Bewaarschuwd in Arizona? Bel vandaag nog voor hulp!
In Arizona, volgens A.R.S. §13-1203, is er sprake van “mishandeling” wanneer een persoon opzettelijk, bewust of roekeloos lichamelijk letsel toebrengt aan een andere persoon; opzettelijk een andere persoon aanraakt met de bedoeling deze te verwonden, te beledigen of te provoceren; of opzettelijk een andere persoon in redelijke vrees brengt voor dreigend lichamelijk letsel.
Normaal gesproken kan elk type rode vlek of kras volgens dit statuut als “verwonding” worden aangemerkt. Als bij de mishandeling twee (2) mensen betrokken zijn die samenwonen, een romantische relatie hadden of op de een of andere manier verwant zijn, dan is er sprake van “huiselijk geweld”, ten laste gelegd volgens A.R.S. §13-3601 “Huiselijk geweld mishandeling”. De aanduiding “huiselijk geweld” heeft een aantal ernstige gevolgen naast de standaard straf. Zo mag u bijvoorbeeld geen vuurwapen meer dragen als er een veroordeling voor huiselijk geweld op uw strafblad staat. Dit kan een politieagent, bewaker of militair zijn baan kosten.
Mogelijke straffen voor huiselijk geweld
De meeste misdemeanor Aanrandingen worden als klasse één (1) misdemeanor ten laste gelegd, maar soms worden ze op het lagere niveau van klasse twee (2) en drie (3) misdemeanors ten laste gelegd als blijkt dat de verdachte de aanranding niet opzettelijk heeft gepleegd of geen lichamelijk letsel heeft veroorzaakt. Voor een overtreding van klasse één (1) geldt een strafmaat van voorwaardelijk, een maximumstraf van zes (6) maanden gevangenisstraf en een boete van $2.500,00 met een toeslag van 80%. Een overtreding van klasse twee (2) kan worden bestraft met een proeftijd en een gevangenisstraf van maximaal vier (4) maanden. Bovendien kan een boete van $750,00 plus 84% toeslagen worden opgelegd.
Een veroordeling voor huiselijk geweld draagt dezelfde straf als de aanklacht voor mishandeling, maar de echte extra straf die aan een veroordeling voor huiselijk geweld is verbonden, is het feit dat het in de toekomst tegen de beklaagde kan worden gebruikt in een procedure voor de voogdij over kinderen / echtscheiding. Een veroordeling wegens huiselijk geweld kan ertoe leiden dat iemand de voogdij verliest en het recht op bezoek met de kinderen. Bovendien zullen de meeste potentiële werkgevers bij achtergrondcontroles niemand in dienst nemen met een veroordeling voor mishandeling of huiselijk geweld op hun strafblad. Het spreekt vanzelf dat een tweede of volgende veroordeling voor mishandeling of huiselijk geweld zeer ernstige gevolgen heeft.
Mogelijke verdedigingen voor huiselijk geweld
De meest voorkomende verdediging die wordt gebruikt met betrekking tot mishandeling of huiselijk geweld is zelfverdediging. In de meeste mishandelingssituaties zal het vermeende “slachtoffer” vaak degene zijn die de eerste agressieve beweging naar de beklaagde maakt. Dit gebeurt meestal als er alcohol in het spel is. Bijvoorbeeld, als het vermeende slachtoffer onder invloed van alcohol is en dan probeert de gedaagde te duwen of vast te grijpen, kan het “slachtoffer” zijn evenwicht verliezen en zichzelf verwonden als de gedaagde gewoon wegtrekt. Helaas wordt de verdachte nu automatisch de hoofdverdachte omdat hij niet gewond is geraakt bij de woordenwisseling. Bovendien, als er bij huiselijk geweld of mishandeling een man en een vrouw betrokken zijn, dan zal gewoonlijk, ongeacht wie de fysieke woordenwisseling begon, de man van een misdrijf beschuldigd worden terwijl de vrouw automatisch als het “slachtoffer” wordt gezien. Het is noodzakelijk om het gewelddadige en agressieve gedrag van het “slachtoffer” en het kalme en vreedzame gedrag van de gedaagde te benadrukken.
De sleutel tot het verdedigen van mishandeling/huiselijk geweld zaken zal afhangen van ooggetuigenverklaringen, analyse van fysiek bewijsmateriaal, het vinden en ondervragen van andere getuigen die niet in het politierapport staan, het zoeken naar mogelijke beveiligingscamera’s die op of nabij de plaats delict aanwezig kunnen zijn geweest (bijv. beveiligingscamera’s die bij alle Wal-Marts en benzinestations op parkeerplaatsen staan) en karakterbewijs. Bovendien zal het vermeende slachtoffer vaak willen dat de aanklacht wordt ingetrokken; dit is wat bekend staat als een recalcitrante getuige. Helaas is de staat degene die de aanklacht indient, en niet het vermeende slachtoffer. De staat kan het vermeende slachtoffer dwingen te verschijnen en te getuigen tegen de beklaagde als zij dat willen. Als wij bij een zaak betrokken zijn en er is een recalcitrante getuige, kunnen wij de aanklager meestal overtuigen om de aanklacht in te trekken of te pleiten voor een aanklacht die geen betrekking heeft op huiselijk geweld (bijv,
Aanvullende verdedigingstactieken voor aanklachten van huiselijk geweld
Een aanvullende verdediging wanneer de beklaagde wordt beschuldigd van een overtreding door “het slachtoffer in redelijke vrees voor lichamelijk letsel te brengen” is het aanvoeren van bewijs dat het onredelijk was voor het “slachtoffer” om bang te zijn. We zouden bewijs aanvoeren dat een redelijk persoon in de schoenen van het “slachtoffer” niet bang zou zijn geweest omdat de beklaagde geen enkele bedreiging vormde. Getuigenissen over de gemoedstoestand van het slachtoffer, in het bijzonder alcohol- of drugsgebruik, zijn van cruciaal belang om het redelijke gedrag van de beklaagde en het irrationele gedrag van het slachtoffer aan te tonen.
Daarnaast, omdat ons advocatenkantoor veroordeling vanuit alle hoeken bestrijdt, zouden we een breed scala aan verdedigingen en betwistingen van grondwettelijke schendingen die in alle strafzaken van toepassing zijn, aanvoeren. De mogelijkheden zijn talrijk en divers. Eén van de mogelijkheden die wij vaak aanvoeren is een “schending van de Miranda rechten.” In Arizona is de norm of een belastende verklaring (d.w.z. een verklaring die tot schuldbekentenis leidt) toelaatbaar is als bewijs gebaseerd op een “vrijwilligheidsnorm”. Als wij kunnen aantonen dat de politie u heeft gedwongen (d.w.z. geïntimideerd of misleid) tot het afleggen van een bekentenis of een belastende verklaring, of dat zij u niet naar behoren uw Miranda-rechten heeft voorgelezen, dan kunnen wij die verklaringen en al het bewijsmateriaal dat als direct resultaat van die verklaringen is verzameld, onderdrukken. Daarnaast is het “ontzeggen van het recht op verdediging” een andere verdediging die vaak wordt aangevoerd. Dit gebeurt wanneer een verdachte in hechtenis is en verzoekt om met zijn advocaat te spreken, maar dit wordt geweigerd en het verhoor wordt voortgezet.
Andere verweren kunnen zijn het betwisten van de geldigheid van een huiszoekingsbevel, of van de vraag of er “forensische gebreken” waren tijdens het onderzoek in uw zaak. Afhankelijk van wat u nog meer ten laste is gelegd, kan dit inhouden het blootleggen van gebrekkige procedures met betrekking tot bloed-, adem- en urinetesten; vingerafdrukkenanalyse; DNA-testen; ballistiek; schotresidu-testen; computeranalyse/klonen van harde schijven; forensische financiële boekhoudkundige beoordelingen; etc..
Ten slotte is een van de meest voorkomende verdedigingstactieken het blootleggen van slordige of misleidende politierapporten die alles omvatten van onjuiste verklaringen, valse verklaringen, gebrekkige foto line-ups en getuigenidentificatieprocedures, en onnauwkeurige reconstructie van de plaats delict. Het is belangrijk om een ervaren advocaat in te huren om u te verdedigen, die kennis heeft van alle mogelijke verdedigingen die u in uw zaak kunt gebruiken.