach. Zbocza wzgórz porasta roślinność krzewiasta, a sporadyczne strumienie spływają ze wzgórz w porze monsunowej (mniej więcej od października do marca). Lombok w szczególności ma duży obszar w skrajnej południowej części bezwodnego, jałowego kraju krasowego. Sumbawa jest podzielony prawie na pół przez Saleh Bay.
Głównym zajęciem w prowincji jest rolnictwo, a główne uprawy obejmują ryż, kawa, kukurydza (kukurydza), trzcina cukrowa, bawełna, indygo i tytoń. Bydło i konie są hodowane, a rybołówstwo dalekomorskie jest ważne. Produkty sektora produkcyjnego prowincji obejmują mielony ryż, napoje, tkaniny, przetworzony tytoń i kawę, farmaceutyki, sprzęt transportowy i cukier rafinowany. Wyspy mają drogi biegnące ze wschodu na zachód, w większości równolegle do ich wybrzeży. Główne porty lotnicze prowincji znajdują się w Mataram i Sumbawa. Oprócz Sasak, którzy stanowią większość ludności, istnieją społeczności Balijczyków na Lombok i Sumbawans na Sumbawa. Powierzchnia 7.171 mil kwadratowych (18.573 km kwadratowych). Pop. (2000) 4 008 601; (2010) 4 500 212.
.