OxokoolstofzurenEdit
Een oxokoolstofanion C
xOn-
y kan gezien worden als het resultaat van het verwijderen van alle protonen uit een overeenkomstig zuur CxHnOy. Carbonaat CO2-
3, bijvoorbeeld, kan gezien worden als het anion van koolzuur H2CO3. Soms is het “zuur” eigenlijk een alcohol of een andere stof; dit is bijvoorbeeld het geval bij acetylenediolaat C
2O2-
2 dat acetylenediol C2H2O2 zou opleveren. Het anion is echter vaak stabieler dan het zuur (zoals het geval is bij carbonaat); en soms is het zuur onbekend of wordt verwacht dat het uiterst onstabiel is (zoals het geval is bij methanetetracarboxylaat C(COO-)4).
Geneutraliseerde soortenEdit
Elk oxokoolstofanion C
xOn-
y kan in principe worden gematcht met de elektrisch neutrale (of geoxideerde) variant CxOy, een oxokoolstof (oxide van koolstof) met dezelfde samenstelling en structuur, afgezien van de negatieve lading. In de regel zijn deze neutrale oxokoolstoffen echter minder stabiel dan de overeenkomstige anionen. Zo komt het stabiele carbonaatanion overeen met het uiterst onstabiele neutrale koolstrioxide CO3; oxalaat C
2O2-
4 komt overeen met het nog minder stabiele 1,2-dioxetaandion C2O4; en het stabiele croconaatanion C
5O2-
5 komt overeen met het neutrale cyclopentanepenton C5O5, dat slechts in sporenhoeveelheden is opgespoord.
Gereduceerde variantenEdit
Omgekeerd kunnen sommige oxokoolstofanionen worden gereduceerd tot andere anionen met dezelfde structuurformule maar met een grotere negatieve lading. Zo kan rhodizonaat C
6O2-
6 worden gereduceerd tot het tetrahydroxybenzoquinon (THBQ)-anion C
6O4-
6 en vervolgens tot benzeenhexolaat C
6O6-
Zure anhydridenEdit
Een oxokoolzuuranion C
xOn-
y kan ook geassocieerd worden met het anhydride van het corresponderende zuur. Dit laatste is dan een andere oxokoolstof met formule CxOy-n⁄2; namelijk het zuur minus n⁄2 watermoleculen H2O. Het standaardvoorbeeld is het verband tussen carbonaat CO2-
3 en kooldioxide CO2. De overeenkomst is niet altijd goed gedefinieerd omdat er verschillende manieren kunnen zijn om deze formele dehydratie uit te voeren, waaronder het verbinden van twee of meer anionen om een oligomeer of polymeer te maken. In tegenstelling tot neutralisatie levert deze formele dehydratie soms vrij stabiele oxokoolwaterstoffen op, zoals mellietzuuranhydride C12O9 uit mellietzuur C
12O6-
12 via mellietzuur C12H6O12
Gehydrogeneerde anionenEdit
Voor elk oxokoolstofanion C
xOn-
y zijn er in principe n-1 gedeeltelijk gehydrogeneerde anionen met formules H
kC
xO(n-k)-
y, waarbij k varieert van 1 tot n-1. Deze anionen worden in het algemeen aangeduid met de voorvoegsels “waterstof”-, “diwaterstof”-, “triwaterstof”-, enz. Sommige hebben echter speciale namen: waterstofcarbonaat HCO-
3 wordt gewoonlijk bicarbonaat genoemd, en waterstofoxalaat HC
2O-
4 staat bekend als binoxalaat.
De gehydrogeneerde anionen kunnen stabiel zijn, zelfs als het volledig geprotoneerde zuur dat niet is (zoals het geval is bij bicarbonaat).