Cassandra Syndrome…the Struggle to Name the NT Partner’s Despair

Cassandra Syndrome and Emotional Deprivation Disorder

Revised 1/26/21

Syndrom Kasandry to kolejna próba opisania zmagań neurotypowego partnera (NT), który zbyt często nie może uzyskać potwierdzenia od swojego neurodiverse, (Aspie) partnera, dalszej rodziny lub profesjonalistów.

W mitologii greckiej, Bóg Apollo obdarzył Kasandrę nadprzyrodzonym darem przewidywania przyszłości. Zrobił to w celu uwiedzenia jej.

Jednakże Kasandra nie była zainteresowana byciem żoną boga, więc odrzuciła jego zaloty. Apollo pozwolił jej zachować dar prorokowania… ale przeklął ją brzemieniem by nigdy jej nie wierzono.

Ale Kasandra potrafiła niezawodnie przewidywać przyszłość i ostrzegać przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, nikt jej nie wierzył. Była wyśmiewana i marginalizowana…postrzegana jako coś więcej niż szaleństwo i urojenia.

Życie Kasandry, po odrzuceniu Apolla, nigdy nie było takie samo. Pomimo umiejętności przewidywania Cassandry, jej prawda nigdy nie została zaakceptowana.

Syndrom Cassandry pojawił się jako termin używany do opisania psychologicznego i emocjonalnego niepokoju doświadczanego przez neurotypową kobietę poślubioną przez neurodywersyjnego mężczyznę. Wsparcie dla ich prawdy również jest nieuchwytne.

Neurotypowych małżonków często dręczy ambiwalencja, dezorientacja i niepokój. Brakuje wsparcia społecznego, które pomogłoby małżonkom NT uporać się z doświadczeniem bycia małżonkiem Aspie… i vice versa.

Komplikuje tę kwestię słabe zrozumienie intymnego życia małżonka NT przez przyjaciół, rodzinę, a nawet osoby zajmujące się zawodowo pomocą.

Do opisania doświadczeń małżonków NT zatrudniono kilka uniwersalnych terminów. Około 20 lat temu pojawił się termin Syndrom Kasandry.

Too Many Syndromes?

Wyzwaniem dla nowo powstałego Ruchu Praw Neurodiversity będzie pogodzenie ich krytyki „hegemonii normalności” z prawdziwymi problemami, które występują w małżeństwie Aspie/NT, szczególnie dla partnera NT, który również jest ofiarą opresyjnego paradygmatu normatywnego.

Wielu oponowało, że jesteśmy już zalani zbyt wieloma „syndromami” i alternatywny termin Cassandra Phenomenon został zaproponowany, ale nigdy nie zyskał przyczepności.

Zaburzenie Deprywacji Emocjonalnej jest innym terminem, który został zaproponowany. EDD to zespół (grupa objawów), który wynika z braku autentycznej afirmacji i emocjonalnego wzmocnienia przez znaczącą osobę.

Powodem, dla którego ten termin jest mylący jest to, że został on początkowo ukuty przez holenderskiego psychiatrę katolickiego w latach 50-tych, dr Annę Terruwe. Ona pierwotnie zakładała, że emocjonalna deprywacja we wczesnym życiu napędzała dorosłe zaburzenia lękowe.

Ponieważ mówimy o małżeństwie, a nie o wczesnym życiu, nie jest to użyteczny termin, chociaż prawdopodobnie został przejęty, ponieważ na pewno brzmiał jak jeden.

Ale jeśli miałeś emocjonalnie pozbawione dzieciństwo, skutkujące Lękowym Stylem Przyłączenia, a następnie poślubiłeś Aspie, twoja wczesna historia może być mnożnikiem siły dla problemów małżeńskich.

Kompleksowe PTSD?

Niektórzy terapeuci czują, że niezdiagnozowany związek Neurodivergent nieumyślnie tworzy warunki niezwykłej odmiany złożonej traumy (C-PTSD). Partner NT ma tendencję do spełniania niektórych kryteriów C-PTSD:

1. Kłopoty z regulacją emocji
2. Rozwijanie negatywnego obrazu siebie
3. Problemy z relacjami interpersonalnymi

Niektóre z najbardziej krytycznych objawów traumy, koszmary senne, przesadne reakcje startowe i retrospekcje mogą być również obecne w niezdiagnozowanym małżeństwie Neurodiverse.

Jednakże, kwestie partnera NT są wystarczająco unikalne, że zasługuje na dokładne badania niezależne od konwencjonalnej klasyfikacji. Zazwyczaj nie ma pojedynczego „traumatycznego wydarzenia”. Jest, zamiast tego, trwający kontekst traumatyczny; trwające ubóstwo intymności w połączeniu ze słabą komunikacją. Walka partnera NT nie polega na byciu celowo dotkniętym. Jest to bardziej jak bycie nieumyślnie pozbawionym.

Zaburzenie Deprywacji Afektywnej?

Myślę, że liderka myśli Aspergera Maxine Aston przybiła to kiedy zaproponowała termin Zaburzenie Deprywacji Afektywnej (AfDD) z, jak widać, ukłonem w stronę Syndromu Kasandry („druga połowa Syndromu Aspergera…nowy Warsztat Kasandry”). Podoba mi się jak Maxine opisuje swoją koncepcję AfDD:

W przeciwieństwie do innych Osi i odpowiadając proponowanej kategorii Zaburzeń Relacyjnych, AfDD nie jest trwałym zaburzeniem jaźni wynikającym z deprywacji w dzieciństwie, emocjonalnej traumy, lub wady wrodzonej, ale raczej jest zależnym od relacji warunkiem generowanym przez działanie niskiej inteligencji emocjonalnej lub aleksytymii (brak świadomości emocjonalnej) u jednego lub obu partnerów w związku.

Ponadto, objawy AfDD są bardziej prawdopodobne niż poszczególne zaburzenia, aby reagować na interwencję terapeutyczną lub zmianę statusu związku. W rzeczywistości, sama wiedza o podstawowym warunku leżącym u podstaw relacyjnej nierównowagi może być sama w sobie uzdrawiająca. Ponieważ AfDD jest konsekwencją relacyjnej dynamiki jednostek, możliwe jest znalezienie sposobów na zmniejszenie poziomu zaburzenia poprzez zwiększenie świadomości i umiejętności interakcyjnych.

Relacje mogą funkcjonować, jeśli oboje partnerzy pracują razem, aby zrozumieć swoje różnice i rozwinąć lepszy sposób komunikowania się, okazywania emocjonalnej ekspresji i kochania, który działa dla nich obojga. Maxine Aston.

Ponieważ Maxine się zgadza, i w interesie nie mylenia naszych delikatnych czytelników, skupię się na bardziej przyjaznym dla użytkownika terminie Syndrom Kasandry. Co to jest jeszcze jeden mały syndrom między przyjaciółmi?

Coś ważnego dzieje się ze sfrustrowanym neurotypowym partnerem. Jak się wkrótce dowiecie, jest to dwutorowy uraz przywiązania. Ale myślę, że nasi przywódcy myślowi trochę to przeceniają.

Niewygodny rdzeń Syndromu Kasandry

Podobają mi się główne idee Maxine, chociaż Zaburzenie Deprywacji Afektywnej może być zbyt oklepane, a termin „zaburzenie” może być dla niektórych obraźliwy.

Odrzuca ona pomysł rany z dzieciństwa (chociaż myślę, że może to być czynnik pogarszający sytuację) i skupia się na obecnym rozłączeniu relacyjnym.

Maxine opisuje intymny związek, który jest aktywnie udaremniany przez aleksytymię lub niską świadomość emocjonalną. Ale ona oferuje prawdziwą nadzieję dla neurodiverse pary. Poprzez zwiększenie swoich umiejętności interpersonalnych, można naprawić związek.

Innymi słowy, gdy dowiesz się, że jesteś w Aspie/NT związek i oboje są chętni do pracy nad nim, dobra terapia par oparta na nauce może pomóc. Co ciekawe, wszyscy ci liderzy myśli starają się przekazać, że poczucie izolacji, jakiego doświadczają neurodiverse pary, gdy otrzymują słabe wsparcie społeczne… i naprawdę złą terapię par.

Rola, jaką zła terapia odgrywa w Syndromie Kasandry

Z mojego doświadczenia wynika, że wielu indywidualnie zorientowanych terapeutów i terapeutów par jest zupełnie niepomnych idei neurodiversity, ale to szybko zaczyna się zmieniać.

Życie z partnerem Aspie bez zewnętrznego wsparcia tworzy intensywny konflikt wewnętrzny, niską samoocenę, frustrację, wściekłość, niepokój, depresję i konstelację innych objawów, które liderzy myśli opisali dwadzieścia lat temu jako Zjawisko Kasandry lub Syndrom Kasandry.

Kasandra była mitologiczną postacią, która otrzymała dar przewidywania przyszłości, wraz z przekleństwem, że nikt nigdy jej nie uwierzy. Co ciekawe, wybrali ten termin, ponieważ epicentrum problemu nie znajduje się w osobie mówiącej prawdę. Kasandra wie, co się dzieje. Problem jest w dalszej rodzinie i terapeutach…którzy jej nie wierzą.

Często tylko najbliżsi osoby z zespołem Aspergera, tacy jak rodzice i partnerzy, są naprawdę świadomi problemów, jakie zespół może powodować.

Do czasu kiedy para trafia do pokoju doradczego, partner NT może wydawać się zdesperowany i sfrustrowany trudnościami i obciążeniem, jakie ten związek na nią nakłada.

Będzie mówiła rzeczy takie jak „On nie może mówić o swoich uczuciach. Traktuje mnie jak przedmiot, który ma obsesję na punkcie rutyny. Ciągle zarzuca mi, że go krytykuję’. Wreszcie myśl, którą większość kobiet NT wydaje się wyrażać, brzmi: „Myślę, że oszaleję!”. Maxine Aston.

Dla mnie najważniejszym aspektem tego określenia…jest to, że problemem jest, po raz kolejny, brak świadomości emocjonalnej. Tylko tym razem z dalszą rodziną NT i pomagającymi profesjonalistami.

Tutaj jest ironia. Hegemonia normalności” prześladuje teraz swój własny gatunek. Małżonek z NT nie jest rozumiany ani przez partnera z Aspie… ani przez rodzinę i profesjonalistów, od których można by oczekiwać empatii.

Choć świadomość wzrasta dzięki organizacjom takim jak AANE, większość terapeutów par nie zdaje sobie sprawy z traumatycznego wpływu wyzwań komunikacyjnych nieodłącznie związanych ze związkami neurotypowymi.

Nieprzeszkoleni terapeuci są łatwo oszukiwani przez „… mężczyznę, który prawdopodobnie jest bardzo inteligentny i ma bardzo odpowiedzialną pracę; oznajmia, że naprawdę nie rozumie dlaczego ona nigdy nie jest szczęśliwa”, Maxine Aston.

Syndrom Kasandry, Symptomy i Pewność

Syndrom Kasandry podkreśla egzystencjalną samotność partnera NT. Jedna z moich klientek opisała swojego męża w ten sposób:

Według wszelkich zewnętrznych miar, mój mąż jest człowiekiem sukcesu. Jest multimilionerem, bardzo szanowanym w swojej dziedzinie. Posiada rozległą wiedzę na temat wielu różnych form wiedzy. Ludzie widzą jego dziwaczne poczucie humoru. Ale nie zauważyli, że 7 miesięcy, które spędził na skupianiu się na swoich humorystycznych zwyczajach, było „projektem specjalnym”. Po imprezie, w drodze do domu, to wszystko go wyczerpuje. Uważa, że ma obowiązek udawać neurotypowego… a kiedy przedstawienie się kończy, niewiele zostaje dla mnie i dla dzieci.

To typowe dla par neurotypowych, takich jak ta, że wchodzą na terapię par z powodu braku więzi emocjonalnej i słabej komunikacji. NT miał pewne konwencjonalne oczekiwania, że małżeństwo będzie zawierać wzajemne dzielenie się myślami i uczuciami, a rozmowa na ważne tematy będzie stosunkowo łatwa i bezwysiłkowa.

Klashing Needs and Expectations in a Tangled Mess of Disconnection and Poor Communication

Oczekiwania i potrzeby emocjonalne zderzają się ze sobą. Partner Aspie może mieć zupełnie inny zestaw oczekiwań i przeciwne poczucie emocjonalnej bliskości.

Syndrom Kasandry opisuje niedopasowanie potrzeb i oczekiwań wynikających z zazębiających się nieporozumień, które są typowe dla par Neurodiverse.

Wielu Aspies ma większą świadomość emocjonalną niż NT dają im kredyt zaufania. Czasami są one przytłoczone przez ich intensywność.

Some Aspies, którzy w końcu znaleźć dobrą terapię par, ujawniają, że żyją z ciągłym przeciążeniem uczuć, a oni przejść przez ich dni w stanie hiper-aroused przez większość czasu. Te małżeństwa muszą budować dialogowe umiejętności, które oferują safety.

And niektóre Aspies są przytłoczeni przez ich myśli i walczyć, aby być w stanie dotrzeć poza siebie.

Bardziej znane są Aspies, którzy są aleksytymia i nie może szybko zidentyfikować swoje emocje. I wtedy są Aspies, którzy mają bardzo intelektualizowane emocje i wymagają więcej czasu przetwarzania niż ich Neurotypowy Spouse.

Niektóre Aspies zmagają się z ciągiem 3 zdań razem. Inni nie mogą przestać mówić i wypierają swojego partnera NT. Nie ma jednego ustalonego wzorca emocjonalnego rozłączenia i słabej komunikacji w małżeństwie neurotypowym. Ale połączenie i wyzwania komunikacyjne są środki ciężkości w neurodiverse małżeństwa.

Jak widać, sposoby Neurodivergent para może stać się emocjonalnie zablokowany są złożone i liczne. Dlatego szkolenie dla terapeutów oceniających i leczących pary neurodywergentne jest tak istotne.

Dobrze wyszkolony terapeuta par dokładnie oceni, jakie objawy powodują największy niepokój i jak ta para może współpracować w terapii, aby znaleźć sposoby na ograniczenie Syndromu Kasandry. I to jest obietnica terapii par opartej na nauce w leczeniu par neurodiverse.

Are You in a Neurodivergent Marriage?

Research:

Aston, M. (2009) The Asperger Couple’s Workbook. London: Jessica Kingsley Publishers.

Aston, Maxine. (2001) Druga połowa zespołu Aspergera. Londyn. The National Autistic Society.

Aston, Maxine. (2003) Asperger w miłości: Relacje w parach i sprawy rodzinne. Londyn. Jessica Kingsley Publishers.

Carter, R. (1998) Mapping the Mind. London: Weidenfeld and Nicolson.

Fletcher, P.C., Happe, F., Frith, U., Baker, S.C., Dolan, R.J., Frackowiak, R.S.J., Frith, C.D. (1995) Other Minds in the Brain: a functional imaging study of „theory of mind” in story comprehension Cognition 57 pp109-128

Slater-Walker, Gisela, and Chris. (2002) Małżeństwo z Aspergerem. Londyn. Jessica Kingsley Publishers.

Stanford, Ashley. (2003) Zespół Aspergera i długotrwałe związki. London. Jessica Kingsley Publishers.

Wing. L. (1981) Asperger’s Syndrome: a clinical account Psychological
Medicine, 11, pp.115-30.

.