When Found Photographs Tell New Stories

Widok instalacji w Pier 24 Photography Erika Kesselsa, „24 HRS in Photos” (2013), C-prints (wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości Pier 24 Photography, San Francisco)

SAN FRANCISCO – Usytuowane bezpośrednio pod mostem Bay Bridge w San Francisco, Pier 24 Photography zajmuje magazyn o powierzchni 28 000 stóp kwadratowych, pierwotnie zbudowany w 1935 roku. Przestrzeń wystawiennicza – określana ani jako muzeum, ani jako galeria – łączy oryginalną architekturę molo z eleganckimi, neutralnymi wnętrzami typowymi dla instytucji sztuki współczesnej. Przekształcona, hybrydowa przestrzeń tworzy przypadkową paralelę z obecną wystawą Pier 24, Secondhand, prezentującą trzynastu artystów, którzy wykorzystują znalezione fotografie do tworzenia złożonych obrazów, badających teraźniejszość poprzez rekonstrukcję przeszłości.

Przywłaszczając stare fotografie, artyści ci składają nasze pojęcie czasu linearnego w rodzaj ciasno zwiniętej spirali; kiedy obraz zostaje poddany recyklingowi, zmierza ku nowej tożsamości, jednocześnie zachowując odniesienie do swojej pierwotnej formy. Ta warstwa jednocześnie wzbogaca i fragmentaryzuje obraz, w zależności od tego, co artyści zdecydują się zachować lub pominąć.

Wiele prac prezentowanych na wystawie Secondhand jest wzbogaconych przez ich rzeźbiarską jakość. Instalacje Erika Kesselsa „Photo Cubes” (2007), „Album Beauty” (2012) i „24 HRS in Photos” (2013) są jednymi z największych na wystawie, a każda z nich jest przesadzona pod względem wielkości lub ilości. Prace te, składające się z wysokich na talię kostek fotograficznych z pleksiglasu, pokoju wypełnionego albumami i wycinankami, oraz sięgającej od podłogi do sufitu fali błyszczących zdjęć z drogerii w formacie 4×6 cali, reprezentują jedynie niewielką część niezliczonych znalezionych fotografii, które Kessels zgromadził w trakcie swoich poszukiwań wśród wspomnień innych ludzi. W wywiadzie dla Pier 24, Kessels wyjaśnił, że poszukuje „pięknych błędów” w typowych fotografiach i że „amator to ktoś, kto ośmiela się popełniać te błędy”. Nieustanna ciekawość Kesselsa zaowocowała kolekcją, która ujawnia cudowne niedoskonałości – takie jak szczere, choć zawsze nieudane próby sfotografowania czarnego psa przez pewną rodzinę, czego efektem jest seria zdjęć, na których każda z nich zawiera pustkę w kształcie psa – które mogą się zdarzyć, gdy ludzie rejestrują swoje życie.

Installation view of 'Secondhand’ at Pier 24 Photography

Niepretensjonalne i niezamierzone dary fotografów amatorów przybierają zupełnie inną formę dzięki projektowi Larry’ego Sultana i Mike’a Mandela, „Evidence” (1977). Zebrane z ponad 100 publicznych i prywatnych archiwów korporacji, instytucji rządowych, medycznych i edukacyjnych, czarno-białe zdjęcia dowodzą, że świat rzeczywisty jest często o wiele dziwniejszy niż jakakolwiek fikcja. Ułożone na ścianie w narracyjną sekwencję, „Evidence” podkreśla mistrzostwo Sultana i Mandela w opowiadaniu historii poprzez montaż: obraz tego, co wydaje się być łóżeczkami, koszami na śmieci i gaśnicami ustawionymi na otwartym polu, wisi na ścianie obok obrazu mężczyzn i drzewa, sylwetek w półprzezroczystej, prostopadłościennej szklarni, tworząc sprzeczność przestrzeni wewnętrznej i zewnętrznej. Obrazy, które wcześniej nie miały ze sobą żadnego związku, nagle stają się nierozerwalnie połączone poprzez wizualne lub metaforyczne powiązania.

Melissa Catanese wykorzystuje podobny proces przywłaszczania w „Dive Dark Dream Slow” (2012), choć zamiast bezczelnego surrealizmu „Evidence”, Catanese tworzy halucynacyjną narrację nasyconą strachem i pożądaniem: leżące, ubrane w bikini kobiety przekształcają się w sztywne zwłoki lub lewitujące ciała; podwójna ekspozycja zmienia lewy i prawy profil kobiety w apatyczną Maskę Janusa; trofeum unoszące się na ścianie oferuje dwie opcje: wygrać lub przegrać. Pod ręką Catanese’a obrazy stają się zredagowanym poematem zrodzonym z ogromnego archiwum fotografii wernakularnych, z których zostały wybrane: są jak bardzo starannie umieszczone okna w nieprzeniknionym murze.

Viktoria Binschtok, „World of Details” (2011-2012), C-prints and inkjet prints (installation view)

Secondhand przedstawia również współczesnych fotografów, którzy łączą znalezione fotografie z własnymi, które, choć osadzone w nowszych ramach czasowych, również grają ze zdolnością medium do zawieszania i przekraczania czasu i przestrzeni. W cyklu „World of Details” (2011-12) Viktoria Binschtok zaczęła od eksplorowania ulic Nowego Jorku za pomocą Google Street View ze swojego studia w Berlinie i robienia zdjęć ekranowych swoich cyfrowo zapośredniczonych spotkań. Następnie pojechała do Nowego Jorku, odwiedziła miejsca, z których pochodzą zrzuty ekranu i wykonała wielkoformatowe, analogowe, kolorowe fotografie detali w danym miejscu. Na koniec złożyła je w dyptyk w postaci małych, czarno-białych zrzutów ekranu i dużych, kolorowych wydruków, które zawisły na różnych wysokościach w jednym z pomieszczeń Pier 24. Efekt intensywnego procesu podróży Binschtok przez czas i przestrzeń jest dwojaki: ekstremalna psychologiczna izolacja widoków Google Street Image – rozpikselowanych, w skali szarości, z zamazaną dowolną liczbą ludzkich twarzy – niesie ze sobą uczłowieczającą intymność poprzez kolorowe obrazy. Binschtok przenika przez zimny, cyfrowy zewnętrze i pokazuje swoim widzom niezwykłą specyfikę tych skądinąd niebanalnych przestrzeni.

W podobnej, choć bardziej zlokalizowanej kompresji czasu i miejsca, Daniel Gordon i Matt Lipps ponownie fotografują kolaże znalezionych obrazów, aby odnieść się do historii sztuki i mediów reklamowych w celu stworzenia niesamowicie trójwymiarowych przestrzeni w dwuwymiarowej płaszczyźnie fotograficznej. Gordon buduje naturalnej wielkości trójwymiarowe obiekty, które następnie układa w rażące i krzykliwe martwe natury, radośnie podważające tradycyjne kompozycje jaskrawymi kolorami i zderzającymi się wzorami. Lipps zebrał zdjęcia z magazynu Horizon, wydawanego w latach 1958-1989, którego celem było przedstawienie Amerykanom modelu „dobrego smaku”. Pogrupował zdjęcia we własne kategorie, takie jak „młodość”, „kształt” czy „kobiece głowy”, aby zbadać, w jaki sposób media reprezentują różne aspekty kultury.

Detail of Daniel Gordon, „Root Vegetables and Avocado Plant” (2014), C-Print, 60 x 50″

Przeglądanie znalezionych fotografii w Secondhand wywołuje nieuniknioną uwodzicielską chęć przekopania się przez zapisane życie obcej osoby, w poszukiwaniu intymnych sekretów na temat tego, kim ta osoba była. Artyści na wystawie traktują całą historię obrazów jako rodzaj albumu rodzinnego dla rasy ludzkiej, oferując widzom sposób na ponowne rozważenie sposobu, w jaki fotografia porusza się między przeszłością a teraźniejszością.

Secondhand trwa w Pier 24 Photography (Pier 24 The Embarcadero,
San Francisco) do 31 maja.