Epithelial membrane antigen–a diagnostic discriminant in surgical pathology: immunohistochemical profile in epithelial, mesenchymal, and hematopoietic neoplasms using paraffin sections and monoclonal antibodies

Glikoproteiny wyizolowane z błon kulek tłuszczowych mleka ludzkiego, oznaczone jako epithelial membrane antigen (EMA), zostały wykryte immunohistochemicznie w większości nienowotworowych nabłonków i są potencjalnie wysoce skutecznym markerem dla ustalenia nabłonkowej natury komórek nowotworowych. Przy użyciu komercyjnie dostępnych przeciwciał monoklonalnych i pośredniej techniki immunoperoksydazowej oceniano lokalizację EMA w tkankach zatopionych w parafinie pochodzących z szerokiej gamy nowotworów (320 próbek). Gruczolakoraki z różnych miejsc pierwotnych (piersi, płuc, okrężnicy, żołądka, trzustki, pęcherzyka żółciowego, prostaty, gruczołów dokrewnych, jajnika, nerki, tarczycy) były immunoreaktywne dla EMA w 88 z 97 przypadków (91%). Najczęstszym wzorem immunoreaktywności było barwienie cytoplazmatyczne i apikalnej błony luminalnej, przy czym w niektórych nowotworach obserwowano również barwienie błony obwodowej lub inne wzory. Raki płaskonabłonkowe (13 z 13 przypadków) i przejściowokomórkowe (12 z 12 przypadków), raki anaplastyczne drobnokomórkowe (12 z 12 przypadków) i międzybłoniaki (6 z 6 przypadków) były również jednolicie EMA-dodatnie. Chłoniaki złośliwe typu Hodgkina (15 przypadków) i nie-Hodgkina (74 przypadki), z wyjątkiem prawdziwych chłoniaków histiocytarnych i sporadycznych chłoniaków T-komórkowych, nie były reaktywne dla EMA. Nowotworowe i nienowotworowe komórki plazmatyczne wykazywały zmienną dodatniość EMA. Nowotwory endokrynne (17 przypadków), w tym guzy rakowe, rak rdzeniasty tarczycy, raki kory nadnerczy i guzy chromochłonne, guzy z komórek płciowych (osiem przypadków, rak zarodkowy i seminoma) oraz szeroka gama guzów tkanek miękkich (27 przypadków) generalnie nie wykazywały immunoreaktywności dla EMA; wyjątkami były mięsaki maziówkowe i mięsak nabłonkowaty. Czerniaki złośliwe (8 przypadków) były zwykle niereaktywne. W oparciu o obserwacje w tej dużej serii nowotworów, EMA jest doskonałym markerem różnicowania nabłonkowego, wydaje się być wysoce wiarygodny w odróżnianiu słabo zróżnicowanych raków i chłoniaków złośliwych, i jest szczególnie pomocny w charakteryzowaniu raków anaplastycznych drobnokomórkowych. Immunoreaktywność antygenu błony nabłonkowej jest dobrze zachowana w parafinowych sekcjach rutynowo przetwarzanych tkanek, ułatwiając zastosowanie tej techniki w diagnostycznej patologii chirurgicznej.