1 Samuel rozdział 8

A. Lud izraelski domaga się króla.

1. (1-3) Samuel mianuje swoich synów sędziami.

Teraz stało się, gdy Samuel był stary, że uczynił swoich synów sędziami nad Izraelem. Imię jego pierworodnego było Joel, a imię drugiego Abijah; byli oni sędziami w Beershebie. Lecz jego synowie nie chodzili jego drogami; odwrócili się na bok za nieuczciwym zyskiem, brali łapówki i wypaczali sprawiedliwość.

a. Gdy Samuel był stary… uczynił swoich synów sędziami nad Izraelem: Samuel był jednym z najbogobojniejszych ludzi w całej Biblii. Jednak jego działanie tutaj może być grzechem z jego strony. Nigdy nie mamy wzoru sędziów mianowanych przez mężczyzn lub urzędu sędziego przekazywanego z ojca na syna. Samuel nie miał prawa mianować swoich synów sędziami nad Izraelem.

b. Jego synowie nie chodzili jego drogami: Oto dlaczego Samuel mylił się, mianując swoich synów sędziami nad Izraelem. Samuel prawdopodobnie nie potrafił spojrzeć obiektywnie na swoich synów. Usprawiedliwiał u nich grzechy, które widział u innych.

2. (4-5) Synowie Samuela są odrzuceni jako przywódcy nad Izraelem.

Wtedy wszyscy starsi Izraela zebrali się razem i przyszli do Samuela w Ramah, i rzekli do niego: „Spójrz, jesteś stary, a twoi synowie nie chodzą twoimi drogami. Teraz uczyń nam króla, który by nas sądził jak wszystkie narody.”

a. Wszyscy starsi Izraela zebrali się: To było mądre dla starszych Izraela, aby to zrobić. Nie musieli akceptować przywódców, którzy w oczywisty sposób byli bezbożni i nie nadawali się do przewodzenia.

b. Teraz uczyń dla nas króla, aby nas sądził jak wszystkie narody: Chociaż dla starszych Izraela mądre było odrzucenie synów Samuela jako przywódców, to jednak błędem było, że to powiedzieli.

i. Samo w sobie pragnienie posiadania króla nie było złe. Bóg wiedział, że pewnego dnia Izrael będzie miał króla. 400 lat wcześniej Bóg dał Izraelowi instrukcje dotyczące ich przyszłego króla (Księga Powtórzonego Prawa 17:14-20). Król był w Bożym planie dla Izraela.

ii. Jednak powód, dla którego Izrael chciał mieć króla, był błędny. „Jak wszystkie narody” nie jest żadnym powodem. Często popadamy w kłopoty, chcąc być jak świat, gdy zamiast tego powinniśmy być przekształcani na obraz Jezusa Chrystusa (Rz 12,1-2).

c. Uczyń dla nas króla: Istniała różnica między królem a sędzią. Sędzia był przywódcą powołanym przez Boga, zwykle w celu zaspokojenia konkretnej potrzeby w czasie kryzysu. Kiedy kryzys się kończył, sędzia zazwyczaj wracał do tego, co robił wcześniej. Król nie tylko sprawował swój urząd królewski tak długo, jak żył, ale także przekazywał swój tron potomkom.

i. Sędziowie nie stworzyli „rządu”. Zaspokoili konkretną potrzebę w czasie kryzysu. Królowie ustanawiają stały rząd z biurokracją, który może być zarówno błogosławieństwem jak i przekleństwem dla każdego ludu.

ii. W Sędziach 8 Giedeonowi zaoferowano tron nad Izraelem. Odrzucił ją mówiąc: „Nie będę panował nad tobą, ani nie będzie panował nad tobą mój syn; Pan będzie panował nad tobą.” (Sdz 8,23) Takie było serce wszystkich sędziów i dlaczego Izrael przeszedł jakieś 400 lat w Ziemi Obiecanej bez króla.

3. (6-8) Samuel modli się o ich prośbę i Bóg odpowiada.

Ale rzecz ta nie spodobała się Samuelowi, gdy powiedzieli: „Daj nam króla, aby nas sądził”. Samuel modlił się więc do PANA. A Pan powiedział do Samuela: „Słuchaj głosu ludu we wszystkim, co do ciebie mówi; bo nie odrzucili ciebie, lecz odrzucili Mnie, abym nie panował nad nimi. Według wszystkich uczynków, których dokonali od dnia, kiedy wyprowadziłem ich z Egiptu, aż do dnia dzisiejszego – a którymi opuścili Mnie i służyli innym bogom – tak samo czynią i tobie.”

a. Rzecz ta nie spodobała się Samuelowi: Bez wątpienia, Samuel był ukąszony odrzuceniem swoich synów. Ale bardziej niż to, Samuel dostrzegł bezbożny motyw stojący za prośbą starszyzny o króla.

b. Samuel modlił się więc do PANA: Tak należy postępować zawsze, gdy jesteśmy niezadowoleni. Nigdy nie powinniśmy nosić takich kłopotów przy sobie. Zamiast tego powinniśmy zrobić to, co zrobił Samuel, gdy modlił się do PANA.

i. „Z pewnością jest to błąd naszego życia, że nosimy nasze ciężary, zamiast je przekazywać; że martwimy się, zamiast ufać; że tak mało się modlimy.” (Meyer)

c. Słuchać głosu ludu: Bóg powiedział Samuelowi, aby spełnił prośbę ludu. Nie dlatego, że ich prośba była dobra lub słuszna, ale dlatego, że Bóg chciał przez to nauczyć Izraela. Czasami, gdy nalegamy na posiadanie czegoś złego, Bóg pozwoli nam to mieć, a potem będzie przez to nauczał.

i. Pod wieloma względami była to kwestia czasu. Bóg wiedział, że Izrael będzie miał króla, ale chciał dać go w swoim czasie. Ponieważ Izrael domagał się króla ze złych i cielesnych powodów, Bóg da im złego i cielesnego króla. Izrael dostanie to, czego chce i będzie z tego powodu cierpiał!

d. Nie odrzucili was, ale odrzucili Mnie, abym nie królował nad nimi: Bóg miał cel w nie dawaniu Izraelowi króla aż do tego momentu. Było to spowodowane tym, że nie chciał, aby bezbożnie zaufali królowi zamiast Panu. Teraz Izrael odrzuca Boży plan i oświadcza, że nie chce, aby PAN Bóg panował nad nimi.

i. W słowach, że cię nie odrzucili, wyczuwamy Boga pocieszającego Samuela. To tak, jakby Bóg mówił: „Samuelu, nie bierz tego do siebie. Oni nie odrzucają ciebie, lecz Mnie.”

e. Opuścili Mnie… tak samo czynią z tobą: W rzeczywistości Izrael opuścił Boga, prosząc o króla. Kiedy starsi Izraela prosili o króla, myśleli, że lepsza polityka lub rząd mogą zaspokoić ich potrzeby. Ale gdyby po prostu byli wierni swojemu Królowi w niebie, nie potrzebowaliby króla na ziemi.

i. Uderza nas to jako po prostu niesprawiedliwe. Czyż Bóg nie pokazał, że jest godnym Królem? Czy nie zademonstrował swojej zdolności do kierowania narodem, i to ciągle na nowo?

ii. W pewnym sensie odrzucenie przez nich Boga jako ich króla jest prorocze. Kiedy Jezus stanął przed Piłatem, tłum żydowski oświadczył: nie mamy króla, lecz Cezara (J 19,15). Jezus był odrzuconym królem.

4. (9) Bóg mówi Samuelowi, aby ostrzegł naród.

„Teraz więc słuchajcie ich głosu. Ty jednak uroczyście ich uprzedzisz i pokażesz im postępowanie króla, który będzie nad nimi panował.”

a. Uroczyście ich uprzedzisz: Sens jest taki, że Izrael nie zmieni zdania, więc celem Samuela jest po prostu ich uprzedzić. Gdyby Izrael wybrał ten kurs, Bóg chciał, aby dokonali świadomego wyboru. Dlatego Pan powiedział Samuelowi, aby pokazał im zachowanie króla, który będzie nad nimi panował.

b. Ostrzeż ich: Informacja rodzi odpowiedzialność. Mówiąc to Izraelowi, Samuel nie tylko pomógł im dokonać świadomego wyboru; zwiększył ich odpowiedzialność za dokonanie właściwego wyboru. Nie mogli powiedzieć: „Nie wiedzieliśmy.”

B. Samuel przemawia do ludu izraelskiego na temat jego pragnienia posiadania króla.

1. (10-18) Samuel ostrzega naród przed obowiązkami związanymi z posiadaniem króla.

Samuel opowiedział więc wszystkie słowa PANA ludowi, który prosił go o króla. I powiedział: „Takie będzie zachowanie króla, który będzie panował nad wami: Weźmie on waszych synów i wyznaczy ich na swoje rydwany i aby byli jego jeźdźcami, a niektórzy będą biegać przed jego rydwanami. Mianuje on kapitanów nad swymi tysiącami i kapitanów nad swymi pięćdziesiątkami, wyznaczy niektórych do orania jego ziemi i zbierania jego plonów, a niektórych do robienia jego broni wojennej i wyposażenia dla jego rydwanów. Córki wasze weźmie za perfumiarzy, kucharzy i piekarzy. I weźmie co najlepsze z twoich pól, z twoich winnic i z twoich gajów oliwnych, i da je swoim sługom. Weźmie dziesiątą część twojego zboża i twoich plonów, i da ją swoim urzędnikom i sługom. I weźmie sobie sługi twoje męskie, i żeńskie, i młodzieńców twoich, i osły twoje, i zaprzęgnie je do pracy swojej. Dziesiątą część owiec waszych weźmie. A wy będziecie jego sługami. I będziecie w owym dniu wołać z powodu waszego króla, którego sami sobie wybraliście, a Pan nie wysłucha was w owym dniu.”

a. Takie będzie zachowanie króla, który będzie panował nad wami: Bóg chciał, aby Izrael wiedział, że będą problemy związane z posiadaniem króla. W oczach Izraela mieli oni problemy, które zostałyby rozwiązane przez posiadanie króla. Chociaż te problemy mogły zostać rozwiązane, Bóg chciał, aby Izrael wiedział, że król przyniesie także inne problemy. Powinni starannie rozważyć korzyści w stosunku do problemów.

b. On weźmie… On weźmie… On weźmie… On weźmie… On weźmie… On weźmie… A wy będziecie jego sługami: Pan daje uczciwe ostrzeżenie. Większość królów jest biorcami, a nie dawcami i przychodzą, by im służono, a nie by służyć. Jeśli Izrael chce króla, musi zdać sobie sprawę, że będzie on zabierał, a nie dawał, a oni będą jego sługami.

i. Nie każdy król jest królem „biorącym”. Król królów jest królem dającym. Jezus powiedział o sobie: Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć (Mt 20,28).

c. I będziecie w owym dniu wołać z powodu waszego króla, którego wybraliście: Izrael będzie później płakał, ponieważ chciał króla z powodów nieduchowych i bezbożnych. Tak więc Bóg nazwie tego nadchodzącego króla waszym królem i da jasno do zrozumienia, że jest on królem, którego wybraliście. Gdyby Izrael czekał na Bożego króla, nie musieliby wołać.

2. (19-22) Izrael domaga się króla mimo Bożego ostrzeżenia.

Niemniej jednak lud odmówił posłuszeństwa głosowi Samuela; i powiedzieli: „Nie, ale będziemy mieli nad sobą króla, abyśmy i my byli jak wszystkie narody, i aby nasz król sądził nas i wychodził przed nami i toczył nasze bitwy.” I Samuel usłyszał wszystkie słowa ludu, i powtórzył je przed Panem. Rzekł więc Pan do Samuela: „Usłysz ich głos i uczyń im króla”. I rzekł Samuel do mężów izraelskich: „Każdy niech idzie do swego miasta.”

a. Nie, ale będziemy mieli króla nad nami: Bóg da Izraelowi „ich króla” – Saula. Później, po tym jak „ich król” zawiedzie, Bóg da Izraelowi „swojego króla” – Dawida. Ponieważ przypuszczamy, że Bóg ostatecznie chciał, aby Izrael był monarchią (na podstawie Pwt 17,14-20). możemy się nawet domyślać, że gdyby Izrael nie opuścił tutaj PANA, Bóg uczyniłby Dawida pierwszym ludzkim królem Izraela.

b. Abyśmy i my byli podobni do wszystkich narodów: To nigdy nie było Bożym celem dla Izraela. Bóg chciał uczynić ich szczególnym skarbem dla Mnie ponad wszystkich ludzi… królestwem kapłanów i narodem świętym (Wj 19,6). Bóg chciał uczynić z Izraela coś wyjątkowego, a oni chcieli być tacy jak wszyscy inni.

i. I aby nasz król mógł nas sądzić i wyjść przed nami i stoczyć nasze bitwy: Bóg właśnie wygrał spektakularną bitwę dla Izraela w 1 Księdze Samuela 7. Izraelowi nie brakowało króla – mieli go w Bogu Panu. To, czego pragnęli, to obraz króla. Ich pragnienie króla było tak naprawdę pragnieniem kogoś, kto wyglądał tak, jak oni myśleli, że król powinien wyglądać.

c. Więc Pan powiedział do Samuela: „Usłysz ich głos i uczyń im króla”: To było prawie śmieszne. Izrael odrzucił rządy Boga, a jednak nie mogli od tego uciec, bo Bóg mianował ich królem. Bóg nigdy nie zejdzie ze swojego tronu, nawet jeśli człowiek Go o to poprosi. Jeśli jednak sprzeciwiamy się Bożym rządom, przekonujemy się, że nie korzystamy z nich w taki sposób, w jaki moglibyśmy. Kiedy stawiamy opór Bogu, ranimy tylko samych siebie

.