The Wise Guise

Ah, 90’s entertainment. Dla dzisiejszego pokolenia młodych ludzi jest to prawdopodobnie era podobna do cyfrowej epoki kamienia łupanego. Internet był dial-up, telefony komórkowe były przymocowane do nieporęcznych toreb w naszych samochodach, a Google było jakąś wyszukiwarką, której używali dziwni ludzie (wszystkie fajne dzieciaki w laboratorium komputerowym były na Yahoo! lub Netscape).

Dla tych z nas, którzy dorastali w tym dziesięcioleciu, chociaż, to przynosi wir nostalgii. Podobnie jak prymitywne telefony komórkowe przyczepione do tych wielkich, czarnych toreb, lata 90. były gigantyczne, zuchwałe i przekombinowane, ale w tamtym czasie, a nawet dzisiaj, nadal postrzegamy je jako fajne. Amerykańska wyjątkowość, która powróciła w latach 80-tych, nabrała rozpędu w latach 90-tych, kiedy to Stany Zjednoczone wyznaczyły globalne trendy dla rodzącej się obecności w sieci i oczywiście naszego eksportu numer jeden: rozrywki.

Filmy, muzyka, telewizja i inne media widziały radykalne odejścia od poprzednich dekad. Główny nurt zmienił się w jeden z nonkonformizmów, napędzany przez niespokojną bazę konsumentów, która wciąż dawała więcej gotówki, gdy animatorzy przesuwali społeczne granice języka, seksualności, przemocy i nie tylko. Dziś te rzeczy wydają się powszechne, ale w latach 90. były przełomowe.

I tak oto uczcijmy dekadę, która była. Niezwykle trudno było stworzyć listę tylko dziewięciu rzeczy, i jestem pewien, że każdy czytający to będzie miał swoje własne przemyślenia na temat tego, co powinno, a co nie powinno być zawarte. Ostatecznie, ta lista ma na celu dostarczenie czytającym kapsuły czasu, co oznaczało życie w tym wspaniałym okresie.

Franczyza 'Parku Jurajskiego’ (1993-1997)

Było wiele kulturowo definiujących filmów lat 90-tych, od 'Titanica’ do 'Forest Gump’. Tak wiele, że gdybym zaczął je szeregować, to lista składałaby się z więcej niż dziewięciu filmów. Kiedy myślę o filmach, które naprawdę wpłynęły na całą dekadę, nic nie przychodzi mi do głowy szybciej niż 'Park Jurajski’.’

Arcydzieło Stevena Spielberga z 1993 roku było rewolucyjne ze względu na wykorzystanie efektów generowanych komputerowo, które są teraz wykorzystywane w prawie wszystkich filmach i serialach telewizyjnych z Hollywood.

Nie chodziło tylko o obrazy, ale o to, że filmy 'Park Jurajski’ napędzały fascynację kultury rozwojem nauki i technologii. Innowacje były ogłaszane jakby codziennie, a te filmy grały na idei, że być może człowiek mógłby nawet wskrzesić dinozaury.

Pamiętam, że kiedy wyszedł 'Park Jurajski’, poszedłem go zobaczyć trzy razy. Pamiętajcie, że miałem wtedy pięć lat. Nie mam pojęcia, co myśleli moi rodzice. Nie mogłem się nasycić tym wielkim T-Rexem ani przerażającą sceną z raptorami atakującymi dzieci w stołówce. Moja głowa schowała się pod siedzeniem na ten jeden z nich. Kontynuacja z 1997 roku, „Zaginiony świat” jest przyzwoitym następcą, ale franczyza jako całość była tym, co naprawdę otworzyło wyobraźnię wielu filmowców i młodych ludzi.

„Jagged Little Pill”, Alanis Morissette (1995)

Czy to był album dekady? Z pewnością mógłbym się o to pokusić. Niezależnie od tego, gdzie plasuje się wśród muzycznych dzieł lat 90-tych, 'Jagged Little Pill’ był bez wątpienia jednym z najbardziej wpływowych albumów współczesnych czasów. Gniewna młoda kobieta, która wypluwała pogardę dla swoich poprzednich chłopaków, dorastania, a nawet własnego istnienia, była jak ogromna bomba zrzucona na amerykańską kulturę.

Do końca dekady rozeszła się w ponad 30 milionach egzemplarzy, więcej niż jakakolwiek inna w tym samym okresie. Fani z miłością będą wspominać 'Ironic’ i 'You Oughta Know’, ale nie należy zapominać również o takich hitach jak 'Hand in My Pocket’ i 'You Learn’.

Sznurowate ciemne włosy Alanis, duże, ciemne ubrania i postawa 'screw-you’ ucieleśniały niespokojny ruch młodzieżowy tego pokolenia. Co ważniejsze, album naprawdę utorował drogę dla dzisiejszych artystek, które mieszają dosadne teksty z najnowszymi melodiami w popie.

WCW vs. WWE – The Monday Night Wars (1995-1999)

Przez pierwszą połowę 1900 roku, profesjonalny wrestling był przede wszystkim postrzegany jako prawdziwy sport wśród większości Amerykanów. Cóż, to było do czasu, gdy odkryli mecze były wstępnie ustalone, a większość akcji składała się z fałszywych ciosów. Od tego czasu, biznes słusznie zajął swoje miejsce jako rozrywka.

W latach 90-tych, ten biznes naprawdę wzrósł do rangi, kiedy Ted Turner’s World Championship Wrestling zdecydował się produkować poniedziałkowe show o nazwie „Nitro”, które szłyby łeb w łeb z World Wrestling Entertainment Vince’a McMahona i jego flagowym programem, „RAW”, który emitowany był tej samej nocy.

Decyzje były postrzegane na początku jako szalone przez niektórych insiderów branży, ale będzie dalej produkować najbardziej oglądane era w historii profesjonalnego wrestlingu. Tydzień po tygodniu, ponad 10 milionów widzów będzie dostroić się do oglądania obu programów. Fani z niecierpliwością czekali na każdy tydzień, aby zobaczyć 'Stone Cold’ Steve Austin uzyskać najlepsze z jego szefa pana McMahon lub Goldberg przedłużyć swoją zwycięską passę.

Dochody generowane przez rywalizację były tak wielkie, do roku 2000, WWE stał się miliard dolarów spółki giełdowej i kamień węgielny telewizji kablowej. WCW, z drugiej strony, by wyjść z biznesu z powodu spadających ocen i sprzedaży biletów w 2001 roku. Fani biznesu wciąż patrzą wstecz na ten czas jako na błyszczący moment, który uosabiał 'Attitude Era’ lat 90-tych.

Praca Tupaca Shakura (1990-1996)

Nic innego nie może lepiej podsumować sceny rapowej lat 90-tych niż jedno imię: 2Pac. 2Pac zdefiniował gatunek w latach 90-tych, ze swoimi elektryzującymi tekstami i kontrowersyjnymi wypowiedziami na temat życia w mieście. Artysta znajdował się w samym środku wielu dylematów pomiędzy wschodnią i zachodnią kulturą hip-hopu. I oczywiście, stał się sławny jako pierwszy człowiek, który miał album numer jeden – „Me Against the World” – podczas odbywania kary więzienia.

Potem, w 1996 roku, to wszystko tragicznie się skończyło. Chociaż niektórzy elitarni krytycy muzyczni bez wątpienia zignorują moją sugestię, uważam, że zastrzelenie 2paca odcisnęło tak samo duże piętno na świecie muzyki, jak zabójstwo Johna Lennona. Był bogiem kultury rapu, który ucieleśniał przemoc i trudy życia dla wielu w tej epoce.

Jego spuścizna była niesamowita, z ponad 75 milionami sprzedanych albumów w jego krótkiej karierze. Jednak bardziej wymowny wpływ ma to, jak bardzo jest on wciąż przywoływany przez dzisiejszych artystów. Do diabła, jest nawet hologramowany w.

Rywalizacja SEGA/Nintendo (1992-1999)

„Którą lubisz bardziej – Genesis czy Super Nintendo?” To było pytanie zakorzenione w umysłach wielu młodych mężczyzn z początku lat 90-tych. Była to również oznaka kwitnącego biznesu gier wideo, który stawał się tak samo ważny w kulturze, jak filmy i muzyka.

Gaming początkowo wzrósł w latach 80-tych, dzięki Nintendo Entertainment System, ale na początku lat 90-tych, ci gracze byli coraz starsi. SEGA skapitalizowała to dzięki agresywnemu marketingowi, włączając w to przetwarzanie BLAST i „SEGA robi to, czego nie robi Nintendon”

I to rzeczywiście działało przez jakiś czas. Na początku Genesis wyprzedało SNES-a w USA. Fortuny w końcu zmienić, choć. Nintendo będzie nadal wprowadzać innowacje i iść z duchem czasu i jest nadal w biznesie do dnia dzisiejszego.

W przeciwieństwie do tego, SEGA miałaby ciąg niepowodzeń konsoli przed opuszczeniem biznesu sprzętu do gier na dobre w 2001 roku. Fani patrzą wstecz na ten czas jako złoty dla narodzin gier, a wezwania niektórych do SEGA, aby wrócić do biznesu sprzętowego pokazują trwały wpływ dwóch firm pozostawionych na konsumentów w ciągu dekady.

Seinfeld (1990-1998)

Żaden serial telewizyjny nie pozostawił więcej trwałego wpływu na kulturę lat 90. niż „Seinfeld”. Jego ślad był tak duży, że nadal jest emitowany w ramach syndykacji w nocy na większości regularnych rynków. The 'show about nothing’ that revolved around four friends trying to make it socially and professionally in New York captured the evolving idea of everyday life as being the primary source of humor.

'Seinfeld’ was more often than not the highest rated comedy series on television until its end in 1998. Decyzja została podjęta dla pokazu, aby wyjść na szczycie, w przeciwieństwie do pozostawania w pobliżu, i to był mądry jeden. Fani clamoring na ponowne spotkanie mieli swoje nadzieje rozwiane wiele razy, ale dano przebłysk do pomysłu na ostatnim sezonie „Curb Your Enthusiasm,” gwiazdą „Seinfeld” twórca Larry David.

Jak dla gwiazd programu, stały się ikoną. Tak bardzo, że większość głównych członków obsady miała trudności z prowadzeniem innych seriali telewizyjnych po zakończeniu programu z powodu tego, jak bardzo byli utożsamiani ze swoimi postaciami z „Seinfelda”. Kto jednak może winić widzów? Pozostaje to prawdopodobnie najwspanialszy serial w historii telewizji i wyprodukował wystarczająco dużo one-linerów, aby wypełnić codzienne kalendarze biurkowe na długie lata.

’Smells Like Teen Spirit,’ Nirvana (1991)

Jeśli chciałbyś podsumowania muzyki lat 90-tych, naprawdę wszystko, co musiałbyś zrobić, to zmusić kogoś do posłuchania tego zabójczego utworu z 1991 roku, który genialnie rozpoczął alternatywną kulturę rockową lat 90-tych. A kultura ta rozlała się na każdy inny aspekt rozrywki, obficie pokrywając epokę agresywną postawą, szalenie odmienną od poprzednich dekad.

Jedynka była czczona jako „hymn dla apatycznych dzieciaków”, ale stała się czymś znacznie więcej. Ukształtował postrzeganie niespokojnej młodzieży w latach 90-tych, bandy młodych gniewnych mężczyzn i kobiet, którzy byli gotowi, aby zobaczyć granice ustanowione przez rodziców zburzone. To był, w pewnym sensie, szok kulturowy, zawarty w słodkiej, małej piosence.

'Smells Like Teen Spirit’ zapoczątkowałoby supergwiazdorstwo Nirvany, coś, za czym nie szaleli. W ciągu kilku krótkich lat, główny wokalista Kurt Cobain nie żył, a spuścizna zespołu była postrzegana jako zbyt krótka. Można by pomyśleć, że to spowoduje, że ich twórczość zostanie zapomniana, ale było wręcz przeciwnie. Singiel jest nadal postrzegany przez wielu krytyków muzycznych jako jeden z najlepszych utworów rockowych wszech czasów i zasłużenie tak.

Renesans Disneya (1990-1999)

To musi wydawać się dziwne, aby przejść od agresywnej młodzieży do samego przeciwieństwa tego. Ale ta zmiana musiała zostać dokonana. Możemy dyskutować o wielu rzeczach z rozrywki lat 90-tych, ale niezaprzeczalnie dziełami, które będą najbardziej pamiętane z tego czasu po latach, będą produkcje, które wyszły z Disney Studios.

To nie tylko ze względu na irytujący skarbiec wideo Disneya, albo. Ta dekada widział bezprecedensowy sukces dla animacji Disneya. Firma produkowała hit za hitem, które indywidualnie były jednymi z największych filmów w swoich latach.

Od nominowanej do Oscara „Pięknej i Bestii” do wysoko ocenianego „Króla Lwa”, filmy kształtowały trendy w muzyce, filmach, grach, ubraniach, a nawet żywności, którą kupiliśmy w supermarkecie. Nie mówcie mi, że byłem jedynym, który kupował batony Klondike z 'Króla Lwa’.

'Aladyn,’ 'Pocahontas,’ 'Tarzan’… lista ciągnie się w nieskończoność. Żadne studio, z możliwym wyjątkiem należącego do Disneya Pixara w ostatniej dekadzie, nie odnotowało tak silnego okresu trwałej doskonałości. Efekty filmów są nadal widoczne w musicalach na Broadwayu, przejażdżkach w parkach rozrywki i nie tylko.

Będą też nadal. Podczas gdy wiele elementów rozrywki z lat 90-tych nie zostanie docenionych przez przyszłe pokolenia, daje mi to dobre uczucie, wiedząc, że dzieci w nadchodzących latach będą czerpać taką samą początkową przyjemność, jaką ja czerpałem z tych filmów lata temu.

1. Saturday Night Live (1990 – 1999)

Tak trudno jest wybrać najlepsze miejsce dla czegokolwiek. Trzeba być pewnym, że to, co się nagradza, jest godne tej pozycji. Nie mam żadnych obaw, że 'Saturday Night Live’ zasługuje na tytuł, który nadaję.

W latach 90-tych, żadna rzecz bardziej dokładnie lub zabawnie nie pokazała naszej bombastycznej kultury bardziej niż 'Saturday Night Live’. Co tydzień wyłapywał on najnowsze trendy muzyczne. Wielkie, brzydkie ubrania, które uważaliśmy za dobre. A nawet polityków, którzy albo nie potrafili wyprostować zdania, albo pozostać wiernymi swoim żonom.

Jeśli chciałeś mikrokosmosu kultury lat 90-tych, ten program go miał. Polityczne wcielenia Dany Carvey’a w prezydenta Busha i niedoszłego prezydenta Rossa Perota były najwyższej klasy. Adam Sandler sprawił, że tarzaliśmy się po podłodze przy jego melodiach o Lunch Lady i Hanukkah. Aha, i nawet nie doszliśmy do Chrisa Farleya, Davida Spade’a, Chrisa Rocka, czy Phila Hartmana. Get the picture?

W rzeczywistości, pokaz był tak gorący, inni celebryci byli umierający, aby dostać się na akcję. I to sprawiło, że nagłówki gazet. Pamiętasz, jak Sinead O’Conner podarła zdjęcie papieża na żywo? A kiedy Madonna tarzała się w łóżku z Wayne’em i Garthem? Aha, i nie zapomnieliście, kiedy Chris Farley ubiegał się o bycie tancerzem Chippendale’s z Patrickiem Swayze, prawda?

Program nabrał własnego życia i aby poznać kulturę, trzeba było poznać program. Myślę, że to najwyższy komplement, jaki można złożyć dziełu rozrywki. W ciągu ostatniej dekady wartość 'Saturday Night Live’ radykalnie spadła. Jednak to właśnie program z lat 90. jest powodem, dla którego do dziś jest tak czczony. To właśnie on sprawił, że lata 90-te, bardziej niż cokolwiek innego w rozrywce, były wspaniałe.