Arteriosclerose is een ziekte van de slagaders die bestaat uit het verlies van hun elasticiteit, waardoor ze dikker en stijver worden, waardoor de bloedstroom (en dus zuurstof en voedingsstoffen) naar organen en weefsels beperkt wordt. Cardiovasculaire risicofactoren spelen een belangrijke rol bij de ontwikkeling van deze aandoening, die veel voorkomt bij de volwassen bevolking. Hoewel atherosclerose al in de kindertijd begint met de vorming van vetstrepen als initiële laesies, die gedurende het hele leven zullen veranderen door de inwerking van risicofactoren.
Wanneer de wand van een bloedvat wordt beschadigd, wordt een reeks gebeurtenissen in gang gezet die leiden tot de ophoping van bloedcellen die bloedplaatjes worden genoemd en die verantwoordelijk zijn voor het opvullen van de laesie. Het samenklonteren van bloedplaatjes bevordert op zijn beurt de afzetting van vet (cholesterol) op de vaatwanden. Dit leidt tot de vorming van zogenaamde atheromenplaques, die de slagaders geleidelijk vernauwen.
Het gevolg van dit alles is dat de bloedsomloop sterk vermindert en er dus een tekort is in de bloedtoevoer naar de organen en weefsels van het menselijk lichaam, die niet de nodige voedingsstoffen krijgen. Dit leidt tot zogenaamde hart- en vaatziekten, zoals ischemische hartziekten, cerebrovasculaire aandoeningen (beroerten), perifere arteriële aandoeningen en aorta-aneurysma’s. Dit probleem is verantwoordelijk voor ongeveer 17 miljoen sterfgevallen per jaar wereldwijd, ongeveer een derde van de wereldwijde sterfgevallen.
Verschillen tussen atherosclerose en arteriosclerose
De termen atherosclerose en arteriosclerose worden vaak door elkaar gebruikt om hetzelfde te betekenen. Hoewel het onderscheid tussen beide termen niet duidelijk is, is het de moeite waard te weten dat arteriosclerose de verdikking en verharding van de slagaderwand is, terwijl atherosclerose een subtype van arteriosclerose is, en verwijst naar de opeenhoping van vetafzettingen, cholesterol en andere stoffen in de bloedvaten op de slagaderwanden, waardoor de bloedstroom wordt beperkt.
Plaques kunnen verkalken, scheuren en zweren. Wanneer deze plaque-inhoud in contact komt met het bloed, kan hij een bloedklonter of trombus veroorzaken, die de binnenkant van de slagader kan blokkeren, waardoor de bloedtoevoer naar het van de slagader afhankelijke deel van het hart wordt verhinderd.
Hoewel het als een hartprobleem wordt beschouwd, kan het ook elke slagader in het lichaam (benen, voeten, armen, bekken) aantasten en pijn, een brandend of gevoelloos gevoel in het gebied en zelfs infecties veroorzaken, een aandoening die bekend staat als perifere slagaderziekte, die vooral mensen boven de 55 treft.