Voor de meeste autoliefhebbers zijn de jaren eind jaren ’60 tot begin jaren ’70 de jaren die traditioneel worden erkend als het echte muscle car-tijdperk. Zeker, de Big Three bouwden auto’s voor en na die tijd die volgens sommigen moeten worden meegerekend, maar welke voertuigen daadwerkelijk deel moeten uitmaken van die beschrijving zal altijd aanleiding zijn voor discussie. Wat wel weinig erkenning lijkt te krijgen zijn grote auto’s met grote motoren die een gespierde aantrekkingskracht hebben – ondanks hun grootte.
Het midden tot het eind van de jaren ’60 was een tijd waarin de jongere generatie niet wilde rondrijden in een full-size Impala of een Kingswood stationwagon. Ze waren op zoek naar auto’s zoals de Chevelle, Camaro, en Nova. Terwijl Chevrolet nog steeds de luxueuze Impala met een Super Sport pakket produceerde, was het voor de bonentellers bij GM duidelijk dat de verkoop daalde. Maar dat betekende niet dat het motoraanbod in de grote cruiser afnam – nog niet.
Een 385 pk sterke 427 cubic-inch motor, speciale koepelvormige motorkap, heavy-duty ophanging, faux spatbord louvers, en voor anti-sway bar, was zeker om zelfs de meest veeleisende klanten tevreden te stellen. Helaas, een gebrek aan marketing maakte het onbekend bij veel kopers.
Neem bijvoorbeeld de 427 cubic-inch big-block. Terwijl de muscle car oorlogen in volle gang waren, koos Chevrolet ervoor om deze high-performance motor alleen beschikbaar te maken in haar productie-gebaseerde full-size auto’s en Corvettes. Zeker, de motor was ook beschikbaar in COPO auto’s, maar die waren niet een massa-geproduceerde productie-lijn auto. Het inbouwen van de 427 motor in de Impala, Biscayne en Bel Air, creëerde een auto waarvan Chevrolet hoopte dat deze net zo aantrekkelijk zou zijn voor de jongere kopers als de Chevelle, Camaro en Nova, maar helaas, dat was niet het geval. De Impala SS427’s van ’67, ’68 en ’69 zijn auto’s die zelfs nu nog maar weinig mensen kennen.
Ik herinner me nog dat ik naar de drive-in ging en rokerige burnouts deed. – Gordy Frank
De standaardmotor van de full-size Chevy werd de SS427 genoemd en was goed voor 385 pk. Het was in wezen dezelfde motor als de 390 pk versie in de 1967 Corvette, maar maakte gebruik van een Quadrajet carburateur in plaats van de Holley van de Corvette. De SS427 motor had een compressieverhouding van 10,25:1 en een koppel van 460 lb-ft bij 3.400 t/min. Dit zijn full-size auto’s, en dat was meer dan voldoende om de grote-en-in-lood mensenverhuizers, nou ja, in beweging te krijgen op een respectabele snelle manier. Voor een schamele 542,45 dollar was er zelfs een optie beschikbaar om de 385 pk SS427 motor te upgraden, en dat betekende dat je de 425 pk L72 big-block kreeg. Maar nogmaals, een gebrek aan marketing garandeerde dat niet veel mensen wisten dat die motor beschikbaar was.
Of het nu kwam door een gebrek aan interesse of kennis van het model, slechts die weinigen die specifiek de SS427 wilden, ontvingen de talloze “speciale” items die deze familiegerichte hot rod sierden. Het grote blok werd voorzien van verchroomde kleppendeksels, luchtfilter en olievuller, en de ophanging werd opgewaardeerd met heavy-duty onderdelen. Uiterlijke upgrades waren onder andere een speciale bolle motorkap met imitatie luchtafzuigroosters, en spatbord louvers die een vleugje coolheid toevoegden.
In 1968, toen de Z-24 optie werd gecombineerd met een Impala Super Sport, kreeg de koper een SS427. Dit was een stand-alone optie die kon worden verkregen op de sport coupe, cabriolet, en Custom coupe. De SS427 badging maakte alle toeschouwers erop attent dat dit niet de Impala van zijn vader was.
Omdat deze auto’s werden beschouwd als familie-vervoer, was de SS427 verkrijgbaar met een standaard bank, of een kuipstoel en console combinatie (code Z03). Dat betekent dat een bank/ vier-versnellingscombinatie tot de mogelijkheden behoorde. Als je de Z03 optie bestelde, werd de auto ook geleverd met speciale SS-badged deurpanelen. Niet-Z03 auto’s kregen gewone Impala deurpanelen. De SS427 had ook een SS427 opschrift op de claxon en in het dashboardkastje. Een voorbehoud was als de auto was besteld met het zeldzame, gesimuleerde houten stuur. Als dat zo is, is er geen speciale SS427 vermelding in het midden van het wiel.
Orderingscode U14 zag de installatie van een “speciale instrumenten” pakket. Dit omvatte een dashboard gemonteerde toerenteller, ampèremeter, oliedruk, en watertemperatuur meters. Terwijl de meeste Impalas en Impala Super Sports een toerenteller gebruikten met een 5.000-rpm rode lijn, hadden de L36 motoren een 5.500-rpm rode lijn, en de L72s hadden een 6.000-rpm rode lijn.
Omdat de SS427 een high-performance upgrade was van de Impala, bevatte het interieur alle Super Sport kenmerken. De volledig uitvinyl vervaardigde Strato-Bucket zetels en middenconsole waren inbegrepen bij het Super Sport model. Kopers konden echter kiezen voor de Strato-bank als ze dat wilden. Verrassend genoeg verscheen de naam Impala nergens op het interieur of exterieur van deze auto’s.
Vriendelijke vondst
Gordy Frank van Palmetto, Florida, is al vele jaren een fan van dit obscure model van de spieren. In feite is er een die nog steeds een plaats in zijn geheugen houdt, en hij vond dit specifieke exemplaar toen een vriend hem tipte. “Een vriend van mij vond de auto op eBay. De restauratie was begonnen, maar niet voltooid. Het vinden van deze auto bracht veel tienerherinneringen naar boven, omdat een vriend van mij er een bezat in 1973. Ik herinner me dat ik naar drive-in films ging en rokerige burnouts deed. Natuurlijk vonden de meisjes het ook leuk om in een rode cabriolet te rijden,” zei Gordy met een grinnik.
Zoals zo vaak gebeurt wanneer herinneringen terugkomen, was Gordy vastbesloten zijn jeugd te herbeleven, en hij kocht de cabriolet. Toen de auto vanuit Wisconsin naar Gordy’s garage kwam, was hij begroet door een auto die bijna klaar was en in uitzonderlijke staat. Blijkbaar was de carrosserie in goede staat voor de restauratie, want Gordy vertelde ons dat alleen de quarter-panels zijn vervangen. De vorige eigenaar had de carrosserie ook laten bekleden met een eenlaags urethaan van het originele Matador Red.
In het interieur had Peterson Restorations het interieur al weer tot leven gebracht met nieuwe Parchment en rode materialen van PUI Interiors die de kuipstoelen en deurpanelen bedekken. Kijk goed naar het interieur, en je zult snel merken de vloer shifter aangesloten op de Turbo 400 transmissie, volledige instrumentatie, airconditioning, cruise control, elektrische ramen, en een AM / FM-radio aangesloten op een optionele 8-track speler. Het is tenslotte een “Impala”, en hij is geladen.
De 1968 SS427 had verschillende stijlen van zijmarkeringslichten emblemen. Twee worden aangeduid als “vroege” en “late” productie emblemen. Vroege productie auto’s gebruikten een folie embleem, terwijl latere auto’s een gegoten ring kregen die gewoon “427” las zonder SS, en een zwarte achtergrond had. Het embleem op Gordy’s auto maakt het een vroege productie auto. Een derde stijl is gezien op Canadese-spec auto’s, en is vergelijkbaar met de late stijl, maar heeft een rode achtergrond.
De “Big” Optie
De motor in deze auto is de 385-pk versie die zo dicht mogelijk bij de fabrieksspecificaties is gereviseerd. De .030-inch overbore ondersteunt gegoten, TRW zuigers die een 10,2:1 compressieverhouding creëren. In fabrieksvorm had de L36 427 motor een nokkenas met een duur van 214/218 bij .050-inch lift. Kleplift was een conservatieve .461/.480-inch. De vervanger heeft een noklift van 461/.480 inch, en een duur van 268/274 graden bij een noklift van 0,008 inch. De gegoten, ovale koppen ondersteunen de standaard inlaat en Quadrajet carburateur. Daarachter is de eerder genoemde Turbo 400 gekoppeld aan een Posi-gevulde 12-bolt met 3.08 versnellingen. De combinatie maakt dit tot een echte muscle-bound familie cruiser.
“Er zijn 1.778 Impala’s geproduceerd met de SS427 optie, maar niemand weet met zekerheid hoeveel daarvan cabriolets waren. De beste schatting is ongeveer 10 procent,” zei Gordy. Je zou denken dat zo’n laag productieaantal deze auto zou degraderen tot museumstatus, maar Gordy houdt hem niet opgeborgen. Zeker, hij is selectief over waar en wanneer hij de weg op gaat, maar als dat gebeurt, kun je er zeker van zijn dat hij en zijn vrouw genieten van de rit. Dat komt omdat, zoals Gordy zei, meisjes van cabrio’s houden.
Foto galerij
BEKIJK DE VOLLEDIGE GALERIJ >