Wysokie Święte Dni są często opisywane jako czas wyrzucania grzechów i szukania pokuty. Jedynym problemem z tą definicją jest kontekst, w jakim może być rozumiana.
Wielu żydowskich Amerykanów nie ma dokładnej koncepcji grzechu w tradycji żydowskiej. Kiedy Żydzi myślą o grzechu, mają tendencję do myślenia o katolickich konfesjonałach lub nabożeństwach kościelnych, w których kongreganci deklarują, że urodzili się jako grzesznicy i tak samo umrą.
Ale tradycja żydowska mówi, że każdy rodzi się z czystym kontem. To znaczy, nikt nie rodzi się grzesznikiem, jak sugeruje tradycja chrześcijańska.
Oczekuje się, że Żydzi zawsze będą sięgać w kierunku doskonałego standardu sprawiedliwości, jak to zostało wyrażone w Księdze Kapłańskiej: „Tzedek, tzedek tirdof” (Sprawiedliwość, sprawiedliwość będziesz dążył).
Kiedy Żydzi robią coś złego, może nie być tak, że samo zło jest źródłem grzechu. Raczej jest to stracona szansa na zrobienie czegoś dobrego.
W języku hebrajskim, ta stracona szansa nazywana jest chet. Często tłumaczone po prostu jako „grzech”, słowo to jest w rzeczywistości terminem łuczniczym oznaczającym chybiony strzał.
„Tak więc, chet, zamiast być grzechem, jaki znamy z tradycji chrześcijańskiej, powinno się raczej myśleć o chybieniu celu – jak łucznik, który nie trafia w dziesiątkę”, powiedział Ron Wolfson, dyrektor Whizin Institute for Jewish Family Education w Los Angeles i wiceprezes University of Judaism w Los Angeles.
Dwie inne kategorie grzechu są uważane za bardziej ciężkie niż chet.
Aveira, lub przekroczenie linii, jest świadomym działaniem. Jest to celowe przekroczenie granicy pomiędzy właściwym i niewłaściwym zachowaniem.
Awon, najpoważniejsza kategoria grzechu, jest obrzydliwością, taką jak bałwochwalstwo i morderstwo. Popełnienie avon oznacza, że osoba podejmująca działanie wie, że jest to zła rzecz do zrobienia.
Niezależnie od rodzaju, wszystkie grzechy reprezentują oddalenie od Boga lub od pobożności.
Aby odpokutować za grzech, Żyd musi odwrócić się od tego oddalenia. Zadośćuczynienie jest działaniem, a nie stanem bycia. Ta czynność pokuty nazywana jest teshuvah – dosłownie, zawrócenie.
Jom Kippur kojarzy się z postem. Ale nawet prorok Izajasz, którego słowa są czytane w Jom Kippur, wydaje się rozumieć, że skrucha jest istotą tego dnia.
Jom Kippur kojarzy się z postem.