Zakłócające i opozycyjne zachowanie u 11-letniego chłopca

Tony jest 11-letnim chłopcem w piątej klasie, którego matka opisuje go jako „naprawdę dobre dziecko, które jest jasne i stara się być przyjazny. Ale zawsze robi rzeczy, które wpędzają go w kłopoty w szkole, a czasem w domu”. U Tony’ego zdiagnozowano ADHD (typ mieszany) 2 lata temu. Terapia stymulująca poprawiła jego uwagę i koncentrację podczas zajęć szkolnych, zmniejszyła nadpobudliwość w klasie i poprawiła osiągnięcia edukacyjne. Jednak Tony jest opozycyjny i destrukcyjny na placu zabaw, podczas zajęć sportowych i w domu. Jego nauczyciel zauważył, że chce się dopasować, ale szybko wdaje się w kłótnie z innymi dziećmi. Ma trudności z utrzymaniem przyjaźni, ponieważ zwykle denerwuje innych nieuzasadnionymi żądaniami. Często wpada w napady złości, gdy sprawy nie idą po jego myśli; napady te nie są długotrwałe, ale częste. W domu kilka razy Tony uderzył młodszą siostrę, a raz rzucił talerzem o ścianę podczas rodzinnego posiłku. Chociaż matka opisuje te zachowania jako obecne od wielu lat, wydaje się, że ulegają one eskalacji. Tony mieszka z obojgiem rodziców i młodszą siostrą. Nie ma historii konfliktu małżeńskiego ani poważnych zmian w życiu w ciągu ostatniego roku. Standaryzowane testy osiągnięć wykazują średnie lub ponadprzeciętne wyniki. Nadal otrzymuje głównie oceny B i sporadycznie C. Rodzice Tony’ego próbowali ograniczyć czas spędzany przed telewizorem jako karę za destrukcyjne zachowania, ale bez widocznego skutku. Jego matka twierdzi, że kilkakrotnie krzyczała na niego, gdy odmawiał wykonywania obowiązków domowych. „Wścieka się na najprostszą prośbę o pomoc”. Po spotkaniu z Tonym i jego matką oraz wykonaniu normalnego badania fizykalnego, pediatra skierował Tony’ego do psychologa dziecięcego na terapię behawioralną.