Orkneyjar – Ontmoetingen met zeemeerminnen

Verhalen over en waarnemingen van zeemeerminnen

“En ik heb honderd keer meer over zeemeerminnen gehoord van de lippen van Orkney-boeren dan ik ooit in boeken heb gezien.”
Walter Traill Dennison

In weerwil van Walter Traill Dennison’s uitspraak – hierboven geciteerd – zijn gedocumenteerde verhalen over zeemeerminnen op Orkney schaars en ver te zoeken. Veel gewoner zijn de verhalen over de selkie-folk en de finfolk.

De zee was echter niet alleen de thuisbasis van langnekkige kolossen, met een aantal historische verslagen van wezens die de getuigen “zeemeerminnen” noemden.

De zeemeermin van Deerness

De beroemdste waarnemingen van zeemeerminnen in Orkney vonden waarschijnlijk plaats gedurende een paar zomers rond 1890.

In die tijd werd er een reeks waarnemingen gedaan van een “schepsel” dat bekend werd als “de zeemeermin van Deerness”.

Een regelmatige bezoeker van Newark Bay, in Deerness, en de zeemeermin verwierf grote bekendheid, met honderden ooggetuigen die zwoeren dat hun ontmoetingen juist waren.

Van de gedocumenteerde verslagen lijkt het erop dat de zeemeermin op enige afstand van de kust bleef, zodat de precieze details vaag zijn.

Maar één verslag geeft een goede beschrijving van een waarneming en, zoals u zult zien, was het een verre schreeuw van het archetypische verhalenboek zeemeermin:

“Het is ongeveer zes tot zeven voet lang, heeft een klein zwart hoofd, met nek, een sneeuwwit lichaam en twee armen, en in het zwemmen lijkt het gewoon op een mens. Soms lijkt het op een verzonken rots te zitten en zwaait en werkt met zijn handen.”

De zeevrouw van Hoy

Een andere ontmoeting met een zeemeermin werd gemeld in 1913, en beschreef meerdere waarnemingen van een “zeemeermin” in de diepe wateren voor de zuidoostkust van Hoy.

“Ralph Taylor en zijn bemanning, toen ze onlangs hun kreeftenkorven bezochten, zagen een vreemd wezen, dat op een zeemeermin leek, dicht bij de voet van de Oude Man.

“Het rees tot een meter hoog uit het water en zag eruit als een dame met een sjaal om haar schouders en stromend water langs haar gezicht.

“Dit is de derde keer dat zij het van dichtbij hebben gezien. De oudste mensen hebben nog nooit zoiets gezien en vragen zich af wat het kan zijn. Sommigen denken dat het de Deerness Mermaid op tournee is.”

The Orcadian, Saturday, September 13, 1913

The King’s Mirror

Wat intrigerend is aan het verhaal over de Hoy zeemeermin is de overeenkomst tussen het en een middeleeuwse Noorse tekst genaamd The King’s Mirror.

In deze tekst geeft de auteur een beschrijving van een ontmoeting met een zeemeerman op zee:

“Dit monster is groot en van grote afmetingen en rijst recht uit het water. Het heeft schouders als van een man, maar geen handen. Het lichaam lijkt vanaf de schouders naar beneden toe smaller te worden, zodat het slanker lijkt naarmate men het lager heeft geobserveerd.

“Maar niemand heeft het ooit nauwkeurig genoeg geobserveerd om vast te stellen of zijn lichaam schubben heeft als van een vis of huid als van een mens. Telkens wanneer het monster zich vertoonde, was men er zeker van dat er een storm zou volgen.”

Dit oude verslag beschrijft perfect het schepsel dat de vissers van Hoy in 1913 drie keer tegenkwamen.

Maar wat was het?

Een atmosferisch verschijnsel?

Een recente studie van atmosferische omstandigheden kan de sleutel zijn.

Zouden de waarnemingen van de “Hoy Sea Woman” meer te danken zijn aan een optische illusie dan aan bovennatuurlijke bewoners van de zee?

De aanwijzing ligt in de vreemde, langgerekte vorm van het schepsel en het feit dat de waarnemingen meestal werden gevolgd door stormen. In de koude noordelijke wateren rond Orkney mengt de warmere lucht die aan een storm voorafgaat, zich in een laag boven de zee, waardoor een wervelende luchtmassa ontstaat.

Deze draaikolk van lucht, die voortdurend van temperatuur verandert, werkt als een vervormende lens die de hoogte van een object op zeeniveau overdrijft, maar niet de breedte.

Door deze vervormende muur van lucht gezien, kan de top van een zeehondenkop, of zelfs een rots, lijken op de torenhoge zeemeermin die in beide verslagen wordt beschreven.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.