Mechanizm działaniaEdit
U ludzi kwas moczowy jest końcowym etapem szlaku katabolicznego puryn. Rasburykaza katalizuje enzymatyczne utlenianie słabo rozpuszczalnego kwasu moczowego do nieaktywnego i bardziej rozpuszczalnego metabolitu – alantoiny, przy udziale dwutlenku węgla i nadtlenku wodoru jako produktów ubocznych reakcji chemicznej.
FarmakodynamikaEdit
Pomiar stężenia kwasu moczowego w osoczu był wykorzystywany do oceny skuteczności działania rasburykazy w badaniach klinicznych. Po podaniu rasburykazy w dawce 0,15 lub 0,20 mg/kg mc. na dobę przez okres do 5 dni, stężenie kwasu moczowego w osoczu zmniejszyło się w ciągu 4 godzin i utrzymywało się na poziomie poniżej 7,5 mg/dl u 98% pacjentów dorosłych i 90% pacjentów pediatrycznych przez co najmniej 7 dni. Nie było dowodów na efekt odpowiedzi na dawkę w zakresie kontroli kwasu moczowego dla dawek pomiędzy 0,15 a 0,20 mg/kg rasburykazy.
FarmakokinetykaEdit
Farmakokinetykę rasburykazy oceniano zarówno u pacjentów pediatrycznych, jak i dorosłych z białaczką, chłoniakiem lub innymi hematologicznymi nowotworami złośliwymi. Ekspozycja na rasburykazę, mierzona za pomocą AUC0-24 hr i Cmax, miała tendencję do zwiększania się w zakresie dawek od 0,15 do 0,2 mg/kg. Średni końcowy okres półtrwania był podobny u pacjentów pediatrycznych i dorosłych i wynosił od 15,7 do 22,5 godzin. Średnia objętość dystrybucji rasburykazy wynosiła odpowiednio od 110 do 127 mL/kg u pacjentów pediatrycznych i od 75,8 do 138 mL/kg u pacjentów dorosłych. Minimalna kumulacja rasburykazy (< 1,3-krotna) była obserwowana pomiędzy 1. a 5. dniem dawkowania. U dorosłych wiek, płeć, wyjściowe stężenie enzymów wątrobowych i klirens kreatyniny nie miały wpływu na farmakokinetykę rasburykazy. Porównanie wyników badań krzyżowych ujawniło, że po podaniu rasburykazu w dawce 0,15 lub 0,20 mg/kg, średnie geometryczne wartości znormalizowanego klirensu masy ciała były o około 40% mniejsze u Japończyków (n=20) niż u osób rasy kaukaskiej (n=22).
.