Artykuł 114
(dawny art. 95 TWE)
1. Z zastrzeżeniem odmiennych postanowień Traktatów, do osiągnięcia celów określonych w artykule 26 stosuje się następujące postanowienia. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, przyjmują środki dotyczące zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, które mają na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
2. Ustęp 1 nie ma zastosowania do przepisów podatkowych, przepisów dotyczących swobodnego przepływu osób ani przepisów dotyczących praw i interesów pracowników najemnych.
3. Komisja, w swoich wnioskach przewidzianych w ustępie 1 dotyczących zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i ochrony konsumentów, przyjmie za podstawę wysoki poziom ochrony, uwzględniając w szczególności wszelkie nowe osiągnięcia oparte na faktach naukowych. W ramach swoich odpowiednich uprawnień Parlament Europejski i Rada będą również dążyły do osiągnięcia tego celu.
4. Jeżeli po przyjęciu środka harmonizującego przez Parlament Europejski i Radę, przez Radę lub przez Komisję, Państwo Członkowskie uzna za niezbędne utrzymanie przepisów krajowych uzasadnionych ważnymi względami określonymi w artykule 36 lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, lub środowiska pracy, notyfikuje je Komisji, wskazując powody ich utrzymania.
5. Ponadto, bez uszczerbku dla ustępu 4, jeżeli po przyjęciu środka harmonizującego przez Parlament Europejski i Radę, przez Radę lub przez Komisję, państwo członkowskie uzna za niezbędne wprowadzenie przepisów krajowych opartych na nowych dowodach naukowych dotyczących ochrony środowiska lub środowiska pracy ze względu na specyficzny problem tego państwa, który pojawił się po przyjęciu środka harmonizującego, notyfikuje ono Komisji projektowane środki oraz powody ich wprowadzenia.
6) W terminie sześciu miesięcy od notyfikacji, o których mowa w ust. 4 i 5, Komisja zatwierdza lub odrzuca przepisy krajowe, o których mowa, po sprawdzeniu, czy są one środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu między państwami członkowskimi i czy stanowią one przeszkodę w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.
W przypadku braku decyzji Komisji w tym okresie przepisy krajowe, o których mowa w ust. 4 i 5, uznaje się za zatwierdzone.
Gdy jest to uzasadnione złożonością sprawy i brakiem zagrożenia dla zdrowia ludzkiego, Komisja może powiadomić zainteresowane państwo członkowskie, że okres, o którym mowa w niniejszym ustępie, może zostać przedłużony na kolejny okres do sześciu miesięcy.
7. Jeżeli, zgodnie z ustępem 6, Państwo Członkowskie jest upoważnione do utrzymania lub wprowadzenia przepisów krajowych stanowiących odstępstwo od środka harmonizującego, Komisja bada niezwłocznie, czy należy zaproponować dostosowanie tego środka.
8. Jeżeli Państwo Członkowskie zgłosi szczególny problem zdrowia publicznego w dziedzinie, która była przedmiotem wcześniejszych środków harmonizujących, informuje o tym Komisję, która bada niezwłocznie, czy należy zaproponować Radzie odpowiednie środki.
9. Na zasadzie odstępstwa od procedury przewidzianej w artykułach 258 i 259, Komisja i każde Państwo Członkowskie mogą wnieść sprawę bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jeśli uznają, że inne Państwo Członkowskie nadużywa uprawnień przewidzianych w niniejszym artykule.
10. Środki harmonizujące, o których mowa powyżej, zawierają w stosownych przypadkach klauzulę ochronną upoważniającą państwa członkowskie do podjęcia, z jednego lub więcej powodów pozagospodarczych, o których mowa w art. 36, środków tymczasowych podlegających unijnej procedurze kontrolnej.
.