W rodzaju ludzkim, wzajemne uwodzenie odnosi się ściśle do uwodzenia społecznego, które jest definiowane jako proces, w którym istoty ludzkie spełniają jeden ze swoich podstawowych instynktów, takich jak socjalizacja, współpraca i uczenie się od siebie nawzajem.W badaniach przeprowadzonych przez Holly Nelson (z University of New Hampshire) i Glenna Gehera (State University of New York at Paltz), jednostki, które wybrały swojego romantycznego partnera, zgłosiły więcej wzajemnego uwodzenia niż inni, którzy skupili się w innych typach relacji. W związku z tym w badaniu postawiono hipotezę, że wzajemne uwodzenie jest związane z satysfakcją z relacji, zaufaniem i wcześniejszym doświadczeniem przywiązania w rodzinie. Twierdzą oni, że chociaż ludzie nie pielęgnują się nawzajem z takim samym zapałem jak inne gatunki, to są oni uwodzicielami par excellence. W tym samym badaniu naukowcy odkryli, że osoby o bardziej rozwiązłych postawach i te, które uzyskały wysoki wynik w podskali lęku w miarach stylu przywiązania dorosłych, mają tendencję do częstszego pielęgnowania swoich partnerów. Te ustalenia były również zgodne z niektórymi funkcjami uwodzenia: potencjalnym wskaźnikiem rodzicielskim, rozwijaniem zaufania i zalotami lub flirtem.
Niedawne badania empiryczne przeprowadzone przez Seinenu Thein-Lemelson (Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley) wykorzystały podejście etologiczne do zbadania różnic międzykulturowych w uwodzeniu ludzi, co odnosi się do zachowań opiekuńczych. Naturalistyczne dane zostały zebrane poprzez video focal follows z dziećmi podczas rutynowych czynności, a następnie zakodowane pod kątem zachowań pielęgnacyjnych. To międzykulturowe porównanie miejskich rodzin w Birmie i Stanach Zjednoczonych wskazuje, że istnieją znaczące różnice międzykulturowe w stawkach uwodzenia dzieci przez opiekunów. Birmańscy opiekunowie w badanej próbie uwodzili dzieci częściej niż opiekunowie w Stanach Zjednoczonych. Ponadto, dzieci w Stanach Zjednoczonych mają krótkie przypadki skoncentrowanej pielęgnacji głównie podczas codziennych czynności, które są zorganizowane wyraźnie wokół celów higienicznych (czas kąpieli), w przeciwieństwie do dzieci birmańskich, u których pielęgnacja jest rozłożona bardziej równomiernie w ramach i pomiędzy codziennymi czynnościami. Rodzice birmańscy utrzymywali stałą czujność w odniesieniu do ryzyka infekcji. Badanie to jest istotne, ponieważ jest to jedyne badanie dotyczące ludzkiej pielęgnacji, w którym wykorzystano dane naturalistyczne.