Po trudnych latach II wojny światowej (1941-45), Amerykanie osiedlili się w tym, co mieli nadzieję, że będzie to długotrwały pokój. Niestety, tak się nie stało. W 1950 roku, zaledwie pięć lat po zakończeniu wojny, Stany Zjednoczone zaangażowały się w kolejną wojnę strzelecką. Ta toczyła się w Korei. Amerykańskie siły zbrojne były pod nadzorem ONZ i walczyły z komunistycznymi Koreańczykami i Chińczykami z Północy. W 1953 roku podpisano zawieszenie broni (rozejm), w którym żadna ze stron nie została uznana za zwycięzcę.
Stany Zjednoczone zostały również uwięzione w zimnej wojnie (wojnie przeciwstawnych ideologii) ze Związkiem Radzieckim w ciągu dekady. Chociaż nie padły żadne strzały, groźba konfrontacji prowadzącej do wojny nuklearnej pozostawała stale obecna przez całą dekadę. Obawa ta przejawiała się na wiele sposobów. Po pierwsze, w kraju zapanował „czerwony strach”, podczas którego ludzie podejrzewali zarówno obcych, jak i sąsiadów o bycie „wywrotowcami”, czyli zwolennikami komunistycznych zasad i ideałów. Na poziomie bardzo publicznym było to widoczne w tym, co stało się znane jako era McCarthyismu. Na początku dekady Joseph McCarthy, młodszy senator z Wisconsin, trafił na pierwsze strony gazet, oskarżając niektórych Amerykanów o sympatyzowanie z komunizmem lub członkostwo w Partii Komunistycznej. Wiele z celów McCarthy’ego było pracownikami rządu amerykańskiego. Podejrzani byli również artyści rozrywkowi i inne osoby publiczne. Przez pewien czas McCarthy był jednym z najpotężniejszych i najbardziej przerażających ludzi w kraju, ponieważ grał na niepokojach Amerykanów związanych z zagrożeniem komunistycznym i inspirował innych do przyłączenia się do niego w jego kampanii odkrywania sympatyków komunizmu w każdym aspekcie życia Amerykanów. W połowie dekady został jednak zdyskredytowany.
Dwie znaczące sprawy szpiegostwa zdominowały nagłówki gazet, obie dotyczyły rzekomego przekazania tajemnic Związkowi Radzieckiemu. Jedna z nich dotyczyła Algera Hissa, byłego urzędnika Departamentu Stanu USA. Hiss został oskarżony o kradzież dokumentów rządowych, które trafiły w ręce Sowietów. Został skazany za krzywoprzysięstwo i spędził trochę czasu w więzieniu, ale do końca życia utrzymywał, że jest niewinny. Inna głośna sprawa dotyczyła Juliusa i Ethel Rosenbergów, małżeństwa oskarżonego o przekazanie Sowietom tajemnic atomowych. Oboje zostali osądzeni i uznani za winnych szpiegostwa. W 1953 roku zostali straceni.
W 1957 roku Sowieci wystrzelili Sputnika, satelitę, w kosmos. Stany Zjednoczone nie mogły zignorować faktu, że zostały pokonane w wyścigu o miano pierwszego narodu, który umieścił satelitę w kosmosie. Amerykanów wszystkich opcji politycznych nurtowało teraz kilka pytań. Czy Rosjanie również opracowali doskonałą broń jądrową? Czy byliby skłonni jej użyć?
Na krajowej scenie politycznej Demokraci kontrolowali Biały Dom na początku dekady. Prezydent, Harry S Truman, objął urząd po śmierci Franklina Roosevelta. Truman wygrał wybory w 1948 roku, ale zdecydował się nie ubiegać o reelekcję cztery lata później. Republikanin Dwight Eisenhower odniósł łatwe zwycięstwo w wyścigu prezydenckim w 1952 roku, pokonując Demokratę Adlai Stevensona. Wybory w 1956 roku miały tych samych dwóch przeciwników i takie same wyniki.
Wśród wszystkich krajowych problemów politycznych, z którymi borykały się Stany Zjednoczone w latach pięćdziesiątych, ten, który był najbardziej dalekosiężny, dotyczył nasilającego się ruchu na rzecz praw obywatelskich. Do lat 50. Ameryka była niemal całkowicie podzielonym społeczeństwem. Czarni i biali chodzili do osobnych szkół, jedli w różnych restauracjach i mieszkali w różnych dzielnicach. Jednak oddzielnie nie zawsze oznaczało równo. W 1954 roku Sąd Najwyższy USA wydał wyrok w sprawie Brown v. Board of Education of Topeka, Kansas, w którym orzekł, że osobno znaczy nierówno w odniesieniu do segregowanych szkół. Ta decyzja była kamieniem milowym w równych prawach dla czarnych Amerykanów we wszystkich aspektach życia narodowego.