Miss Mercy, muzyk i ikona stylu, która była współzałożycielką grupy The GTOs (Girls Together Outrageously), zmarła w wieku 71 lat. Mercy była współpracowniczką Franka Zappy, a jej pojawienie się w numerze Rolling Stone z 1969 roku pomogło spopularyzować termin „groupies” (via RS).
Jej była koleżanka z zespołu Miss Pamela, aka Pamela Des Barres, ujawniła wiadomość na Instagramie. Napisała: „Moja ukochana siostra przez większość mojego życia, Miss Mercy właśnie odeszła. Słowa nie działają dla mnie w tej chwili. Nie mogę sobie wyobrazić mojego świata bez niej w nim”. Nie podano przyczyny śmierci.
Mercy urodziła się Judith Edna Peters 16 lutego 1949 roku, w Los Angeles County, CA. W wieku 16 lat dołączyła do rozwijającego się ruchu hipisowskiego w Haight-Asbury, San Francisco. Rzuciła się w wir muzyki, a w 1966 roku policjanci zamknęli ją w poprawczaku. O tym okresie swojego życia powiedziała: „Wszystkiego, czego moi rodzice myśleli, że uniknę przez pobyt w więzieniu, nauczyłam się w więzieniu. Moich rodziców to nie obchodziło; myśleli, że więzienie będzie dla mnie dobre. Więc byłem z lesbami, ćpunami i całą resztą”. Ale chociaż nie było to straszne doświadczenie, „nie mogłam sobie wyobrazić bycia hipiską przez resztę życia,” więc wróciła do Los Angeles.
Zamieszkała w pokoju w Landmark Hotel z dwoma innymi członkami-założycielami The GTOs, Miss Christine i Cinderella. To właśnie tutaj poznała Franka Zappę, i to właśnie Zappa popchnął grupę przyjaciół do założenia zespołu. The GTOs działali od 1968 do 1970 roku, z krótkim ponownym spotkaniem w 1974 roku. Razem wydali jeden ostry, eksperymentalny album: Permanent Damage, wyprodukowany przez samego Zappę.
Choć muzyczne przygody grupy były krótkotrwałe, ich wyczucie stylu zostało uwiecznione w lutowym druku Rolling Stone’a z 1969 roku, „Special Super-Duper Neat Issue: The Groupies and Other Girls”. Według tego artykułu, „Mercy jest ciężką dziewczyną, z upodobaniem noszącą luźne ubrania z antycznych (czasami gnijących) tkanin, buty i czarny makijaż oczu wyglądający jakby był nakładany wiosłem kajakowym.” Mercy ujęła to bardziej zwięźle: „Jestem Mae West roku 1968”
Choć groupies stały się później znane z naładowanych seksualnie przyjaźni z gwiazdami rocka, początkowo zawładnęły publiczną wyobraźnią dzięki swojej żywej autoprezentacji. Baron Wolfman, fotograf słynnej sesji zdjęciowej z 1969 roku, powiedział New York Timesowi, że „Rzeczą, którą od razu zauważyłem w tych kobietach było to, że spędziły mnóstwo czasu na układaniu siebie w sposób tak kreatywny, że nie można było w to uwierzyć”. Kontynuował, „Mieszały ze sobą stroje dnia z rzeczami ze sklepów z antykami, aby stworzyć prawdziwą wizję. Nie pojawiały się półnagie, aby zwrócić na siebie uwagę mężczyzn. Ubierały się, by dać show.”
To był rok spoglądania wstecz na najbardziej krzykliwie eksperymentalne elementy klasycznego rocka. The Mothers of Invention Franka Zappy doczekało się niedawno 50. rocznicowego box setu, a Trout Mask Replica Captaina Beefhearta po raz pierwszy trafiło na platformy streamingowe.
.