Porozmawiajmy o ptasich językach

Nie trzeba patrzeć na wiele ptaków, aby zdać sobie sprawę, że są one bardzo zmienne w wyglądzie: jastrzębie wyglądają inaczej niż kolibry, a oba wyglądają inaczej niż pawie. Możesz spędzić dużo czasu patrząc na ptaki, choć, zanim zdasz sobie sprawę, że są one ukrywa wiele odmian wewnątrz ich ust: długie języki, krótkie języki, kolczaste języki, kręcone języki, rozwidlone języki, postrzępione języki, pędzla jak języki.

Jak rachunki ptaków, języki ptaków są wyspecjalizowane do każdego konkretnego ptaka sposób karmienia. Ptaki, które żywią się nektarem mają języki specjalnie przystosowane do nektarowania, często z wieloma małymi wypukłościami na końcu języka, nadając mu postrzępiony lub szczotkowaty wygląd. Ta szczotkowatość zwiększa powierzchnię języka, co czyni go lepszym w zbieraniu nektaru.

Kolibry idą nieco inną drogą niż inni nektarożercy. Zamiast zamieniać swój język w pędzel, dzielą go na dwie części przy czubku. Zgadza się: kolibry mają rozwidlone języki.

Każda połowa języka kolibra jest zwinięta wzdłuż. Kiedy język jest zanurzony w cieczy, połówki języka częściowo się rozwijają; kiedy język jest wyciągnięty z cieczy, połówki języka ponownie się zwijają. Oznacza to, że gdy koliber pobiera nektar, ma dwie małe słomki na końcu języka, które otwierają się w nektarze, a następnie zwijają się, gdy są wycofywane, zatrzymując nektar w środku. Jeszcze lepiej, zwijanie i rozwijanie języka jest spowodowane siłami fizycznymi, a nie mięśniami: koliber nie musi myśleć o swoim języku, on po prostu wchłania nektar, a fizyka robi resztę (Rico-Guevara & Rubega 2011).

Oczywiście, to by nie działało, gdyby koliber nie mógł wystawić języka wystarczająco daleko, aby dosięgnąć nektaru. Zdolność wystawiania języka jest kolejną cechą, która różni się bardzo wśród ptaków. Mistrzami są nektarożercy i dzięcioły.

Dzięcioły muszą być w stanie trzymać swoje języki daleko na zewnątrz, aby wydostać robaki z dziur w drzewach. Języki dzięciołów są ostre i kolczaste, więc używają ich jak małych włóczni do łapania i zjadania swoich owadzich zdobyczy.

Ptaki rybożerne również mają ostre języki do wieszania się na zdobyczach. Ptaki nie mają zębów, więc jeśli chcą ostrego narzędzia do obsługi zdobyczy, to musi być albo na rachunek lub język. Języki rybożernych ptaków są często pokryte małymi, skierowanymi do tyłu hakami lub kolcami, aby zapobiec zsunięciu się z nich schwytanej ryby.

Pingwiny biorą to do czegoś ekstremalnego, z naprawdę kolczastymi językami. Jak wiele ptaków, pingwiny mają częściowo zrogowaciałe języki, co oznacza, że części języka są mocne i sztywne przez keratynę. (Keratyna jest w paznokciach, włosach i skórze.)

Gęsi i kaczki mają również kolczaste języki, a także języki owłosione i języki o twardych, płaskich powierzchniach. Na gęsich i kaczych językach dzieje się bardzo dużo. Gęsi i kaczki mają języki, które z daleka wyglądają prawie jak ludzkie, po prostu dlatego, że ich dzioby – w których muszą zmieścić się języki – mają kształt nieco podobny do ludzkiego języka, w przeciwieństwie do spiczastych dziobów większości ptaków. Ale jeśli się zbliżysz, zdasz sobie sprawę, że twój język nie wygląda jak język gęsi.

Włosy i kolce na języku kaczki/gęsi działają jak sito, pozwalając ptakowi filtrować cząstki jedzenia z wody, trochę jak wieloryb z łuskami. Język może być również używany do chwytania pokarmu: gęsi jedzące trawę trzymają się jej, wciskając ją między język a górną część jamy ustnej.

Flamingo używają również włosków na językach do filtrowania pokarmu.

Nie wszystkie ptaki mają wyjątkowo wyspecjalizowane języki. Ptaki śpiewające na ogół mają po prostu trójkątne, nie za bardzo zwariowane języki, chociaż mogą mieć jakieś małe kolce lub włoski, które pomagają im utrzymać się na owadach.

Raptory, zbyt, mają dość proste języki, z niektórych małych kolców lub włosów, aby pomóc utrzymać się na ofiary.

Języki ptaków nadbrzeżnych są tak pokryte drobnymi włoskami, że mają „aksamitną” fakturę (Elner et al. 2005).

Języki papug są używane do manipulowania pokarmem wewnątrz dzioba. Chociaż ich języki mogą wyglądać imponująco blob, papugi są niezwykłe wśród ptaków w posiadaniu mięśni w ich języku, jak my. Większość ptaków nie mają mięśni w przedniej trzeciej części języka w ogóle.

Najbardziej rudymentarne języki ptaków są te z bezgrzebieniowców: bezlotne ptaki, takie jak struś, emu, rea i kiwi. Ratite języki są małe i trójkątne i nie osiągają czubka rachunku. Nie wydają się być zaangażowane w łapanie lub manipulacji żywności. I – jestem pewien, że zawsze chciałeś to wiedzieć – North Island Kiwi’s język „duży pad krtani … nawiasem mówiąc, jest bardzo podobny w zarysie do pęcherza pływackiego z jeżozwierza-ryby!”

Nie dodałem, że wykrzyknik; że wykrzyknik jest cytowany, wraz z resztą, z McCain (1973). Ale hej, czy możesz go winić? Języki są całkiem ekscytujące.

Elner RW, Beninger PG, Jackson DL, Potter TM. 2005. Evidence of a new feeding mode in western sandpiper (Calidris mauri) and dunlin (Calidris alpina) based on bill and tongue morphology and ultrastructure. Marine Biology 146:1223-1234.

Erdogan S, Iwasaki S. 2014. Function-related morphological characteristics and specialized structures of the avian tongue. Annals of Anatomy 196:75-87.

McCain C. 1973. The tongues of kiwi (Apteryx spp.). Notornis 20:123-127.

Rico-Guevara A, Rubega MA. 2011. The hummingbird tongue is a fluid trap, not a capillary tube. Proceedings of the National Academy of Sciences 108:9356-9360.

*Zdjęcia uzyskane z serwisu Flickr i wykorzystane za pośrednictwem Creative Commons. Wielkie podziękowania dla tych fotografów za korzystanie z Creative Commons!