Photo by Melissa Renwick/Toronto Star via Getty Images
Terwijl de mensheid haar tolerantie voor zichzelf verliest, is isolement een sterke trend geworden. Van de politiek verwoestende Brexit soort tot iets alledaags als verlaten Beliebers, we zijn allemaal gewoon proberen om de hel weg van elkaar te krijgen, lijkt het. Beroemdheden, de trendy poortwachters die ze natuurlijk zijn, hebben dit voorbeeld gevolgd met steeds minder contact met… nou ja, iedereen. Deze week was Drake de laatste in een rij van artiesten (waaronder Bieber en zelfs Yoncé) die zijn VIP meet en greets voor zijn komende tour annuleerde. Fans die vier cijfers hadden neergeteld om de 6 God te ontmoeten waren er kapot van, en een nieuwe ronde van gesprekken begon over de vraag of artiesten ons wel verdienen als fans. Velen die nooit aan zo’n activiteit zouden deelnemen, hadden medelijden met deze maniakken. Maar dit medelijden is misplaatst. Meet and greets lijken misschien een utopie waar fans hun idool kunnen omhelzen en persoonlijk hun liefde kunnen verklaren, maar hier is de simpele waarheid: Meet and greets zijn een oplichterij voor de fans. Neem dat maar van mij aan. Mijn taak is om ze te coördineren.
Hier volgt hoe meet and greets meestal werken: Het gemiddelde pakket voor een gevestigde artiest begint meestal rond de $300 tot $400, hoewel The Boy’s deze keer een coole duizend bedroegen. (Kleinere artiesten vragen veel minder, maar bieden net zulke geweldige goodies, meestal inclusief hun eigen albums). Het pakket is een ticket upgrade die je de beste plaatsen in het huis geeft (meestal voorste rijen), een goodie bag vol met op maat gemaakte merch items die niet verkocht worden aan “gewone” fans, vroege toegang tot de show en alle andere kleine ervaring extraatjes die kunnen worden beheerd, zoals een gecaterde soundcheck party. De gemiddelde meet and greet heeft meer dan 100 mensen per avond, en artiesten als Bey, Rih, en Biebs kunnen meer dan een paar honderd fans tegenkomen voor wat verondersteld wordt een snelle shake en een foto te zijn.
Onbegrijpelijk, meet and greets zijn verre van korte zaken, meestal duren ze, op zijn best, een paar uur. Er zijn mensen (veiligheid, coördinatoren, enz.) om de interactie tot een minimum te beperken: Omwille van de efficiëntie mogen fans meestal niet zelf op de foto gaan of om handtekeningen vragen, omdat ze ofwel een gesigneerd item in hun merchandise hebben gekregen voor, alweer, efficiëntie. Maar als de fan eenmaal in de aanwezigheid van de artiest is, is het enige wat hem ervan weerhoudt om meer te vragen of de artiest een “klootzak” zal zijn en zal weigeren.
GIF via getoffmybloghoe.tumblr.com
Dus fans finesse. Vragen of ze een extra foto kunnen krijgen. Stiekem in een sharpie en verblind de kunstenaar met een verzoek wanneer de beveiliging niet kijkt. Tien minuten lang met de artiest praten of zelfs freestylen, want wie maalt er om de 175 mensen in de rij achter hen om 12:30 – ze hebben geen hete 16. Ken je ze nog uit Tennessee in 1983? Blanke kinderen uit de buitenwijken vragen rappers terloops om een gevangenis pose of een soort gang teken pose zodat de foto er online #authentiek uitziet. En als je een minderjarige fan bent, lieg dan gewoon tegen iedereen zodat je een foto kan nemen met je nieuwe kont tatoeage. Het zal niemands leven ruïneren of zo! De verzoeken zijn eindeloos. Met het geld koopt de fan toegang, maar de grenzen van die toegang zijn zelden naar goeddunken van de artiest.
Is het een verrassing dat fans zich gerechtigd voelen? Ze hebben buku dollar betaald voor deze ervaring. Maar alleen de fans weten wat ze er echt uit willen halen. Misschien willen ze live goedkeuring van hun Stan Smiths (Zeg het nog eens rechtstreeks in hun Snapchat!) of, in het slechtste geval, willen ze een handtekening op een volledig ongerelateerde schoen die op eBay kan worden geflipt. Ze willen Drake om hen te vertellen hun vriendin is hot. Ze willen dat Bieber een foto maakt waarop ze hem mogen kussen als een Madame Tussaud’s souvenir. Ondanks alle hoogdravende dingen die fans op het internet zweren, is het bij aankomst allemaal transactie. Elk verzoek dat in hen opkomt is volkomen aanvaardbaar omdat ze betaald hebben voor de kans. (Ik heb ooit een oudere fan een woedeaanval zien krijgen die het voltallige zaalpersoneel in rep en roer bracht omdat hen gratis hapjes beloofd waren!) Het geld is een investering in een kans. Je hebt betaald voor een live publiek en de hoop dat deze entertainer je dromen – wat die ook mogen zijn – zal doen uitkomen en niemand gaat je tegenhouden, zelfs de artiest zelf niet.
Om eerlijk te zijn, zoals met alles, is er een hiërarchie in de dingen. Nieuwe artiesten kunnen veel baat hebben bij een fan meet and greet. Het is een moment om alle mensen te ontmoeten die je die duizenden Soundcloud draaibeurten hebben gegeven en bereid zijn om het geld uit te geven om je hoog in de piramide te krijgen. Deze fans zijn degenen die uiteindelijk anderen ervan zullen overtuigen dat je het zeker verdient om in een arena gezien te worden. Dit soort meet and greets kunnen joviaal en gemeenschappelijk zijn. De artiest leert net zoveel over de fans als de fans over de artiest. Maar als je carrière blijft stijgen, ontmoet je mensen met het tempo van een DC barman. De ontmoetingen worden een van de vele interacties met fans in je schema. En hoe machtiger je wordt, hoe meer de fans zich gerechtigd voelen. Heb je nu je eigen label? Ze willen voor je rappen en een deal krijgen. Je hebt een Kardashian niveau sociale media? Ze willen erin getagd worden voor hun schilderijen, hun outfits, voor hun kont. Het maakt niet uit. Ze zijn er niet om je sterkracht te vergroten; ze zijn er om zich erin te koesteren omdat ze echt geloven dat zij de enige oorzaak erachter zijn.
A photo posted by Justin Bieber (@justinbieber) on May 10, 2016 at 3:15pm PDT
Logistiek gezien wordt het bedienen van deze mentaliteit al snel ingewikkeld. Fans backstage brengen betekent dat je zeker moet weten dat je ze eruit kunt krijgen, wat een dwaze opdracht kan zijn. (Als er eenmaal een puppy op het bed is geweest, is dat het!) De artiest in de openbare ruimte brengen is catastrofaal. Dan, naast het plannen van de UUREN die nodig zijn om foto’s te nemen met honderden mensen en het vinden van een plaats om deze foto’s te nemen, moet je nog honderden één op één intieme ervaringen ter plaatse maken. Elke fan betaald om hun moment te hebben, niet ONS moment. En voor de artiest, zijn er maar twee keuzes op tour: voor je set of erna. Dus of je probeert in de zone te komen OF je hebt al je energie verbruikt. Stel je nu eens voor dat je van een signeersessie naar een show gaat, naar een meet and greet, naar een optreden in een club, ook wel bekend als Four Circles in the Hell of Flashing Lights. Een artiest die het goed doet voor zichzelf kan gemakkelijk dagen als deze hebben, maar hun persoonlijke stemming doet er niet toe. Fans geven er niet om waar ze in passen; ze betaalden voor de uiterste aandacht van de artiest.
En nee, je hoeft je niet slecht te voelen voor een stelletje miljonairs, maar bedenk dat geen enkel ander type miljonair je ooit vijf minuten zou geven voor $1000, noch zijn ze dat “verplicht”. En ze geven je zeker geen goodiebag met spullen die nergens anders worden verkocht. Het punt is, voor elk mooi tranentrekkend moment van verbinding zijn er een dozijn frustrerende en afvoerende interacties. Zelfs die mooie verbindingen zijn vermoeiend als je er 65 hebt in twee uur. Bewaar je oordeel over mensen die betalen om andere mensen te ontmoeten, maar zelfs dan kun je de waarheid overwegen. Degenen die betalen voor deze dingen hebben ofwel tonnen besteedbaar inkomen of ze offeren zich op op zoek naar het veranderen van hun leven – ongeacht hoe ze precies denken dat dat zal gebeuren. Hoewel zij verantwoordelijk zijn voor de fantasie, is het beste wat artiesten kunnen doen hen geen valse hoop geven in de werkelijkheid.
Judnick Maynard zal je niet ontmoeten of begroeten, maar je kunt haar wel volgen op Twitter.