Jedna z największych tajnych świątyń mitraickich w Rzymie jest ukryta obok słynnego Circus Maximus. Odkryta w 1931 r. jako część faszystowskich projektów budowlanych w Rzymie, mała podziemna przestrzeń była kiedyś poświęcona tajemniczemu kultowi boga Mitry.
Ale choć kilka mitraeum zostało odkrytych w całym starożytnym imperium rzymskim, w tym w Londynie i kilku w Niemczech, Francji i na Węgrzech, niewiele wiadomo o rzeczywistych praktykach religijnych wyznawców tego ruchu. Misteria Mitry pojawiły się i zyskały popularność w Rzymie między I a IV wiekiem. Kult i sanktuaria religijne były otwarte tylko dla wtajemniczonych, a ich rytuały tajne. Centralnym obrazem jest bóg Mitra zabijający byka, motyw znany jako „tauroctony”, występujący w większości, jeśli nie we wszystkich misteriach mitraickich. Niektórzy wywodzą początki kultu od irańskiego boga Mitry, opierając się na wypowiedziach filozofa Porfiriusza z 3-4 wieku naszej ery, ale niektórzy kwestionują, czy rzeczywiście wiedział on, o czym mówi. W każdym razie kult wymarł pod koniec IV wieku, gdy chrześcijaństwo zaczęło nabierać rozpędu.
Mitraeum często znajdowało się pod ziemią, czasem było wbudowane w naturalne jaskinie. Centralna komora była ciemna i pozbawiona okien, w przeciwieństwie do otwartej i jasnej struktury większości wczesnych rzymskich świątyń. Struktury te są małe i intymne, zaprojektowane tak, aby pomieścić tylko 30-40 osób jako miejsce tajnej rytualnej modlitwy, ofiary i rytualnych posiłków z chleba i wina.
Mitraeum pod Circus Maximus jest dostępne tylko po wcześniejszym umówieniu się. Miejsce to pochodzi z II wieku n.e. i zawiera pięć równoległych, ale oddzielnych komór z centralnym sanktuarium wyłożonym białym marmurem, z dwiema niszami na posągi Kajuta i Kautopatesa oraz miejscem honorowym, w którym znajdował się posąg Mitry.