Wanneer we AAC-evaluatierapporten schrijven, financieringsdocumenten samenstellen en het huidige prestatieniveau samenvatten in IEP’s, geven we vaak commentaar op spraakverstaan. In sommige gevallen hebben we een gestandaardiseerd beoordelingsinstrument gebruikt en delen we de resultaten. Vaak zijn de opmerkingen echter meer beschrijvend van aard. Het is niet ongewoon documentatie te lezen waarin iemand met articulatieproblemen wordt beschreven als iemand met een licht, matig of ernstig verminderd spraakverstaan. Die categorieën zijn vrij breed, open voor interpretatie, en kunnen behoorlijk vaag zijn.
Wat bedoelen we nu echt als we zeggen dat iemand wel of niet verstaanbare spraak heeft?
Om de betekenis te beperken, specificeren we de twee variabelen die de grootste invloed hebben op hoe verstaanbaar de spraakoutput van de communicator eigenlijk is: de context en de communicatiepartner. Door te specificeren of de context bekend is en de partner vertrouwd is, kunnen we de descriptoren mild, matig en ernstig beter interpreteren.
- Onbekende partner, onbekende context: Dit is de moeilijkste situatie om zich verstaanbaar te maken. In principe spreekt de AAC-gebruiker over een onbekend onderwerp met iemand die hij niet kent.
- Onbekende partner, Bekende context: Dit is iets gemakkelijker omdat, hoewel de partner niet bekend is met de spraakpatronen van de AAC-gebruiker, hij/zij in staat is om de context te gebruiken om te helpen bij het ontcijferen van de onduidelijke spraak.
- Bekende Partner, Onbekende Context: Het kennen van de individuele patronen van verkeerde articulatie kan aanzienlijk helpen, maar het is nog steeds moeilijk als we het onderwerp van gesprek niet kennen.
- Bekende Partner, Bekende Context: Het kennen van de communicator en het onderwerp is het beste van twee werelden. Dit is de gemakkelijkste voorwaarde voor het interpreteren van een boodschap van iemand met een spraakgebrek.
Door deze vier voorwaarden aan onze beschrijving toe te voegen, kunnen we een heel eind komen in de richting van een duidelijkere, effectievere communicatie tussen teamleden. Dus, de volgende keer dat iemand je vertelt dat een persoon met AAC behoeften matig onverstaanbare spraak heeft, vraag dan om meer informatie. En overweeg om deze categorieën ook te gebruiken in uw eigen discussies over spraakverstaanbaarheid. We kunnen allemaal wel wat beter worden in het gebruik van precieze taal om onze klinische bevindingen te beschrijven.
