Niedobór kinazy mewalonianowej
Znaleziono co najmniej 80 mutacji w genie MVK, które powodują niedobór kinazy mewalonianowej. Istnieją dwa typy niedoboru kinazy mewalonianowej, które są rozróżniane na podstawie ciężkości oznak i objawów. Mniej ciężki z tych dwóch typów nazywany jest zespołem hiperimmunoglobulinemii D (HIDS), a cięższy typ nazywany jest kwasicą mewalonową (MVA). Większość mutacji genu MVK powodujących niedobór kinazy mewalonianowej prowadzi do zmian w pojedynczych blokach budulcowych białka (aminokwasach) w enzymie kinazy mewalonianowej. Jedna mutacja, która zastępuje aminokwas walinę aminokwasem izoleucyną w pozycji 337 w enzymie (zapisywana jako Val337Ile lub V337I) występuje u około 80 procent osób z HIDS. Mutacji V337I nigdy nie stwierdzono u osób z MVA.
Większość mutacji genu MVK prowadzi do wytwarzania enzymu kinazy mewalonianowej, który jest niestabilny i sfałdowany w nieprawidłowy trójwymiarowy kształt, co prowadzi do zmniejszenia aktywności enzymu kinazy mewalonianowej. Nasilenie niedoboru (deficytu) enzymu decyduje o ciężkości schorzenia. Ludzie, którzy mają około 1 do 20 procent normalnej aktywności kinazy mewalonianowej zazwyczaj rozwijają HIDS. Osoby, które mają mniej niż 1 procent normalnej aktywności enzymu, zazwyczaj rozwijają MVA. Pomimo tego niedoboru aktywności kinazy mewalonianu, ludzie z niedoborem kinazy mewalonianu zazwyczaj mają normalną produkcję cholesterolu, hormonów steroidowych i kwasów żółciowych.
Niektórzy badacze uważają, że cechy mogą wynikać z nagromadzenia kwasu mewalonowego, substancji, że kinaza mewalonianu normalnie działa na. Inni badacze uważają, że niedobór substancji produkowanych z kwasu mewalonowego, takich jak te substancje niezbędne do pewnych funkcji komórkowych, powoduje epizody gorączki i inne cechy tego stanu. Dokładny mechanizm, który powoduje reakcje zapalne, takie jak gorączka, wysypki skórne, podwyższony poziom białek układu odpornościowego i wiele innych cech niedoboru kinazy mewalonianowej jest niejasny.
Więcej o tym stanie zdrowia