Pytanie: „Czym jest Gwiazda Dawida i czy jest biblijna?”
Odpowiedź: W Biblii nie ma żadnego odniesienia do Gwiazdy (lub tarczy) Dawida. Istnieje kilka rabinicznych opowieści na temat pochodzenia Gwiazdy Dawida. Począwszy od tego, że gwiazda miała kształt tarczy króla Dawida, poprzez symbol na sygnecie (pieczęci) króla Salomona, aż do tego, że była wynalazkiem Bar Kokhby, żydowskiego przywódcy, który poprowadził to, co znane jest jako powstanie Bar Kokhby przeciwko Imperium Rzymskiemu w 132 r. n.e. Mekubbalim (zwolennicy Kabały) twierdzą, że symbol ten ma magiczną moc. Nie ma wyraźnego historycznego lub archeologicznego poparcia dla żadnego z tych twierdzeń.
Gwiazda składa się z dwóch splecionych trójkątów: jeden wskazuje w górę na Boga, a drugi w dół na człowieka, symbolizując związek między dwoma „przenikaniem się dwóch sfer” (źródło: Franz Rosenzweig, Gwiazda Odkupienia, 1912). Rosenzweig twierdzi, że sześć punktów reprezentuje dwie triady: stworzenie, objawienie i odkupienie, wraz z Bogiem, Izraelem i światem pogańskim. Są one alternatywnie scharakteryzowane przez Edera jako reprezentujące sześć aspektów Boskiego Ducha, zgodnie z Izajaszem 11:2 (Eder, The Star of David, str. 73). Kabała uczy, że sześć punktów wskazuje na zakres suwerenności Boga (północ, południe, wschód, zachód, góra i dół). Gwiazda ma 12 linii na swoim obwodzie, prawdopodobnie reprezentujących 12 plemion Izraela.
Najwcześniejsze znaleziska archeologiczne noszące ten znak to płyta nagrobna Żyda w Tarentum, Włochy, datowana na III wiek i jej wygląd na ścianie synagogi z VI wieku w granicach starożytnego Izraela. Symbol ten był używany dość rzadko, aż do jego oficjalnego przyjęcia przez Żydów w Pradze w XVII wieku, a następnie przez ruch syjonistyczny w 1897 roku. Nazistowskie Niemcy używały tego symbolu do oznaczania Żydów w swoich granicach, a po wielu debatach został on użyty na fladze narodowej zrekonstruowanego Izraela w 1948 roku. W rezultacie Gwiazda Dawida jest obecnie powszechnie uznawana za symbol judaizmu, Izraela i syjonizmu.
.