Ilya Ivanovich Ivanov, (ur. 1 sierpnia 1870, Shigry, Kursk guberni , Rosja – zm. 20 marca 1932, Ałma-Ata, Kazachski S.S.R. ), radziecki biolog, który opracował metodę sztucznego zapładniania zwierząt domowych.
W 1898 Iwanow założył w Moskwie kilka laboratoriów zoologicznych, w których badał budowę i procesy życiowe narządów płciowych zwierząt hodowlanych, w tym wydzieliny dodatkowych gruczołów płciowych podczas zapłodnienia. Na podstawie swoich obserwacji stwierdził, że jedynym warunkiem niezbędnym do zapłodnienia jest połączenie plemnika i jaja, a plemniki zachowują ruchliwość i siłę działania przez pewien czas, jeśli są odpowiednio przechowywane. Iwanowowi udało się opracować techniki uzyskiwania, konserwowania i dezynfekowania nasienia, a także opracować procedurę sztucznego zapłodnienia, która mogła być stosowana u wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich.
W 1901 roku Iwanow założył pierwszy na świecie ośrodek sztucznego zapładniania koni w Dolgoe Village, Orlovskaya guberni. Zaczął eksperymentować z hybrydyzacją międzygatunkową, krzyżując zwierzęta domowe z dzikimi odmianami za pomocą sztucznego zapłodnienia. Jego celem było wyprodukowanie mieszańców nadających się do wykorzystania komercyjnego oraz stworzenie nowych ras, bardziej odpornych na choroby i lepiej przystosowanych do surowych rosyjskich zim. Wyhodował na przykład hybrydę konia domowego poprzez skrzyżowanie zebry z koniem Przewalskiego (Equus caballus przewalskii), jedynym prawdziwym dzikim koniem, który nadal istnieje. Starał się również zachować niektóre zagrożone gatunki dzikich zwierząt, takie jak żubr (European bison).