Te długo-spined jeżowce morskie, znany wspólnie w języku hawajskim jako wana (wymawiane „vah-na”), znajdują się na płaskowyżach rafowych i płytkich zboczach rafy, gdzie są często zaklinowane w szczelinach w ramach rafy. Dobrze chronione przed prawie wszystkimi drapieżnikami rafy, ich kalcytowy szkielet, lub test, nosi dwa rodzaje ruchomych kolców, niektóre do sześciu cali długości. Zarówno dłuższe, pierwotne kolce (które są puste w środku) jak i mniejsze, wtórne kolce są kruche i łamią się po przebiciu skóry. Mniejsze kolce zawierają tkankę wytwarzającą toksyny, a kontakt z nimi powoduje piekący ból w ranie. Światłoczułe nerwy w skórze jeżowców wykrywają cienie potencjalnych drapieżników, dzięki czemu kolce mogą być skoordynowane i skierowane w kierunku zagrożenia. Kolce są przytwierdzone do szkieletu przez skórę i tkankę mięśniową i niełatwo je oderwać. Nawet lekki kontakt z kolcami może spowodować rany kłute od kolców, ale jeżowce nie mogą „strzelać” swoimi kolcami.
Żądło spowodowane przez kolce wtórne jest najlepiej leczone przez moczenie w gorącej wodzie, aby pomóc w dezaktywacji toksyn białkowych, lub przez moczenie w occie, aby pomóc w rozpuszczeniu kolców. Usuwanie kruchych kolców jest często nieudane, ponieważ pękają na małe kawałki. Pozostawione same sobie, kolce mogą być stopniowo wchłaniane przez ludzkie tkanki – ale rany i użądlenia kolców jeżowca mogą wymagać opieki lekarza, aby zapewnić, że infekcja lub zamknięcie kolca nie spowoduje trwałego uszkodzenia.
Z trzech jeżowców znanych jako wana, najdłuższy gatunek, Diadema paucispinum, jest raczej rzadki. Znajduje się w głębszych lub bardziej chronionych obszarach rafy, ten jeżowiec ma niebiesko-czarne kolce, które mogą osiągnąć ponad 10 cali (25 cm) długości. Echinothrix diadema (gładkolistny) i Echinothrix calamaris (pasiasty) występują na rafach płaskich i czasami w przybrzeżnych basenach. Te gatunki mogą osiągnąć sześć cali średnicy. U młodszych okazów, główne kolce często wyglądają jak paski z naprzemiennym ciemnozielonym i białym kolcem, kolce starszych jeżowców są bardziej niebiesko-czarne. Wana, podobnie jak inne jeżowce są najbardziej aktywne w nocy, pełzając po szkielecie rafy, gdy zeskrobują nitkowate glony ze skał i rafy za pomocą szczęki złożonej z pięciu zębów. Ich nocne zwyczaje mogą być adaptacją, aby uniknąć drapieżników w ciągu dnia, takich jak triggerfishes, które są znane, aby czasami karmić na długo-spined urchins.
.