ZARZADZANIE CUKRZYCĄ NA OBOZIE
Ogólne zalecenia dotyczące zarządzania cukrzycą na obozie diabetologicznym nie różnią się znacząco od tego, co zostało przedstawione przez American Diabetes Association jako standardy opieki nad osobami z cukrzycą typu 1 (2). Protokół zarządzania ma na celu zrównoważenie dawki insuliny z poziomem aktywności i spożyciem pokarmów, tak aby stężenie glukozy we krwi pozostawało w bezpiecznym zakresie docelowym (3). Każdy uczestnik obozu powinien mieć standardowy formularz medyczny wypełniony przez jego/jej rodzinę i lekarza prowadzącego cukrzycę, zawierający szczegółowe informacje na temat historii choroby, szczepień ochronnych i schematu leczenia cukrzycy. Dawkowanie insuliny w domu powinno być rejestrowane dla każdego obozowicza, łącznie z liczbą i czasem wstrzyknięć oraz rodzajem stosowanej insuliny. Zapisy dotyczące dawek insuliny i wartości glukozy we krwi z tygodnia bezpośrednio poprzedzającego obóz powinny być dostarczone. Dodatkowe informacje medyczne, takie jak wcześniejsze choroby związane z cukrzycą i hospitalizacje, wcześniejsze poziomy hemoglobiny glikowanej, inne leki, znaczące warunki medyczne i problemy psychologiczne powinny być również dostępne dla personelu obozu i być przeglądane z należytą starannością przez osoby odpowiedzialne za zdrowie i dobre samopoczucie danego obozowicza.
Podczas obozu należy codziennie zapisywać postępy obozowicza. Wszystkie poziomy glukozy we krwi i dawki insuliny powinny być zapisywane w formacie, który umożliwia przegląd i analizę w celu ustalenia, czy konieczne są zmiany w programie leczenia cukrzycy. Zapisywanie stopnia aktywności i ilości przyjmowanych pokarmów może być również pomocne w ustaleniu kolejnych zmian w programie leczenia cukrzycy. Konieczne jest, aby personel medyczny posiadał wiedzę na temat harmonogramu ćwiczeń i planu posiłków, aby mógł dokonać odpowiednich korekt w dawkowaniu insuliny.
Aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalne leczenie cukrzycy, należy wielokrotnie oznaczać stężenie glukozy we krwi w ciągu każdej doby: przed posiłkami, w porze snu, po lub w trakcie długotrwałego i forsownego wysiłku oraz w środku nocy, gdy jest to wskazane ze względu na wcześniejszą hipoglikemię (stężenie glukozy we krwi w porze snu <100 mg/dl ), po podaniu dodatkowych dawek insuliny oraz na życzenie rodzica/ucznia. Dzieci powinny być zachęcane do sprawdzania poziomu glukozy we krwi o innych niż rutynowe porach, jeśli mają objawy hipo/hiperglikemii lub jeśli mają inne dolegliwości fizyczne.
Należy starać się jak najściślej przestrzegać domowego schematu podawania insuliny każdemu obozowiczowi. Jednak większość obozów uznała za wskazane zmniejszenie domowej dawki insuliny o 10-20% (lub więcej) po przybyciu na obóz, zwłaszcza u tych dzieci pod dobrą kontrolą, które nie były aktywne przed sesją obozową. Hipoglikemia jest częsta na początku obozu z powodu zwiększonej aktywności fizycznej i braku swobodnego dostępu do pożywienia. Inne poważne zmiany w dawkowaniu insuliny należy wprowadzić w przypadku ekstremalnej aktywności fizycznej, takiej jak długotrwałe wędrówki lub aktywne uprawianie sportów wodnych.
Coraz częściej dzieci radzą sobie z cukrzycą za pomocą pompy infuzyjnej insuliny. Kierownik medyczny obozu i inny odpowiedni personel medyczny powinni być zaznajomieni z programowaniem pomp insulinowych, wymianą cewników do wlewu insuliny i dostosowywaniem dawkowania insuliny przy użyciu terapii ciągłym wlewem insuliny. Personel medyczny powinien zapewnić, aby odpowiednie zapasy pomp, w tym dodatkowe baterie, były dostępne na czas trwania obozu.
Jeśli poważne zmiany w schemacie postępowania z obozowiczem wydają się wskazane, takie jak dodanie dodatkowego wstrzyknięcia insuliny lub zmiana typu insuliny, ważne jest, aby omówić to z obozowiczem i jego rodziną. Zapis tego, co wydarzyło się podczas obozu powinien być omówiony z rodziną, kiedy obozowicz jest odbierany. Jednak może to nie być możliwe w przypadku obozowiczów, którzy wracają do domu autobusem lub samochodem; w takich przypadkach protokół powinien być wysłany z obozowiczem lub pocztą do jego/jej rodziny. Kopia powinna być również wysłana do zespołu opieki zdrowotnej w domu. Obozowiczom należy doradzić, aby po powrocie do domu powrócili do schematu sprzed obozu, chyba że zmiany wydają się znacząco poprawiać kontrolę glikemii, a poziom hemoglobiny glikowanej przed obozem był wysoki, co wskazuje na słabą kontrolę metaboliczną w domu.
Trzy posiłki i trzy przekąski powinny być podawane o ustalonych porach każdego dnia. Te posiłki i przekąski powinny być zbilansowane, a ich skład powinien być znany obozowiczom i personelowi. Składnik węglowodanowy pożywienia, wartość wymienna i/lub liczba kalorii powinny być nauczane przez obozowiczów, zgodnie z ich poziomem rozwoju, aby umożliwić im nauczenie się, jak zbilansować jedzenie i aktywność. Nadzór nad przyjmowaniem pokarmów przez młodsze dzieci przez wychowawców zapewnia, że obozowicze spożywają odpowiednie pożywienie. Oznaki zaburzeń odżywiania powinny być zgłaszane personelowi medycznemu do oceny i interwencji, jeśli to konieczne.
Formalny związek z pobliską placówką medyczną powinien być zabezpieczony dla każdego obozu, tak aby obozowy personel medyczny miał możliwość skierowania się do tej placówki w celu szybkiego leczenia nagłych przypadków medycznych. (American Camping Association wymaga powiadomienia o wszystkich systemach wsparcia medycznego w nagłych wypadkach w pobliżu obozu). Jeśli obóz znajduje się w odległym miejscu, należy zawrzeć porozumienie z helikopterem medycznym lub samolotem stałopłatowym, aby zapewnić szybki transport w razie potrzeby.
Uniwersalne środki ostrożności muszą być przestrzegane przez wszystkich, z rękawiczkami noszonymi do wszystkich procedur, które wiążą się z pobieraniem krwi i odpowiednimi pojemnikami umieszczonymi w całym obozie, aby pozbyć się ostrych narzędzi bez zagrożenia. Jednorazowe lancety i glukometry, w których krew nie dotyka samego urządzenia, są preferowane do testów grupowych.
.