Als je zelfs maar hebt overwogen om in Californië te gaan stemmen, is de kans groot dat je de steunbetuigingen van Alice Huffman, voorzitter van de NAACP van Californië, hebt gezien op een van de tientallen stembiljetten van de staat. Ze verschijnt herhaaldelijk in het kiezershandboek en in talloze televisiespotjes, en heeft talloze opiniestukken geschreven voor alles van verkiezingsmailers tot zwarte kranten. Als leider van een van de grootste en meest zichtbare zwarte organisaties in een echte blauwe staat, draagt haar steun, samen met de steun van het hoofdstuk, aanzienlijk gewicht, vooral op een moment dat raciale rechtvaardigheid in de voorhoede van het politieke discours staat.
Een zo’n steunpamflet is Minority News, een acht pagina’s tellend tabloidkrant-stijl dossier met opiniestukken dat naar Californische huizen in zwaar zwarte buurten wordt gestuurd. Minority News bevat een aantal opiniestukken geschreven door Huffman, voormalig parlementsvoorzitter Willie Brown, en anderen, die hun mening geven over de verschillende stembiljetten van de staat. En voor degenen die minder geïnteresseerd zijn in de literatuur, bevat het een overzicht van goedkeuringen op de achterpagina.
Meer van Alexander Sammon
Minority News wordt gepubliceerd door een politieke organisatie genaamd het Comité ter bescherming van de politieke rechten van minderheden (de goedkeuringen van de krant worden aangeduid als “Minderheidscomité” aanbevelingen). Maar de aanbevelingen zelf zijn verwarrend. De Minderheidscommissie, met Huffman als boegbeeld, is tegen huurcontrole (Prop 21), tegen wijziging van het achterhaalde onroerendgoedbelastingstelsel van de staat (Prop 15), voor een maatregel die chauffeurs van voedselbezorgingsdiensten en ridesharing zou vrijstellen van werknemersbescherming en minimumloon (Prop 22), tegen een maatregel die patiëntenbescherming zou toevoegen aan dialysebehandelingen (Prop 23), en tegen beëindiging van borgtocht in contanten (Prop 25). Dit zijn allemaal standpunten die de minderheidsgemeenschappen in de staat onevenredig zouden benadelen. Wat is dan het Comité ter Bescherming van de Politieke Rechten van Minderheden?
Volgens openbare documenten van het Californische staatssecretariaat, die door de Prospect zijn bekeken, is het Comité ter Bescherming van de Politieke Rechten van Minderheden een onafhankelijke politieke groepering die wordt geleid door niemand minder dan Alice Huffman, die zowel de penningmeester als de controlerende ambtsdrager is. Het wordt gefinancierd door belangengroepen die achter deze voorstellen staan. Eind augustus ontving het comité 100.000 dollar van No on Prop 21 en No on Prop 15, waar Huffman en Minority News zich allebei fel tegen hebben uitgesproken. En alsof dat nog niet genoeg was, werden deze betalingen niet eens rechtstreeks aan Huffman’s comité gedaan. In plaats daarvan werden ze gedaan aan een tussenpersoon: AC Public Affairs, Huffman’s persoonlijke adviesbureau dat ze runt naast haar functie als voorzitter van de NAACP afdeling van de staat. Het Committee to Protect the Political Rights of Minorities heeft ook uitgaande betalingen gedaan, ten bedrage van 155.000 dollar, aan zowel AC Public Affairs als de California NAACP. Huffman richtte AC Public Affairs op in 1988, 11 jaar voordat ze werd verkozen tot voorzitter van de NAACP van de staat.
Het Comité ter bescherming van de politieke rechten van minderheden is het resultaat van een uiterst eigenaardige operatie die Huffman voor zichzelf heeft opgezet, en terwijl het voor elke leek onmogelijk corrupt kan lijken, is het technisch gezien niet illegaal. Huffman, de voorzitster van de Nationale Conventie van de Democraten in 2004, heeft dit jaar tot nu toe meer dan 1,2 miljoen dollar ontvangen van campagnes voor stembiljetten die zij of de NAACP van Californië hebben gesteund, via betalingen aan AC Public Affairs, haar adviesbureau. Ze heeft geld aangenomen van campagnes die werden gefinancierd door commerciële vastgoedeigenaren die strijden tegen een verhoging van de onroerendgoedbelasting, door grote verhuurders die zich verzetten tegen huurcontrole, en zelfs van de bijzonder verfoeilijke borgtochtindustrie die strijdt tegen een initiatief om een einde te maken aan borgtocht in contanten, allemaal zaken die de zwarte bevolking van de staat aangaan. Op haar beurt heeft ze haar platform gebruikt, via de NAACP, haar Committee to Protect the Political Rights of Minorities, of gewoon haar persoonlijke merk, om deze maatregelen te onderschrijven, allemaal zonder haar directe financiële stimulansen bekend te maken.
Huffman heeft lang de reputatie gehad als een goedkeuring voor aankoop onder degenen die op de hoogte zijn in de Californische politiek. Maar haar dubbele positie als leider van een van de belangrijkste burgerrechtengroepen en pay-for-play consultant is bijzonder belangrijk in deze verkiezingscyclus, omdat raciale rechtvaardigheid is gestegen tot de voorhoede van politieke prioriteiten, vooral voor Democraten. In een staat als Californië, functioneel een eenpartijstaat, bevindt Huffman zich in een unieke positie om de uitkomst van verschillende maatregelen te beïnvloeden met haar steun.
Daarom heeft 2020 een recordwinst opgeleverd voor haar nevenactiviteiten. Volgens CalMatters was “Huffman dit jaar bijzonder gewild” in de nasleep van de honderden Black Lives Matter-protesten die in het hele land plaatsvonden. Het feit dat Huffman munt slaat uit die populaire beweging heeft enige kritiek uitgelokt van activisten en mensen die het gevoel hebben dat ze een standaard heeft gecreëerd waarbij de steun van prominente groepen voor zwarte rechten te koop zijn voor de hoogste bieder. Inderdaad, AC Public Affairs heeft $ 590.000 ontvangen van de No on Prop 15-campagne, $ 280.000 van de No on Prop 21-campagne, $ 200.000 van No on 25, en $ 85.000 van de Yes on Prop 22-campagne, volgens openbare gegevens.
Huffman’s dubbele positie als leider van een van de belangrijkste burgerrechtengroepen en pay-for-play consultant is bijzonder belangrijk in deze verkiezingscyclus.
Dit is niet de eerste keer dat Huffman’s adviesbedrijf en de steunbetuigingen van de California NAACP zijn uitgelijnd op manieren die de rede lijken te tarten. Ze steunde farmaceutische bedrijven en sigarettenmakers die betalingen deden aan haar adviesbureau op verschillende stembiljetmaatregelen in de loop van de jaren 2000, terwijl de California NAACP hun standpunten onderschreef. In 2018, in wat een voorproefje van 2020 bleek te zijn, bankierde Huffman’s bedrijf bijna $ 900.000 van tegenstanders van huurcontrole, waar zij en de NAACP tegen waren, en uiteindelijk werd verslagen. Ze nam nog eens 90.000 dollar mee naar huis van de nierdialyse-industrie voor een stembiljet dat hun winst bedreigde. Na de eerste keer te zijn neergehaald bij de stembus, zijn beide kwesties nu terug, omdat industriegroepen hervormingen opnieuw proberen te blokkeren.
De California NAACP heeft nog niet gereageerd op het verzoek van de Prospects om commentaar.
In het verleden heeft Huffman de pers verteld dat ze alleen geld aanneemt van groepen die de NAACP al steunt, hoewel er weinig transparantie is in het goedkeuringsproces van de groep, en dus geen manier om dat geval te bewijzen. In het bijzonder met betrekking tot borgtocht in contanten, een gemeenschappelijke strafrechtelijke hervormingsmaatregel die in het hele land aan kracht wint als een belangrijk raciaal-rechtvaardigheidskwestie, lijkt die bewering bijzonder gekweld, zelfs als activisten het oneens zijn over de werkzaamheid van de oplossing die in voorstel 25 wordt voorgesteld.
Terwijl merken en bedrijven hebben gekapitaliseerd op de taal van raciale rechtvaardigheid om cynisch wokewash hun messaging, Huffman heeft op unieke wijze gekapitaliseerd op die groeiende oproepen om corporate geld te dekken op de meest essentiële stembiljetten van de staat maatregelen op kwesties die van cruciaal belang zijn voor de zwarte gemeenschap, en heeft aanzienlijk geld verdiend om het te doen. Ze heeft geholpen kwesties zoals Prop 22, die zou resulteren in een enorme loonsverlaging voor een overwegend minderheidsbevolking, en tegenstanders van Prop 15, die zou resulteren in een van de meest zinvolle herverdeling van rijkdom die de staat in jaren heeft gezien, waardoor het broodnodige sociale diensten zoals onderwijs zou kunnen financieren die de zwarte gemeenschap enorm ten goede zouden komen, vermommen zichzelf als een of andere manier pro-zwart.