Ik werk in een droge ruimte. De luchtvochtigheid komt dicht in de buurt van 0% (echt 0% is vrijwel onmogelijk, net zoals 100% zuiverheid in principe onmogelijk is). Je kunt de hele dag in de droogkamer werken zonder je oncomfortabel te voelen (het is er een aangename 70 graden met een uitstekende luchtcirculatie). Het belangrijkste effect is dat als je uit de droogkamer komt, alles “nat” aanvoelt.”
Nu wordt de vochtigheidsgraad in de droogkamer op ongeveer 1% gehouden. Dit is eigenlijk vergelijkbaar met de 1% relatieve vochtigheid die het laagst gerapporteerd schijnt te zijn buiten een laboratorium (hier). Degenen die het meemaakten zeiden dat hun monden snel uitdroogden. Waarom droogden hun monden snel uit, maar de mijne niet in een droge kamer?
Het antwoord ligt in de verdampingssnelheid. De laagste vochtigheid werd gemeld in Death Valley, waar de temperatuur vaak meer dan 100 graden bereikt. Deze hoge temperatuur is dubbel slecht voor uitdrogende mensen. Ten eerste zorgt de hogere temperatuur ervoor dat water veel sneller verdampt. Ten tweede gaat je lichaam zweten om zichzelf koel te houden, waardoor je nog meer water verliest. In een vochtige omgeving zou je een deel van dat water terugkrijgen als het condenseert op je huid, maar in een droge omgeving verlies je gewoon heel snel al je water.
In tegenstelling daarmee is de verdampingssnelheid in mijn lab bij 70 graden Fahrenheit vrij traag. De aangename koele temperatuur zet niet aan tot zweten, zodat je daar gemakkelijk uren kunt werken zonder er iets van te voelen.
Edit: Ik moet vermelden dat we in de droogkamer vaak maskers dragen. Dit is niet echt om onszelf vochtig te houden, maar meer om te voorkomen dat het water in onze adem vochtigheid aan de lucht toevoegt.