Een staking is een vorm van protest die bestaat uit het staken van de opgedragen taken, met het doel de personen of instellingen waartegen de klachten zijn gericht, schade te berokkenen.
Op deze wijze wordt gestreefd naar een verbetering, in verschillende opzichten, van degenen die erbij betrokken zijn. Het is een van de legitieme middelen waarover de burgers beschikken om hun rechten op te eisen. Tegenwoordig is deze vorm van sociaal protest in de meeste landen van de wereld legaal.
Oorsprong van de staking
Volgens historici vond de eerste bekende staking plaats in het bewind van Ramses III in Egypte. Nou, als het zo zou kunnen worden beschouwd, natuurlijk. De eerste arbeidersbewegingen situeren zich echter in Engeland tussen 1810- en 1811 met het zogenaamde Luddisme. De promotor was Ned Ludd (vandaar het Luddisme) en hij werd “de machinebrekers” genoemd.
Met de opkomst van arbeidersgroepen kwam het begrip “arbeidersklasse” op de voorgrond. Dit leidde, samen met de opkomst van anarchistische, communistische of socialistische partijen, tot de legalisering van deze protestactiviteit, vooral op het gebied van de arbeid. Met de verschijning van Karl Marx’ “Kapitaal” kreeg deze beweging een theoretisch kader waarop zij zich kon baseren en groeien.
Soorten staking
De bekendste vorm van staking is de werkstaking, die van verschillende aard kan zijn. Maar er zijn ook andere soorten stakingen. Laat ons een mogelijke classificatie tonen:
In toepassingsgebied kunnen we spreken van:
- Consumptiestaking. Het stoppen van de consumptie van sommige goederen.
- Hongerstaking. Meestal stopt de aanvaller met eten.
- Studentenstaking. Zij vindt gewoonlijk vooral plaats aan de universiteiten en eist verbeteringen daarin.
Natuurlijk hebben we de werkstaking zelf, die kan zijn:
- Van ijver. Het bestaat uit nauwgezet zijn op het werk met als doel de prestatie van de activiteit te verlagen.
- Stop. In tegenstelling tot het vorige wordt in dit geval inactiviteit bevorderd.
- Een merkwaardig geval is dat van de gedropte pennen, waarbij de politie weigert boetes uit te schrijven.
Anderzijds kunnen ook andere classificaties worden gegeven. Door hun omvang, die algemeen of specifiek kan zijn. Afhankelijk van of ze legaal zijn of niet. Tenslotte kan men spreken van onbepaald of voor een bepaalde tijd vastgesteld.
Enige beschouwingen over de term
In de meeste landen wordt dezelfde term gebruikt, met zijn verschillende vertalingen. Er zijn echter enkele uitzonderingen. In Mexico, Argentinië, Uruguay, Chili, Ecuador of Peru noemen ze het bijvoorbeeld “paro”. In andere landen, zoals Ecuador, verwijst deze term echter naar de arbeiders en “paro” naar de werkgevers.
In Spanje wordt met “huelga” (staking) het stilleggen van arbeiders bedoeld, omwille van een eis. Om echter te verwijzen naar een situatie waarin het de onderneming is die besluit te stoppen, wordt de term “lockout” gebruikt. Normaliter moet deze aan een aantal eisen voldoen om legaal te zijn.