Grzech i smutek Salomona – I podzieliło się królestwo

Za historią podzielonego królestwa kryje się upadek Salomona. Na początku wiodło mu się bardzo dobrze, lecz potem upadł aż do haniebnego dna, co opisują dwa rozdziały (1Krl 10 i 11).

W tej lekcji przyjrzymy się czynnikom stojącym za grzechem Salomona i jego upadkiem z chwały. Zauważamy jego nadmiar, jego nieposłuszeństwo, jego zaniedbanie i jego kilka wad – być może jest to negatywne podejście, ale bardzo pouczające.

Czas: 6. Królestwo podzielone
Przekrój: 200 lat
Księgi: 2Królów, 2Kronik, Izajasz, Amos, Jonasz, Ozeasz, Micheasz
Figury: Salomon, Eliasz, Elizeusz, Izajasz
Zaczyna się od: Bunt dziesięciu plemion
Obecne imperium: Asyria

1 Nadwyżka Salomona

• Złoto i srebro: Salomon zgromadził ogromne ilości srebra i złota (1Krl 10:14-21,27).
• Tysiące koni: Zapasy Salomona i handel końmi z Egiptu były ogromne (1Królów 10:26,28-29).
• Tysiąc żon: Salomon miał 700 żon, córek obcych królów, i 300 konkubin (1Królów 11:1-3).

  Aby połączyć powyższe ciekawe fakty z upadkiem Salomona, musimy cofnąć się do czasów, gdy przebywał on na pustyni. W prawie danym Mojżeszowi, Bóg przewidział pragnienie przyszłego narodu, aby mieć króla. Bóg ustanowił prawo dla każdego króla (Księga Powtórzonego Prawa 17:14-20).

  • „Król nie będzie rozmnażał koni dla siebie, ani nie będzie powodował powrotu ludu do Egiptu, aby rozmnażać konie….”
  • „Ani nie będzie sobie mnożył żon, aby nie odwróciło się jego serce…”
  • „Ani nie będzie sobie mnożył srebra i złota…”
  • „Gdy król zasiądzie na tronie… zapisze sobie na zwoju odpis tego prawa… I będzie z nim, i będzie go czytał przez wszystkie dni swego życia… uważnie przestrzegając wszystkich słów tego prawa… aby nie odwrócił się od przykazania”

  Salomon uczynił coś zupełnie przeciwnego – ostrzeżenie dla nas, abyśmy „zwracali baczniejszą uwagę na to, co słyszeliśmy, abyśmy nie pobłądzili” (List do Hebrajczyków 2:1-3).

  3 Pokuta Salomona

  Czy Salomon żałował za swoje grzechy i powrócił do Pana w późniejszym życiu? Można mieć nadzieję, że tak. Księga Kaznodziei została prawie na pewno napisana przez Salomona „króla nad Izraelem w Jerozolimie” (Kaznodziei 1:1,12). Została ona napisana po zakończeniu wszystkich jego dzieł i zdobyczy. Po zastanowieniu ogłasza je „próżnością i gonitwą za wiatrem” (Kaznodziei 1:14).

  Salomon uznaje, że dzieła i słowo Boże są wieczne i jedyne, co naprawdę się liczy (Kaznodziei 3:14, 12:13-14). Wskazuje to na zreformowanego i skruszonego Salomona, który ponownie podążył za sercem swego ojca Dawida. Podobnie jak Dawidowi, Salomonowi zostało wybaczone. Doczesne konsekwencje jego grzechów musiały się ostać, ale od konsekwencji wiecznych został zbawiony.

  4 Salomon podzielony

  Za tą historią kryje się fakt, że bez względu na to, jak silna może być nasza wiara, możemy, tak jak Salomon, pozwolić jej się wyślizgnąć, nie zwracając wystarczającej uwagi na Słowo Boże każdego dnia.

  Najbardziej znamienne stwierdzenie o Salomonie brzmi następująco: „Jego serce nie było całkowicie oddane Panu, Bogu swemu, jak serce Dawida, ojca jego” (1Krl 11:4). Innymi słowy, serce Salomona było podzielone.

  Częściowe oddanie się Bogu jest bezużyteczne. Niezbędne jest oddanie Bogu całym sercem. Nie możemy dzielić naszej lojalności między Boga a innych bogów lub inne rzeczy.

  5 Królestwo podzielone

  Znajdujemy Boga mówiącego do Salomona: „Oderwę od ciebie królestwo” (1Krl 11:9-11).

  Podczas gdy Beniamin trzymał się Judy, pozostałe dziesięć plemion było zbuntowane. Gdy Salomon umarł, odrzuciły syna Salomona, Rehoboama, jako króla, i uczyniły swoim królem sługę Salomona, Jeroboama.

  Odrzuciły Jerozolimę, miasto święte, i uczyniły swoją stolicę Samarię na północy. Nastąpił więc podział na dwa królestwa.

  Plemiona Judy i Beniamina stały się znane pod wspólną nazwą Juda, podczas gdy dziesięć okolicznych plemion zachowało nazwę Izrael. Każde królestwo miało swoją własną sukcesję królów, z których wielu było złych, a izraelski był najgorszy.

  6 Świat podzielony

  Biblia mówi: „Oto dobroć i surowość Boga – dla tych, którzy upadli surowość, ale dla ciebie dobroć, jeśli będziesz trwał w Jego dobroci, bo inaczej i ty zostaniesz odcięty” (Rz 11:22). Bóg zawsze był Bogiem zarówno łaski, jak i gniewu. To spowoduje, że pewnego dnia cały świat zostanie podzielony na „owce i kozły” (Mt 25:31-46).

  Bóg rzuca Salomona

  Historia Salomona zaczyna się bardzo dobrze. Zaczął on panować z pokorą i poświęceniem.

  W Gibeonie Bóg ukazał mu się we śnie i zaprosił Salomona, aby poprosił o wszystko, czego pragnie. Salomon zadowolił Boga swoją odpowiedzią: „Daj mi mądrość, abym dobrze rządził Twoim ludem”.

  Bóg obdarzył go wielką mądrością, jak również wieloma błogosławieństwami, o które nie prosił: „bogactwa i zaszczyty, tak że nie będzie wśród królów nikogo takiego jak ty po wszystkie dni twoje, jeśli będziesz chodził moimi drogami, przestrzegając moich przykazań i praw” (1Krl 3,3-15). Później Bóg ukazał się Salomonowi po raz drugi.

  Pod koniec jego panowania piękny związek Salomona z Bogiem uległ jednak smutnemu odwróceniu: „A Pan rozgniewał się na Salomona, ponieważ jego serce odwróciło się od Pana, Boga Izraela, który mu się dwukrotnie ukazał.”