Het westen van de Verenigde Staten kende een langdurige droogte aan het eind van de jaren tachtig. Een groot deel van Californië beleefde van eind 1986 tot eind 1992 een van de langste droogten ooit. De situatie verslechterde in 1988 toen ook een groot deel van de Verenigde Staten te kampen kreeg met ernstige droogte. In Californië eindigde de vijf jaar durende droogte eind 1992 toen een belangrijke El Niño gebeurtenis in de Stille Oceaan (en de uitbarsting van Mount Pinatubo in juni 1991) hoogstwaarschijnlijk ongebruikelijk aanhoudende zware regens veroorzaakte.
Na een mildere droogte in het zuidoosten van de Verenigde Staten en Californië het jaar daarvoor, trof de droogte van 1988-89 de Mid-Atlantische staten, het zuidoosten van de Verenigde Staten, het middenwesten van de Verenigde Staten, de noordelijke Great Plains, en het westen van de Verenigde Staten. De hittegolven die met de droogte gepaard gingen, kostten aan ongeveer 4.800 tot 17.000 Amerikanen en aan vee in de gehele Verenigde Staten het leven. Het bebouwen van marginaal akkerland en het oppompen van grondwater tot het bijna uitgeput was, droegen bij tot de schade van deze gebeurtenis. De droogte vernietigde bijna overal in het land de oogsten, de gazons werden bruin en in vele steden werden waterbeperkingen afgekondigd. In september 1988 werden delen van het Midwesten getroffen door meer dan 100 mm regen door de orkaan Gilbert, die als een tropische depressie over Texas en Oklahoma trok, afzwakte naarmate hij verder noordwaarts Missouri binnen trok en regen verspreidde tot aan de Grote Meren. In sommige gebieden maakte de orkaan Gilbert een einde aan de droogte, maar andere plaatsen stonden in het vroege najaar van 1988 op -6 of lager op de Palmer Drought Severity Index en er was een algemene verandering nodig in het patroon dat de negen maanden daarvoor had aangehouden om de hydrologische gevolgen van de droogte te verzachten. De schade aan de landbouw was tegen die tijd grotendeels geleden, wat resulteerde in recordprijzen voor grondstoffen.
Wilde branden in Yellowstone National Park brandden 793.880 acres (3.213 km2) af en richtten in het gebied uitzonderlijke verwoestingen aan. Om verschillende redenen hield de rampzalige droogte in 1989 aan in de Upper Midwest en de noordelijke staten van de Great Plains, en eindigde pas officieel in 1990. De droogte hield in 1989 aan en trof Iowa, Illinois, Missouri, het oosten van Nebraska, Kansas en bepaalde delen van Colorado. De droogte trof ook sommige delen van Canada.
Begin van de lente bracht een aanhoudend windpatroon hete droge lucht naar het midden van het continent vanuit het woestijnachtige zuidwesten, terwijl in de meeste jaren advectie van warme en vochtige lucht vanuit de Golf van Mexico de regel is; daarom was, ondanks de extreem hoge temperaturen, de verhoging van de schijnbare temperatuur niet zo ernstig als het geval zou zijn tijdens de hittegolf van 1995.