Architektura

Wyjaśniamy, czym jest architektura, jej historia i do czego służy. Ponadto, jakie są jej ogólne cechy, rodzaje i przykłady.

Co to jest architektura?

Architektura jest techniką i sztuką myślenia, projektowania i konstruowania budynków, przestrzeni miejskich i obiektów przeznaczonych do życia ludzkiego. Innymi słowy, jest to projektowanie i budowa budynków, które są zarówno funkcjonalne i estetyczne w tym samym czasie.

Architektura jest jedną z najstarszych sztuk cywilizacji. Wraz z wykonywaniem narzędzi i rzemiosł, często przetrwała jako ruiny długo po tym, jak dana kultura zniknęła. Ponadto, jego formy i ornamentyka noszą charakterystyczny znak tych, którzy go wymyślili, a jego styl jest reprezentatywny dla każdego ludu i kultury.

Ogólnie rzecz biorąc, dzieła architektoniczne są cenione za to, że są:

• Mieszkalne. Przydatne do codziennego życia człowieka.
• Trwały. Trwałe i nieruchome, ponieważ są budynkami lub przestrzeniami.
• Reprezentacyjne. w ich formach zawarta jest wizja kulturowa architekta.

Zobacz także: Styl barokowy

Pochodzenie architektury

Architektura narodziła się wraz z cywilizacją ludzką, w okresie neolitu.

Stała się niezbędna dopiero wtedy, gdy człowiek koczowniczy lub półkoczowniczy mógł się osiedlić.

Było to możliwe dopiero po wynalezieniu rolnictwa i udomowieniu różnych gatunków roślin i zwierząt.

Kiedy ludzie osiągnęli te osiągnięcia, mogli z kolei zacząć planować swoje domy i osady.

W ten sposób powstały pierwsze miasta. Oprócz modyfikowania lub konstruowania przestrzeni życiowej, architektura rozwinęła się szczególnie w planowaniu ceremonialnych obrębów i budynków administracyjnych.

Historia architektury

Istnieją zapisy architektury z najwcześniejszych świątyń ceremonialnych lub grobowców królów w starożytności. W wielu przypadkach były to monumentalne projekty, takie jak egipskie piramidy, mezopotamskie zigguraty czy greckie świątynie z ich imponującymi kolumnami, które później odziedziczyli Rzymianie.

Najstarszy znany traktat na ten temat pochodzi z I wieku p.n.e., zatytułowany De architecturay. Jego autorem był rzymski architekt Marcus Vitruvius.

Klasycystyczna starożytność była ważnym kamieniem milowym w historii architektury Zachodu. Zresztą już sama nazwa dyscypliny to zdradza: archós („wódz, zleceniodawca”) i téctön („budowniczy”). Etymologicznie, architekt jest głównym budowniczym.

Od tych starożytnych czasów, architektura została przekształcona w rytm różnych zmian społecznych, które zmodyfikowały style i funkcje budynków. Dzięki architekturze ludzkość nauczyła się czynić świat bardziej przyjaznym miejscem dla siebie i dla swoich celów.

Po co jest architektura?

Architektura służy, ogólnie rzecz biorąc, do modyfikowania przestrzeni i konstruowania budynków, które chronią nas przed żywiołami (deszcz, zimno, ciepło, wiatr, itp.). W tym sensie architekt jest przydatny do:

• Planowania, projektowania i kierowania budową budynków, które mieszczą różne rodzaje działalności ludzkiej, od mieszkań do fabryk lub biur.
• Planowanie i projektowanie przestrzeni publicznej miast, w celu upiększenia środowiska miejskiego, ułatwienia ruchu lub rozwiązania konkretnych problemów.
• Diagnozowanie i reformowanie zniszczonych budynków ludzkich w celu przedłużenia ich życia lub, w razie potrzeby, wzniesienia nowego budynku.
• Projektować lokalizację parków, skwerów i innych form obecności roślinności w mieście.

Dlaczego architektura jest ważna?

Z jednej strony architektura jest ważna, ponieważ jest formą ekspresji artystycznej, przydatną do konstruowania przestrzeni, budynków i pomników, które witają i inspirują mieszkańców miasta.

Jest także jedną z wielkich manifestacji ludzkiego intelektu, zdolną do modyfikowania otaczającego ją świata i pozostawiania w nim swojego śladu. Ostatecznie, podstawowym zadaniem każdego architekta jest budowanie przestrzeni, w których przyjemniej się mieszka i po których przyjemniej się chodzi.

Typy architektury

Architektura obejmuje różne formy zastosowania, trendy i estetykę. Wiąże się to z licznymi i różnorodnymi formami klasyfikacji, z których główna uznaje dwie odrębne formy:

• Architektura historyczna lub stylistyczna. Kategoria ta obejmuje różne obiekty architektoniczne, których główną cechą jest harmonia z ich pochodzeniem w czasie i kulturze, takie jak kościoły barokowe, zabytki rzymskie itp.
• Architektura popularna lub tradycyjna. Budynki wznoszone przez architektów o małym profesjonalizmie, przedkładających aspekty funkcjonalne nad estetyczne.

W innych dziedzinach typ architektury można wyróżnić według różnych kryteriów:

• Według funkcjonalności. Ze względu na funkcję dzieła dzielą się na religijne, wojskowe i cywilne.
• Według okresu. Klasyfikacja ta traktuje dzieła jako dokumenty historyczne, rozpoznając okres, w którym zostały zbudowane na podstawie ich stylu, ornamentyki i materiałów: barok, rzymski, neoklasycystyczny, gotyk, itp.

Plany architektoniczne

Nazwa ta jest nadawana graficznym reprezentacjom przyszłego dzieła architektonicznego. Wyznacza on w skali formy, wymiary i proporcje projektu, tak aby służyły jako przepis na wykonanie dokładnie tego, co jest pożądane.

Plan zawiera informacje niezbędne do przystąpienia do budowy. Ale są one również często wymagane przez instytucje publiczne, aby nadzorować, że budowa zostanie przeprowadzona prawidłowo i zgodnie z prawem.

Różnice między architekturą a urbanistyką

Mimo że na wielu uczelniach są studiowane razem, architektura i urbanistyka nie są równoważne, chociaż są to bardzo bliskie dyscypliny. Można powiedzieć, że działają one w różnych skalach:

• Architektura. Zajmuje się budową i projektowaniem budynków i przestrzeni.
• Urbanistyka. Pracuje z obecnymi przestrzeniami w celu ich zdiagnozowania, modyfikacji lub rekonstrukcji, czyniąc miasta bardziej uporządkowanymi, przyjemnymi lub osieroconymi.

Architektura nowoczesna

Architektura nowoczesna (nie mylić z modernistyczną) obejmuje różnorodny zestaw stylów, które były uprawiane na całym świecie w XX wieku. Jego zalążków należy szukać w Szkole Bauhausu, jednej z wiodących szkół w Europie, założonej w Niemczech w 1919 roku.

Ten nurt stanowił istną rewolucję, działającą w oparciu o dwie główne tendencje:

• Realizm architektoniczny. Powstała w wyniku odrzucenia secesji okresu po I wojnie światowej, proponowała znalezienie równowagi między naśladownictwem tradycyjnych trendów a uniformizującą technicznością współczesności.
• Architektura organiczna. Nazywany również architektonicznym organicyzmem, promuje zdrową koegzystencję pomiędzy naturalnym i miejskim środowiskiem, dążąc do integracji z miejscem i daną naturą. Jest spadkobiercą funkcjonalizmu czy racjonalizmu i był bardzo promowany w tzw. Pierwszym Świecie.

Wykształcenie uniwersyteckie

Ukończenie studiów architektonicznych to pełne wykształcenie uniwersyteckie, które trwa zazwyczaj co najmniej 5 lat. Przygotowuje profesjonalnie studentów do organizacji oraz funkcjonalnego i estetycznego projektowania przestrzeni zamieszkiwanych przez ludzi.

Z jednej strony, kształcenie to obejmuje historyczne i estetyczne aspekty konstrukcji historycznych. Z drugiej strony, matematyka, materiałoznawstwo i inne dyscypliny, które przyczyniają się do widoku architektonicznego są studiowane dogłębnie.

Sławni architekci

Najsłynniejszymi architektami w historii byli:

Referencje:

• „Architektura” w Wikipedii.
• „Historia architektury” w Wikipedii.
• „Historia architektury” (wideo) na Phantom Monitor.
• „Jakie cechy i projekty oferuje współczesna architektura?” w grupie H&M.
• „Rodzaje architektury” w Ideal Architecture.
• „Architecture” w TheEnciclopaediaBritannica.

How to cite?

How to cite?