Ten artykuł jest skierowany do Schmidt’s (1975) schema theory of motor learning. W ramach tej teorii najwięcej uwagi poświęcono hipotezie zmienności praktyki. Hipoteza ta głosi, że zmienna praktyka jest bardziej efektywna dla rozwoju schematu niż praktyka stała. Empiryczne podstawy przewidywań dotyczących zmienności praktyki są oceniane na podstawie 63 badań (głównie artykułów w czasopismach i prac doktorskich), obejmujących 73 różne eksperymenty i obejmujących 12 lat badań empirycznych (od 1975 do 1987 roku).
Wyróżniono eksperymenty z udziałem osób dorosłych (n = 48) i dzieci (n = 25). W literaturze przedmiotu często stwierdza się, że hipoteza ma solidne wsparcie empiryczne, zwłaszcza w przypadku dzieci. Z przedstawionego tu przeglądu wynika, że po pierwsze, około połowa eksperymentów w istocie nie odnosi się do przewidywań dotyczących zmienności, w szczególności dlatego, że podczas ćwiczeń nie było widoczne uczenie się. Po drugie, z pozostałych eksperymentów można było uzyskać jedynie ograniczone poparcie dla tego przewidywania. Przewidywanie zmienności nie może zatem opierać się na spójnych dowodach wspierających, ani w przypadku osób dorosłych, ani dzieci.