Filip: Przywódca żydowski, panował między 4 r. p.n.e. a 34 r. n.e. w południowo-zachodniej części dzisiejszej Syrii.
Filip był synem króla żydowskiego Heroda Wielkiego i jego żony Kleopatry Jerozolimskiej. Był żonaty z jego krewną Salome. (W Ewangelii Marka 6.17 Filip jest wymieniony jako pierwszy mąż Herodiady. Jest to błąd; Herodiada nigdy nie była żoną Filipa.)
Wraz ze swoimi przyrodnimi braćmi Herodem Archelausem i Herodem Antypasem, kształcił się w Rzymie, co było rodzajem honorowego zatrzymania, które miało zagwarantować lojalność jego ojca. Kiedy Herod Wielki zmarł w 4 r. p.n.e., Filip został tetrarchą peryferyjnych części na północnym wschodzie królestwa swego ojca: Gaulanitis (wzgórza Golan), Batanaea (lub Basan, południowa część współczesnej Syrii), Trachonitis i Auranitis (Hauran).
Wśród jego poddanych Żydzi stanowili mniejszość; większość ludzi była pochodzenia syryjskiego lub arabskiego. Ci ostatni prowadzili koczowniczy tryb życia, choć Herod założył kilka miast (np. Adraa, współczesna Dar`a). Filip miał kontynuować tę politykę w zachodniej połowie swego królestwa, umacniając wsie Paneas – u źródeł Jordanu – i Betsaida, nazywając je Cezareą i Julią na cześć cesarza i jego córki Julii.
Wobec swych koczowniczych poddanych Filip zachowywał się jak szejk. Stale przemierzał ich kraj z niewielką świtą. Gdy ktoś zwracał się do niego o pomoc, natychmiast kazał zasiąść na tronie, wysłuchiwał skarg i wyrażał swoją opinię. Jego poddani w miastach uważali to zachowanie za dość niezwykłe, ale Arabowie musieli myśleć o swoim królu jako o „jednym z nas”.
Miał też poddanych greckich i rzymskich, zwykle mieszkających w miastach. Musieli oni cenić jego monety. Przykład po lewej przedstawia rzymskiego cesarza Tyberiusza w wieńcu laurowym; na rewersie można dostrzec niezidentyfikowaną grecką świątynię z imieniem tetrarchy wokół. (Nawiasem mówiąc, ta moneta dowodzi, że Filip nie miał zbyt wielu żydowskich poddanych, ponieważ przedstawienie pogańskiej świątyni i boskiego cesarza było uważane za bluźniercze przez każdego pobożnego Żyda.)
Zmarł w Julias w 34 r. n.e., rządząc przez trzydzieści siedem lat. Według żydowskiego historyka Flawiusza Józefusa, był on osobą umiarkowaną i spokojną w prowadzeniu swego życia i sprawowaniu rządów.
Ponieważ nie pozostawił synów, cesarz Tyberiusz nakazał, aby jego królestwa zostały włączone do prowincji Syrii. Gdy Tyberiusz zmarł w 37 r., jego następca Kaligula niemal natychmiast przywrócił księstwo; na jego króla mianował siostrzeńca Filipa, Heroda Agryppę.