Why Are There No Fat Superheroes?

Uwaga: ten esej zawiera małe spoilery do filmu „Shazam”

W niedawny sobotni wieczór przeszukiwałem moje zwykłe serwisy streamingowe w poszukiwaniu czegoś zabawnego i relaksującego do obejrzenia w telewizji. Znajomy polecił mi film Shazam! i krytycy się zgodzili, więc obejrzałem. Shazam! to historia nastoletniego chłopca, który zostaje wybrany przez czarodzieja jako mistrz do obrony świata przed siedmioma grzechami śmiertelnymi. Wypowiadając „Shazam” chłopak zamienia się w umięśnionego, atrakcyjnego dorosłego superbohatera. Pod koniec filmu jego przybrane rodzeństwo również otrzymuje tę moc. Mówiąc również „Shazam”, dzieci przekształcić w fit, muskularne, adults.

Jeden z rodzeństwa, Pedro, jest gruba, queer, Latino nastolatek. Najcichszy członek rodziny, on jest najmniej uformowany charakter w filmie. Z wyjątkiem sceny wyjścia z klubu ze striptizem, w której mówi, że nie lubi kobiet, nie wiemy o Pedrze zbyt wiele, poza tym, że jest duży i milczący. Kiedy przemienia się w swoją superbohaterską tożsamość, zachowuje wszystkie swoje poprzednie atrybuty: płeć cis, Latynosa i prawdopodobnie swoją odmieńczość. Nie jest już jednak gruby, jest wysoki i muskularny, z szerokimi ramionami. Nosi obcisły garnitur, a jego odsłonięte mięśnie są widoczne dla widzów, podobnie jak u tytułowego bohatera. Jego super-ja eliminuje jeden zauważalny atrybut fizyczny; nie jest już gruby.

Byłem gruby odkąd byłem dzieckiem. Moja waga wahała się w górę iw dół w ciągu roku, ale od czasu dwóch łobuzów w szóstej klasie zapytał mnie, jaki rozmiar biustonosza nosiłem wiedziałem, że jestem inny. W tym samym czasie zaczęłam czytać książki fantasy, science fiction i komiksy o superbohaterach. Uświadomiłam sobie swoją grubość, swoją inność i szukałam ucieczki. Nie znalazłam grubego protagonisty w żadnym gatunku, ale przynajmniej fantastyka, magia i superbohaterowie przynieśli mi ulgę od wstydu, podpowiedź możliwości, że mogę się zmienić.

Superbohaterowie nie są historycznie znani jako inkluzywni, większość z nich to biali, heteroseksualni mężczyźni cis-płciowi. Dopiero niedawno, widzieliśmy wielkie postępy w reprezentacji innych płci i ras, zwłaszcza w filmach, z „Black Panther,” „Captain Marvel,” i „Wonder Woman.” Ostatnio Marvel zapowiedział bardziej zróżnicowaną rasowo obsadę i więcej postaci trans i queer w przyszłości. Komiksy mają więcej znaków z różnych środowisk etnicznych, a nawet miał wzrost znaków queer od 90s.

Despite zwiększonej różnorodności komiksów i filmów, nie ma tłuszczu superbohaterów. Szybkie wyszukiwanie w Internecie „grubych superbohaterów” z komiksów i kultury popularnej skutkuje listami albo niezrozumiałych bohaterów, postaci pobocznych, lub supervillains. Nigdy nawet nie słyszałem o najlepszych bohaterach z nadwagą na tych listach: Nite Owl II, Bouncing Boy, Volstagg i Faith. Nawet duża pula mutantów w uniwersum X-Men nie zawiera przykładu wielkości.

Superbohaterowie są inspirujące i aspiracyjne. Postacie o niesamowitych mocach, zdolnościach i umiejętnościach zachęcają czytelników i konsumentów kultury popularnej do dążenia do czegoś większego niż my sami. Bohaterowie reprezentują to, co w nas najlepsze, to, co najlepsze w ludzkości, i inspirują nas do wykorzystania naszych darów dla dobra.

Reprezentacja w superbohaterach jest ważna. Kiedy pokazuje się tylko obrazy białych męskich bohaterów, otrzymujemy wiadomości, że to, co najlepsze w ludzkości jest białe i męskie. Wykluczając inne rasy, płcie, orientacje z opowieści superbohaterskich, społeczeństwo sugeruje, że te atrybuty są negatywne. W Shazamie, gdyby rodzina zastępcza złożona z czarnych, azjatyckich i latynoskich dzieci zamieniła się w białych superbohaterów, krytycy słusznie wyszydziliby film jako supremacjonistyczny. Domniemane (lub nawet bezpośrednie) przesłanie tego teoretycznie rasistowskiego filmu jest takie, że tylko biali ludzie mogą być superbohaterami.

Choć absurdalne wydaje się myślenie, że studio kiedykolwiek zrobiłoby film, który zmienia czarnego nastolatka w białego superbohatera, grubi ludzie są często zmieniani lub przekształcani w szczupłą wersję siebie. W Shazam, kiedy przekształca się w superbohatera Pedro zachowuje wszystkie swoje atrybuty jako postać, z wyjątkiem jego rozmiaru. On nie może być gruby, i strzelać błyskawice, mają super siłę, uruchomić szybciej niż dźwięk, lub używać magii, bo jest gruby człowiek. Pedro otrzymuje moc tylko poprzez zmianę jego wielkości i kształtu ciała.

Społeczeństwo nie chce gloryfikować lub nawet uznać fatness. Nasza kultura odrzuciła tłustość jako akceptowalną, neutralną cechę, która jest sporadycznym tematem rozmów w talk show lub infografiką w nocnych wiadomościach. Nigdy nie jest podziwiana. Uznając lub obejmując grube postacie, zatwierdzilibyśmy tłustość, koncepcję, którą nasza populacja odrzuca jako właściwą odpowiedź.

Krytycy mówią, że to fizyka: ktoś, kto jest gruby, prawdopodobnie nie może biegać tak szybko jak ktoś, kto jest chudy. Ale jeśli jakakolwiek postać powinna być w stanie przezwyciężyć te ograniczenia, czyż film fantasy o nastolatkach, którzy zmieniają się w dorosłych dzięki magii nie jest najlepszym kandydatem? Logika i nauka są tylko wątkami stycznymi do fabuły każdej historii superbohaterskiej.

Rzadko przedstawiane jako bohaterowie, grube postacie są bardziej prawdopodobne, aby być złoczyńcami. Przez dziesięciolecia, archenemies kontrast ich rywali superbohaterów przez bycie gruby. Kingpin, Blob, Pingwin, są niektóre z bardzo rozpoznawalnych supervillains prawie tak łatwo rozpoznawalne, jak superbohaterów sami. Poza komiksów i gatunku superbohaterów, antagoniści w ogóle są bardziej prawdopodobne, aby być grube, z nadwagą, i gorzej, niechlujny, niż ich protagonista counter parts.

Portraying cienkie superbohaterów i tłuszczu supervillains, komiksy, filmy i franczyzy wzmocnić koncepcję, że cienki jest moralnie dobry, a tłuszcz jest zły. Na powierzchni to założenie wydaje się łagodne, ale implikacja jest szkodliwa dla populacji, która internalizuje te wiadomości. Te historie szkodzą rosnącej części populacji grubych ludzi na świecie. Media wmawiają wszystkim grupom wiekowym, rasowym i płciowym, że tłuszcz nie jest ceniony. Jeden może być „bohaterem”, jeśli cienkie lub muskularne, nigdy tłuszczu.

Niektórzy twierdzą, że nie powinniśmy nagradzać ludzi otyłości. Biorąc moralne stanowisko w sprawie wagi i rozmiaru jest szkodliwe i złe. Jak duża liczba osób są teraz uważane za nadwagę lub otyłość, ludzie potrzebują współczucia, a nie wyrok. Potrzebujemy bohaterów, którzy odzwierciedlają i reprezentują nas we wszystkich kształtach, rozmiarach, kolorach i płciach. Zawstydzanie i wykluczanie ludzi o różnych rozmiarach sprawi, że więcej osób zwróci się ku niezdrowym relacjom z jedzeniem, powodując więcej bólu niż sama waga mogłaby sprawić. Piętno rani ludzi, a nie ich atrybuty fizyczne.

Miałam niezdrowy związek z jedzeniem przez całe moje życie z wielu powodów, ale wstyd i piętno tylko pogorszyły sprawę. Kiedy byłam młodsza, mogłam wykorzystać większego bohatera jako wzór do naśladowania, dzięki któremu czułabym się mniej samotna. Każda fikcyjna postać, która wyglądała tak jak ja, mogła wpłynąć na przekonania o sobie, abym poczuła się mniej samotna, mniej wyrzutkiem i wywarła głęboki wpływ na moje życie.

Rozwiązanie tego problemu jest proste, ale nie łatwe. Większa reprezentacja w mediach wizualnych i historie z grubymi superbohaterami dają nadzieję i szacunek, tak jak to się dzieje w przypadku wszystkich ras, płci i orientacji seksualnych. Grubi ludzie cierpią z powodu dyskryminacji, nienawiści i osądzania. Superbohater o odpowiednim rozmiarze mógłby zmienić kulturową percepcję. Jak lepiej obalić oczekiwania społeczeństwa niż superbohater? Często grubi ludzie mają trudności z dopasowaniem się do świata stworzonego dla szczupłych osób. Gruby bohater z supermocami mógłby podnieść na duchu na wiele sposobów, podważając negatywne stereotypy, zachęcając innych do dążenia do bycia lepszym człowiekiem, nie w rozmiarze swojego ciała, ale w rozmiarze swojego serca, swojej odwagi.▪️