Zachowanie żywieniowe i kinematyka mniejszej płaszczki elektrycznej, Narcine brasiliensis (Elasmobranchii: Batoidea)

Wypukłość szczęki jest głównym motywem funkcjonalnym w karmieniu ryb i może wystąpić podczas otwierania lub zamykania ust. Ta czasowa zmienność ma wpływ na rolę, jaką protruzja szczęk odgrywa w wychwytywaniu i przetwarzaniu ofiar. Mniejsza płaszczka elektryczna Narcine brasiliensis jest bentosowym spodoustym (Batoidea: Torpediniformes) z ekstremalną i unikalną metodą chwytania ofiar. Kinematyka żerowania tego gatunku została zbadana przy użyciu szybkiej wideografii i transdukcji ciśnienia. Promienica chwyta pokarm poprzez wysunięcie szczęk do 100% długości głowy (około 20% szerokości tarczy) pod podłoże i wytworzenie ujemnego ciśnienia w jamie ustnej (< lub = 31 kPa) w celu wessania robaków do jamy gębowej. Pokarm jest dalej odsiewany z połkniętego osadu przez powtarzające się, często asymetryczne wypukłości szczęk (> 70 stopni odchylenia od linii środkowej), podczas gdy piasek jest wydalany z otworów gębowych, skrzeli i jamy gębowej. Wyraźny wkład barana wychwytywania (wypukłość szczęk) przynosi usta wystarczająco blisko żywności, aby umożliwić karmienie ssania. Ze względu na anatomiczne sprzężenie szczęk, wysuwanie górnej szczęki następuje w fazie ekspansji (inaczej niż u większości spodoustych i podobnie jak u ryb kostnoszkieletowych), a także wykazuje ruch dwufazowy (wolne otwieranie, szybkie otwieranie) podobny do żerowania tetrapoda. Morfologiczne ograniczenia, które pozwalają na ten unikalny mechanizm protruzji, w tym sprzężone szczęki i wąski gape, może zwiększyć wydajność ssania, ale również prawdopodobnie silnie ograniczają szerokość diety.