Dnia 2 stycznia 1958 r. gubernator Abraham Ribicoff oficjalnie otworzył Connecticut Turnpike-dziś Governor John Davis Lodge Turnpike-to traffic. Dziesięć miesięcy później, ostatnie trzy mile, w tym mosty nad rzekami Mianus i Byram, zostały otwarte łącząc obszar Stamford z New England Thruway. W momencie budowy Connecticut Turnpike była najdłuższą miejską autostradą w kraju.
Od czasów kolonialnych Boston Post Road służyła jako główna trasa lądowa łącząca Nowy Jork z Bostonem. Zmiany w transporcie i presja bardziej nowoczesnych wymagań ruchu drogowego wymusiły jednak budowę nowej trasy podróży. W 1954 roku legislatura stanu Connecticut zezwoliła na budowę autostrady o długości 129 mil, „Greenwich-Killingly Expressway”, która miała połączyć Nowy Jork z Rhode Island. Ta nowa trasa miała biec na wschód wzdłuż Long Island Sound z Greenwich do East Lyme, a następnie na północny wschód do Killingly. Budowa zmienionej nazwy Connecticut Turnpike rozpoczęła się 17 stycznia 1955 roku. Zaprojektowana dla prędkości do 60 mil na godzinę, ta nowoczesna autostrada obejmowała od czterech do sześciu pasów i została zbudowana w ciągu zaledwie trzech lat kosztem 464 milionów dolarów.
W 1956 roku rząd federalny rozpoczął finansowanie krajowego systemu autostrad międzystanowych. Po otwarciu Connecticut Turnpike, większa jego część stała się częścią tego nowego krajowego systemu – zatwierdzonego przez Bureau of Public Roads 21 sierpnia 1957 r. i oznaczonego jako Interstate 95 z Nowego Jorku do East Lyme, a następnie Interstate 395 z East Lyme do Plainfield.
Opłaty i dochody z koncesji z 14 obszarów usługowych, które wyłożono na trasie, pokryły koszty budowy Connecticut Turnpike. Otwarto ją z systemami barier w Greenwich, Norwalk, Stratford, West Haven, Branford, Madison, Montville i Plainfield. Początkowo opłata za przejazd samochodem osobowym na całej 129-milowej trasie wynosiła 2,10 USD, ale zatory i niedogodności spowodowane częstymi postojami w punktach poboru opłat przyczyniły się do zapoczątkowania skutecznego ruchu na rzecz ich zniesienia. Era pobierania opłat zakończyła się na Connecticut Turnpike w 1985 r.
.