Heb je ooit kopi luwak geprobeerd? Of getuige geweest van een hanengevecht? Als u op Bali bent geweest, is de kans groot van wel.
Beiden hebben te maken met typisch Balinese praktijken waarbij dieren betrokken zijn. Beide zijn ook schadelijk. Het ergste is dat ze allemaal een of andere relatie hebben met de toeristische sector.
Het is niet altijd gemakkelijk om te zien hoe zelfs dierentoeristische attracties die zichzelf ‘conservatoria’ noemen, zoveel schade aanrichten. Gelukkig zijn er manieren om dierenmishandeling op dit paradijselijke eiland te herkennen en te vermijden.
Om de zaken wat op te fleuren, leert u de Indonesische namen van de dieren. De taal is gemakkelijk te leren en kan van pas komen tijdens uw volgende reis!
De meeste Balinese anjing (= ‘honden’) lijken niet dezelfde familiestatus te hebben als westerlingen hun honden geven. Je ziet er veel zwerven op straat, sommige mager of zelfs verminkt door andere honden of mensen die de aaseters een lesje wilden leren.
Het belangrijkste verschil tussen de meeste westerse honden en Balinezen is dat de laatsten worden opgegeten. Het is een wijdverbreide praktijk, zelfs bij toeristen, die vaak denken dat ze rund- of varkensvlees eten.
Over de 70.000 honden die elk jaar op het eiland worden geslacht, schat de Bali Animal Welfare Association. De industrie is volledig ongereguleerd omdat het doden van honden voor voedsel legaal is in Indonesië.
Volgens de campagnedirecteur van Animals Australia, Lyn White, is het wreed doden van dieren of het eten van vlees dat is besmet met gif, echter in strijd met de Indonesische wet. Vergiftiging is een gebruikelijke manier om zwerfhonden te doden, en residu van het gif kan zijn weg vinden naar de menselijke consument.
Gelukkig is er veel inspanning van lokale dierenwelzijnsgroepen en expats, om zwerfhonden te beschermen.
Als u zich nu zorgen maakt over wat er in uw saté (= ‘saté’) kan zitten, volg dan deze eenvoudige tips.
- Ga niet voor straatvlees dat te goedkoop is om waar te zijn. Als u zin hebt om vlees te eten, doe dat dan in een fatsoenlijk geprijsd restaurant, met dien verstande dat vlees, vooral rund- en varkensvlees, op Bali duur is.
- Let op elke vermelding van RW (de afkorting van ‘fijn haar’ in een Sulawesi-dialect). Het staat voor ‘hondenvlees’. Soms waarschuwt zelfs een foto van een hond je.
En als je op veilig wilt spelen: doe alle dieren een plezier en wees gewoon vegetariër tijdens je vakantie.
Gok niet op Ayam Jago
Hoewel ayam (= ‘kippen’) en hun anak ayam (= ‘kuikens’) vaak vrij rondlopen, komen ze waarschijnlijk terecht in veel maaltijden die Suku Bali (= ‘Balinezen’) en toeristen eten.
Ayam jago (= ‘hanen’), echter, hebben een slechter lot.
Balinese mannen hebben iets met tajen (= ‘hanengevechten’). En hoewel gokken op de gevechten sinds 1981 illegaal is in Indonesië, en verboden in het hindoeïsme, is het vechten zelf dat niet.
Het is een onderdeel van het oude hindoeïstische ritueel tabuh rah (= ‘het verspreiden van het bloed’). Tijdens de legale versie van het gevecht vechten twee dieren tot een van hen gewond raakt, wat geldt als een offer voor de goden. Ter voorbereiding van de wedstrijd masseren de mannen hun haan en proberen rivaliteit tussen hem en een ander dier te creëren door ze naar elkaar te laten staren.
In de brute, illegale versie vechten de hanen tot een van hen dood is. Helaas eindigen de meeste winnende hanen ook dood door hun verwondingen.
De legale ceremonies kunnen wel helpen geld in te zamelen voor lokale tempels. Als u echt naar een gevecht wilt kijken, vraag dan een plaatselijke bewoner of u getuige wilt zijn van een religieus hanengevecht en zorg ervoor dat u het niet op het spel zet. Of beter nog, moedig de praktijk niet aan en loop gewoon door.
De enige Gajah die je moet zien is de Goa
Gajah (= ‘olifanten’) zijn intelligente en altruïstische wezens en worden door de Hindoes vereerd via de god met het olifantenhoofd Ganesha, die de beschermheilige is van intellectuelen, schrijvers en anderen. Maar de toeristische sector lijkt de dieren niet te belonen voor hun wijsheid.
Als je opzoekt waar je olifanten kunt zien op Bali, heb je al snel de keuze tussen dierentuinen of zogenaamde sanctuaries, wat ze niet zijn. Er is geen enkele plaats op Bali waar geen olifantenritten worden aangeboden. Toeristen dragen bij aan de mishandeling van olifanten door ze de hele dag te bestijgen.
Volgens een rapport uit 2018 van natuurorganisatie World Animal Protection heeft Bali geen wilde olifantenpopulaties. De dieren worden altijd getransporteerd van elders, vaak het Indonesische eiland Sumatra, en gaan door een periode waarin ze worden ingeslagen met bullhooks, wat gepaard gaat met fysieke en emotionele pijn.
Als je de Sumatraanse reuzen in het wild wilt zien, moet je naar Sumatra gaan in plaats van naar Bali.
Maar wanhoop niet, Bali heeft een toeristische attractie die met olifanten te maken heeft en die geen kwaad kan! De oude Goa Gajah (= ‘olifantengrot’), is een grot die zich in de mond van een duivel bevindt.
Omdat de grot waarschijnlijk dateert uit de 11e eeuw, toen olifanten op Bali nog niet bestonden, dankt hij zijn naam waarschijnlijk aan de op een olifant lijkende grotingang of aan een nabijgelegen rivier die bekend staat als de Olifantenrivier. De grot leek een tijd vergeten totdat Nederlandse archeologen hem in 1923 herontdekten.
Binnen staat, natuurlijk, een beeld van Ganesha.
Laat de Luwak uit uw Kopi
Als je geen idee hebt wat dit dier is, ben je niet de enige.
Luwak zijn een soort civet. Het zijn nachtdieren. Maar dat is niet de enige reden dat je ze niet ziet.
Ze worden in kooien gehouden, uit het zicht van toeristen. Dat is omdat hun poep geld oplevert.
Luwak zijn dieren die door Balinese bossen zwerven op zoek naar insecten, zaden, vruchten…, en koffiebonen! Nadat mensen ontdekten dat de koffiebonen het lichaam van de luwak intact verlaten, begonnen ze zich af te vragen hoe ze zouden smaken. Het resultaat was zachter dan gewone koffie, omdat de spijsverteringsenzymen van de luwak de zuurgraad uit de bonen halen.
En zo is kopi luwak (= ‘luwak koffie’) ontstaan. Vandaag de dag kan een kopje kopi luwak wel 80 dollar kosten. Hoewel het een belevenis is om het te proberen, moet je je wel bewust zijn van de dierenmishandeling die erachter schuilgaat.
De industrie is volledig ongereguleerd. Luwak worden in kleine kooien gehouden en gedwongen om alleen koffiebonen te eten, die niet de voeding bevatten die ze uit hun natuurlijke, vrij rondlopende dieet zouden krijgen. De dieren hebben gezondheidsproblemen zoals infecties, worden wakker gehouden op een tijdstip waarop ze gewoonlijk slapen, en zijn zo gestrest dat ze hun vacht verliezen.
En als je erover denkt om vrij rondlopende luwak koffie te kopen, wat sommige van hen als zodanig bestempelen, vergeet het maar. Uit een undercoveronderzoek van de BBC is gebleken dat niet gecontroleerd wordt of het etiket wel echt is. Bijna alle producten die claimen ‘free-roaming’ te zijn, zijn afkomstig van luwak in kooien.
Het beste is om de koffieboerderijen gewoon over te slaan en te genieten van een gewone cappuccino in een van Bali’s vele hippe koffiebars.
Knuffel de Beruang Madu niet
Niet alle lijdende dieren op Bali worden altijd in hun kooien gehouden. Sommige van hen moeten voor mensen optreden. Of erger nog, ze knuffelen!
Beruang madu (= letterlijk ‘honingberen’), of zonneberen, zijn de kleinste leden van de berenfamilie en komen oorspronkelijk uit de bossen van Indonesië. Het zijn teruggetrokken, nachtactieve dieren die hun naam ontlenen aan de witte vlek op hun borst die lijkt op een opkomende zon.
Ze worden gehouden in meerdere Balinese ‘conservatoria’ waar ze hardhandig worden getraind om zich door mensen te laten aaien, dragen, knuffelen of gewoon lastigvallen.
De dierenorganisatie Animals Asia heeft in de afgelopen 20 jaar 600 beren gered. De organisatie stelt dat “In alle gevallen zijn de beren in erbarmelijke omstandigheden aangetroffen, vaak verhongerd, uitgedroogd, gewond of ziek.”
Door de acute stress van de gedwongen interactie met mensen, ontwikkelen de beren coping-mechanismen zoals het voortdurend zuigen aan hun poten.
De manier waarop de zonneberen in gevangenschap terechtkomen is niet omdat ze ‘gered worden van stropers’. Moederberen worden gedood zodat de conservatoria hun welpen als huisdier kunnen grootbrengen.
En de welpen komen niet altijd in knuffelparken terecht. Het bezit ervan is een trend onder Indonesische en Maleisische beroemdheden.
Tot overmaat van ramp worden, net als bij andere beren in Azië, de galblazen van zonneberen geoogst om er medicijnen van te maken, ook al hebben wetenschappers bewezen dat de lichaamsdelen geen enkele medische waarde hebben.
De hele handel in welpen en lichaamsdelen van zonneberen gebeurt gewoon online. In een huiveringwekkend rapport legt anti-wildlife handelsorganisatie Traffic uit hoe zonneberen in Indonesië verre van veilig zijn.
Dus als je op Bali bent, knuffel je teddybeer en blijf uit de buurt van de echte beren!
Lumba-Lumba vanuit de verte
Niet alle mishandelde zoogdieren leven op het land. Lumba-lumba (= ‘dolfijnen’) worden overal op Bali in aquaria gehouden, en als ze geen shows geven, kun je met ze zwemmen. Hun leefomstandigheden zijn niet alleen erbarmelijk, maar dolfijnen zijn intelligente wezens die erg lijden onder het opgesloten zitten en het voortdurend doen van dezelfde kunstjes.
Maar de aquaria overslaan betekent niet dat je ze niet kunt zien!
Vooral Lovina, in het noorden van Bali, staat bekend om zijn dolfijnentours. Een tour bij zonsopgang of zonsondergang is spannend omdat je nooit weet wanneer de dieren zich zullen laten zien. Als ze dat doen, is het magischer dan de arme schepsels in een klein aquarium te zien.
Bali weet echter hoe je de dieren moet blijven lastigvallen. Sommige boten komen te dicht bij de dolfijnen en staan zelfs toe ze te voeren! Als dit gebeurt, vertel uw reisleider dat het niet in orde is, en zorg ervoor dat u het herhaalt op Tripadvisor.
Een andere manier om dolfijnen te zien is door te snorkelen. Nogmaals, zorg ervoor dat u afstand houdt van het zeeleven en raak niets aan.
Koraal is erg kwetsbaar, en veel onwetende toeristen raken het aan of breken het af met hun vinnen. Ga altijd plat op je buik liggen als je boven een rif zwemt.
Vertrouw Penyu Conservatories niet
In de wateren van Indonesië leven vijf soorten penyu’s (= ‘zeeschildpadden’), waarvan de groene, de lederschildpad en de karetschildpad waarschijnlijk de bekendste zijn.
Er zijn niet veel schildpadden meer die nog eieren leggen op de Balinese stranden. Lichtvervuiling en door toeristen geteisterde kusten zijn de belangrijkste redenen.
Zelfs goed bedoeld, kunnen mensen schildpadden schade toebrengen. Bijvoorbeeld door met een zaklamp op ze te richten. Als je een nestelende moeder zo zou storen, zou ze waarschijnlijk nooit meer terugkeren naar dat strand.
En net als bij de dolfijnen, als je een schildpad ziet tijdens het snorkelen of duiken, houd dan afstand van het dier en zorg ervoor dat je gids begrijpt dat je zijn ruimte wilt respecteren.
Maar het belangrijkste wat je kunt doen is het vermijden van zogenaamde schildpad revalidatiecentra, vooral de meest populaire in Serangan.
De centra mogen dan gesponsord worden door natuurorganisatie WWF, de praktijken zijn niet wat ze zouden moeten zijn. Kwetsbare babyschildpadjes worden eindeloos opgepakt door toeristen zonder toezicht (wat hun dood tot gevolg kan hebben), en bezoekers gooien elk voedsel dat ze kunnen vinden in de aquaria.
Dat staat in contrast met het feit dat het benodigde voedsel vaak niet goed verdeeld lijkt te zijn. Baby’s staan erom bekend dat ze elkaar aanvallen.
Op deze foto ziet u wat er over is van een baby schildpad uit een van de vele aquaria in het Serangan centrum.
Hoewel sommige centra waardevol werk doen door de schildpadden te kweken en vrij te laten, is al het directe contact van toeristen onnodig, stressvol en zelfs dodelijk voor de dieren. Als u een centrum wilt sponsoren, dring er dan bij hen op aan toeristen op een veilige afstand van de dieren te houden.
Behandel ze goed
Bali heeft een duistere kant, en de dieren zijn daar waarschijnlijk de beste vertegenwoordigers van. Het grootste deel van het kwaad dat wordt aangericht is om toeristen te plezieren.
Maar je kunt gemakkelijk helpen. Gebruik je hoofd, doe je onderzoek, en heb wat empathie.
Wil die olifant echt door jou bereden worden? Smeekt die beer je echt om een knuffel? Vlei jezelf niet.
Als je nog steeds onzeker bent over welke natuurparken eigenlijk de moeite waard zijn om te bezoeken, kijk dan eens naar deze lijst die dierenorganisatie Peta heeft gemaakt. Het helpt u te bepalen welke plaatsen dieren goed behandelen en welke u moet overslaan.
Als u zich nu afvraagt hoe slecht andere Balinese dieren het hebben, wees gerust, sommigen van hen leven de droom, net als de toeristen die hun eiland bezoeken. Leer ze in dit bericht kennen!
Was jij getuige van dierenmishandeling toen je op Bali was? Vertel me uw verhaal, en misschien neem ik het op in een van mijn volgende berichten!
En als u meer over Bali wilt leren of uw Bahasa Indonesia (= ‘Indonesisch’) wilt oefenen, bekijk dan deze berichten.
- 7 dieren die Bali samenvatten
- Balinees Hindoeïsme Uitgelegd
- Wat de Indonesische taal u kan vertellen over Bali
- Wat deze voedingsmiddelen u kunnen vertellen over Bali
- Hoe de Nederlandse taal Bali beïnvloedde
- Wat uw lichaam u kan leren over Bali